Psychology

Όταν έτυχε πρόσφατα να περάσω μπροστά από το σχολείο του οκτάχρονου γιου μου την ώρα του διαλείμματος, στάθηκα πίσω από τα κάγκελα αναζητώντας τον ανάμεσα στα παιδιά που έτρεχαν και έπαιζαν.

Ποια είναι η πρώτη εικόνα που μας έρχεται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε τον σχολικό εκφοβισμό; Ένα παιδί, συνήθως μικρόσωμο, περικυκλωμένο από μια παρέα νταήδων που του φωνάζει, το βρίζει, του εκτοξεύει αντικείμενα.

«Είμαι ο χειρότερος στην τάξη μου» μού είπε πρόσφατα ο γιος μου για ένα μάθημα του σχολείου και ενώ προσπαθούσα να του εξηγήσω, με τρόπο κατανοητό, ότι η σύγκριση με τους άλλους είναι μεγάλη παγίδα από την οποία δεν βγαίνουμε ποτέ κερδισμένοι, θυμήθηκα τον τίτλο του νέου βιβλίου της Jennifer Breh

Όταν χαμογελάνε λάμπει ο κόσμος ολόκληρος και η αλήθεια είναι πως τίποτα δεν μπορεί να τα κάνει να χαμογελάσουν τόσο πλατιά όσο ένα «μπράβο» από τη μαμά ή τον μπαμπά.

Και ξαφνικά το γλυκό παιδάκι σας μεταμορφώθηκε σε αντιδραστικό έφηβο-μινιατούρα. Σε ένα νήπιο που η αγαπημένη του λέξη είναι το «όχι» στα πάντα, σαμποτάροντας όλα όσα προσπαθείτε να κάνετε μαζί, από την προετοιμασία για τον παιδικό σταθμό μέχρι τη ζωγραφική.

Είναι, αν μη τι άλλο, εντυπωσιακό το πόσο δεξιοτεχνικά μπορεί να χρησιμοποιήσει το ψέμα ένα παιδί ήδη από τη νηπιακή ηλικία.

Τώρα που κάνουμε restart και βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή της νέας σχολικής χρονιάς, μήπως είναι ευκαιρία να δοκιμάσουμε να εφαρμόσουμε τα «μυστικά» των γονιών που μεγαλώνουν ευτυχισμένα παιδιά; Και μπορεί να μας βοηθήσουν να μειώσουμε τις γκρίν

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για τον Καρκίνο στην παιδική και εφηβική ηλικία (15 Φεβρουαρίου) παραθέτουμε ένα κείμενο από μαμά προς μαμά, μια κατάθεση ψυχής από γονείς προς γονείς, που τα παιδιά τους έδωσαν ή δίνουν ακόμα τη μ