«Η αγάπη δεν περιμένει κάπου, απλά, σαν την πέτρα, πρέπει να τη δημιουργήσεις, σαν το ψωμί· και να την ξαναδημιουργείς διαρκώς, να την κάνεις καινούρια» έχει πει η Αμερικανίδα συγγραφέας UrsulaK. LeGuin.Η δική μας αγάπη ξεκίνησε από τη μαγιά ενός βλέμματος κεραυνοβόλου και ζυμώθηκε πάνω στα κοινά ενδιαφέροντα, τον αλληλοσεβασμό, την επικοινωνία, το χιούμορ, σε όλα αυτά τα συστατικά που δίνουν διάρκεια σε μια σχέση.
Μια φορά κι έναν καιρό, τα είκοσι-κάτι χρόνια μου και η προπόνηση στο γυμναστήριο με είχαν προικίσει με μια από εκείνες τις σιλουέτες που κάνουν τα αγόρια να προσέχουν τα κορίτσια και υποψιάζομαι ότι όπως το δικό μου κεραυνοβόλο βλέμμα έπεσε πρώτα στους κοιλιακούς σου και μετά στα εκφραστικά μάτια σου, κάτι ανάλογο συνέβη και με εσένα.
Όμως καθώς τα χρόνια περνούσαν, η συνταγή της αγάπης μας άρχισε να αλλάζει σιγά σιγά, διατηρώντας ως προζύμι όλα εκείνα τα συστατικά που της δίνουν διάρκεια αλλά τροποποιώντας κάποια από τα επιμέρους υλικά. Ο χορός μέχρι το πρωί έδωσε τη θέση του σε χαλαρές βραδιές στον καναπέ, οι ατελείωτες παθιασμένες νύχτες στο πιο νηφάλιο αν και σταθερά ικανοποιητικό σεξ. Η διαρκής μεταμόρφωση ήταν ένας μηχανισμός προσαρμογής της σχέσης μας. Μαζί με τη σχέση μας άρχισαν να αλλάζουν και τα σώματά μας, να βαραίνουν ελαφρώς από τη βαρύτητα και την πίεση της καθημερινότητας.
Καμία μεταμόρφωση, ωστόσο, δεν ήταν για μένα τόσο ριζική και ραγδαία όσο αυτή που συνέβη μέσα στους τελευταίους εννέα μήνες. Δεκαπέντε επιπλέον κιλά, ραγάδες, πρησμένο στήθος και μια φουσκωμένη κοιλιά που δεν με αφήνει να δέσω ούτε τα κορδόνια των παπουτσιών μου με έχουν αλλάξει, σε σημείο ούτε εγώ η ίδια να μην μπορώ να με αναγνωρίσω.
Κι όμως το δικό σου άγγιγμα παραμένει εξίσου τρυφερό, η ματιά σου γεμάτη με πόθο και με μια αγάπη πιο δυνατή, ίσως, από ποτέ. Αιώνες μακριά από την εποχή που σε είχε κεραυνοβολήσει το σώμα μου, τώρα την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια αλλά η ψυχή, για να παραθέσω τον Antoine de Saint-Exupéry, συγγραφέα του «Μικρού πρίγκιπα». Και η ουσία είναι ότι το σώμα μου τώρα, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έως και άσχημο σύμφωνα με τους κανόνες της αρμονίας, εσύ το θαυμάζεις σαν αναγεννησιακό αριστούργημα, καθώς η ψυχή σου δεν εστιάζει στο περίγραμμα αλλά στο περιεχόμενό του, στο μικροσκοπικό πλάσμα που κυοφορεί και θρέφει και που περιμένουμε να υποδεχτούμε, από μέρα σε μέρα, στο σπίτι μας.
Το σημαντικότερο είναι όμως, αγαπημένε μου, πως δεν έχεις αποδεχτεί, δεν έχεις αγαπήσει μόνο την εξωτερική, μα και την εσωτερική μου μεταμόρφωση. Τις καινούριες αγωνίες που με βασανίζουν και δεν με αφήνουν να κοιμηθώ τα βράδια, τα νέα μου όνειρα που με έχουν γεμίσει με μια πρωτόγνωρη χαρά και προσμονή, την υπερπροστατευτική μου διάθεση, την αφηρημάδα μιας εγκυμονούσας, που το μυαλό της έχει ήδη μετακομίσει σε ένα σύμπαν όπου υπάρχουν μόνο ο θηλασμός και οι πάνες.
Μετά τη γέννα το σώμα μου ίσως ξαναγίνει ελκυστικό, ακόμα και αν δεν ανακτήσω ποτέ τους κοιλιακούς που είχα στα είκοσι-κάτι χρόνια μου. Όμως η εσωτερική μου μεταμόρφωση θα είναι μόνιμη. Και το γεγονός ότι την έχεις αποδεχτεί και αγαπήσει προστίθεται στη μαγιά της καινούριας μας αγάπης, που ήδη ζυμώνεται και φουσκώνει αρκετά για να χωρέσει και τους τρεις μας.
Από τη Γωγώ Καρκάνη
