Λέει μόνο αλήθειες, έχει φανατικό κοινό στα social media, ενώ δεν βάζει τίποτα πάνω από την οικογένειά της. Η Ρούλα Ρέβη είναι μία σύγχρονη μαμά, σύζυγος και γυναίκα που ξέρει καλά τι θέλει από τη ζωή, και η κουβέντα μαζί της μοιάζει με ένα μεγάλο μάθημα γυναικείας ενδυνάμωσης!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Η Δανάη Μιχαλάκη στο BOOM: «Νιώθω σαν να ήμουν από πάντα μαμά»
Double love, twice the magic!
Ρούλα, σε μερικούς μήνες τα δίδυμα παιδιά σου γίνονται 10 ετών. Σε τι φάση βρίσκεστε τώρα;
Είμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο, σε μια φάση ωρίμανσης. Έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι δεν είναι όλα αστεία ή παιχνίδι, κάνουν διαρκώς ερωτήσεις για τη ζωή και τον θάνατο, παρατηρούν περισσότερο, θέλουν να τους αναλύουμε κάποια πράγματα. Είναι σε μια ηλικία που δεν μπορείς πια να τα κοροϊδέψεις, οπότε κι εγώ σκέφτομαι καλά τι απαντήσεις δίνω στα ερωτήματά τους για να μην τα αγχώσω ή τα τραυματίσω.
Αληθεύει αυτό που λένε πως τα δίδυμα έχουν μία ιδιαίτερη σύνδεση;
Ναι. Είναι δύο παιδιά που από την πρώτη στιγμή είναι μαζί. Δεν ξέρουν πώς είναι να είσαι μόνος ή να μην μπορείς να επικοινωνήσεις με τον άλλον. Νιώθουν ο ένας τον άλλον κάπως μαγικά, χωρίς αυτό να τους ξενίζει, τους είναι φυσικό, γιατί δεν γνωρίζουν κάτι διαφορετικό.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχεις αντιμετωπίσει ως μητέρα διδύμων;
Η φροντίδα τους στη βρεφική ηλικία. Ήταν μεγάλο challenge. Φαντάσου να γίνεσαι μαμά για πρώτη φορά και να έχεις ταυτόχρονα δύο παιδάκια. Ήταν δύσκολο!
Άρα το project «δίδυμα» δεν βγαίνει χωρίς βοήθεια;
Με τίποτα! Αν μια μαμά δεν έχει βοήθεια, σύντομα θα καταλάβει πως χρειάζεται support. Η κούραση και η αϋπνία δημιουργούν φοβίες και στρες. Πολλές φορές, φτάνεις στο σημείο εσύ η ίδια να μην τρέφεσαι σωστά. Εγώ, τον πρώτο καιρό, ήθελα να τα κάνω όλα μόνη μου, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να φάω. Ήμασταν με τον Αποστόλη (σ.σ. Τότσικα) δύο άνθρωποι σε ένα σπίτι που δεν τρώγαμε, δεν πίναμε, ξεχνούσαμε εντελώς τον εαυτό μας μέσα στην ημέρα.
Ήμουν 3 μήνες κλεισμένη στο μαιευτήριο, σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, και με το που βγήκα έξω στην ατμόσφαιρα ανέβασα 40 πυρετό.
Προσπάθησες πολύ για να αποκτήσεις την Ειρήνη και τον Άγγελο, ενώ γέννησες πρόωρα. Εκείνες τις δύσκολες στιγμές τι ήταν αυτό που σου έδωσε δύναμη;
Αρχικά, μου έδωσε δύναμη το γεγονός ότι γέννησα. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αναγκάστηκα να μείνω για 73 ημέρες ακίνητη στο μαιευτήριο, οπότε γνώριζα εξαρχής ότι θα γεννήσω πρόωρα. Κάθε μέρα που τα μωρά μου βρίσκονταν στην κοιλιά μου ήταν για εμένα μία νίκη. Κάθε μέρα δεν ήξερα αν θα προχωρήσει η εγκυμοσύνη μου. Μέχρι που, όταν μου είπε ο γιατρός ότι θα γεννήσω στις 11 Σεπτεμβρίου, του είπα «δεν αντέχω άλλο, θέλω τώρα» και τελικά μπήκα για καισαρική εκείνη τη στιγμή, δηλαδή δύο ημέρες νωρίτερα. Ανυπομονούσα και είχα τεράστια χαρά. Ήθελα επιτέλους να δω τα παιδιά μου.
Και αφού γέννησες και τα δίδυμα μπήκαν στη θερμοκοιτίδα, πώς αισθανόσουν;
Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, ήμουν πολύ ζεν. Τα μικρά μου μπήκαν στη θερμοκοιτίδα λόγω χαμηλού βάρους, δεν είχαν κάτι για το οποίο θα έπρεπε να ανησυχώ. Ναι μεν μου έλειπαν, όμως ήμουν πεπεισμένη ότι όλα θα πάνε καλά. Ακόμα κι όταν, επιστρέφοντας στο σπίτι από το μαιευτήριο, μου συνέβη άλλη μία ατυχία, πάλι δεν το έβαλα κάτω.
Τι συνέβη δηλαδή;
Περίπου μία εβδομάδα μετά την καισαρική, μου είπε ο γιατρός ότι μπορώ να επιστρέψω στο σπίτι. Και ενώ ήταν να πάρω εξιτήριο στις 2 το μεσημέρι, εγώ έφυγα από την πίσω πόρτα στις 6 το πρωί με τον Αποστόλη. Ήξερα ότι, λόγω της κατάστασης, θα είχε στην είσοδο δημοσιογράφους και δεν άντεχα να το ζήσω αυτό. Γύρισα όμως σπίτι και αρρώστησα. Επειδή ήμουν 3 μήνες κλεισμένη στο μαιευτήριο, σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, με το που βγήκα έξω στην ατμόσφαιρα ανέβασα 40 πυρετό. Δεν πρόλαβα καλά καλά να μπω στο σπίτι, και ο γιατρός μου είπε να γυρίσω πίσω για να νοσηλευτώ, όπως και έγινε.
Θυμάσαι την πρώτη μέρα που πήγατε όλοι μαζί στο σπίτι;
Πολύ καλά! Ήταν έναν μήνα μετά τη γέννα και εγώ ήμουν σαν ούφο. Ήμουν τρομαγμένη. Με το που βάλαμε τα μωρά στα ειδικά καθίσματα του αυτοκινήτου και τα είδα που ήταν μια σταλιά, πρώτη φορά ντυμένα με ρουχαλάκια, σκέφτηκα «πού πάμε; Τώρα θα βγούμε στον δρόμο με αυτά τα πλασματάκια;». Φοβόμουν μη συμβεί κάτι καθ’ οδόν, ήθελα να τα προστατεύσω, έβαζα τα χέρια μου μπροστά στην κοιλίτσα τους, γιατί νόμιζα ότι θα πέσουν. Όταν μπήκαμε στο σπίτι και τα βάλαμε στον καναπέ και τα βλέπαμε να κάθονται χαρούμενα, έπεσε πολύ κλάμα. Κλαίγαμε ομαδικώς.
Μητρότητα & Social media
Είσαι η αληθινή πλευρά του Instagram! Μοιράζεσαι στιγμές σου χωρίς «φίλτρα», μιλάς ανοιχτά για φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα. Πόσο εύκολο είναι όταν η πλειοψηφία προβάλλει μια τέλεια εικόνα;
Ντρέπομαι να δείξω το τέλειο, γιατί δεν το έχω. Θα είμαι ψεύτρα αν το κάνω. Άσε που δεν πιστεύω ότι το έχει και κανείς. Απλώς, κάποιοι άνθρωποι έχουν ως εργαλείο δουλειάς το Instagram και πρέπει να παρουσιάζουν μια αψεγάδιαστη εικόνα. Το σέβομαι απόλυτα. Εμένα δεν με αφορούσε ποτέ το τέλειο, γιατί δεν θα ήμουν ο εαυτός μου αν το έδειχνα. Από μικρή με αφορούσε το τι συμβαίνει γύρω μου. Δεν θέλω να ωραιοποιώ τα πράγματα. Θέλω να είμαι αληθινή.
Είμαι σίγουρη ότι καθημερινά δέχεσαι αμέτρητα μηνύματα. Απαντάς σε όλα;
Ναι, απαντάω! Λαμβάνω απίστευτα μηνύματα από γυναίκες που προσπαθούν να αποκτήσουν μωράκι ή που έχουν δύσκολη εγκυμοσύνη, επειδή έχω μοιραστεί δημόσια και τη δική μου ιστορία. Δεν θα ξεχάσω μια κοπέλα που μου είπε πρόσφατα «Ρούλα, τα κατάφερα, είμαι έγκυος και σε ευχαριστώ που τότε μου είχες στείλει μήνυμα». Και συνειδητοποίησα ότι είχαμε μιλήσει πριν από 5 χρόνια και εκείνη μου έλεγε πόσο πολύ θέλει ένα παιδάκι. Αισθάνομαι ότι οι γυναίκες με αγαπούν!
Έχω μιλήσει στα παιδιά μου για την προωρότητα, για τις δυσκολίες της εγκυμοσύνης, για το ότι τα απέκτησα σε μεγαλύτερη ηλικία.
Επιστρέφω στην προωρότητα, και θέλω να μου πεις… Έχεις μιλήσει ανοιχτά για αυτό στα δίδυμα;
Ναι! Τους έχω μιλήσει για την προωρότητα, για τις δυσκολίες της εγκυμοσύνης, για το ότι τα απέκτησα σε μεγαλύτερη ηλικία. Τους έχω εξηγήσει όλη την κατάσταση. Δεν τους έχω πει ότι έμεινα τυχαία έγκυος, αλλά ότι προσπάθησα πολύ. Δεν ξέρω αν έχουν καταλάβει ακριβώς τι συνέβη, όμως γνωρίζουν τα πάντα.
Μιας και μιλάμε για social media, μεγάλο trend τα τελευταία χρόνια είναι τα mommies chats. Εσύ επικοινωνείς με τις μαμάδες της τάξης τους;
Ναι, γιατί οι συγκεκριμένες μαμάδες είναι ΦΟ-ΒΕ-ΡΕΣ! Ταιριάζουμε πολύ και νιώθω τυχερή για αυτό, διότι δεν είναι συχνό. Κάνουμε χιούμορ, συζητάμε αν τα παιδιά μας θα κάνουν κοπάνα, λέμε και τα ιατρικά μας, αν κυκλοφορεί καμία ίωση στην τάξη, ως κλασικές μαμάδες, και βέβαια μιλάμε για εξόδους. Κλείνουμε όλες μαζί με τα παιδιά θέατρο ή σινεμά. Πηγαίνουμε 20-20 στα θέατρα (γέλια).
Γονεϊκότητα & Συντροφικότητα
Με τον Αποστόλη μετράτε 18 χρόνια κοινής πορείας. Έχοντας μια απαιτητική καθημερινότητα και οι δύο, υπάρχει χρόνος για να κάνετε πράγματα μαζί;
Δεν έχουμε πάντα χρόνο, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό όταν είσαι τόσα χρόνια με τον άλλον. Μη σου πω και ότι, όταν είμαστε πολύ μαζί, τρωγόμαστε περισσότερο (γέλια). Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είμαστε δύο άνθρωποι που μας αρέσουν αυτά που κάνουμε στη ζωή μας, λατρεύουμε τις δουλειές μας και δεν ήμασταν ποτέ οι τύποι που θέλουν συνέχεια να πηγαίνουν για καφέ. Προτιμάμε να οργανώσουμε ένα ταξίδι και να βγαίνουμε τόσο όσο. Ταιριάζουμε σε αυτό, δεν είναι δηλαδή ο ένας του έξω και ο άλλος του μέσα.
Δύσκολες φάσεις έχετε περάσει;
Έχουμε περάσει φάσεις που δεν επικοινωνούσαμε σωστά. Εγώ είμαι ο άνθρωπος που θα το πει αμέσως, ότι εδώ κάτι συμβαίνει και πρέπει να το λύσουμε. Είναι σημαντικό να μιλάμε στον σύντροφό μας.
Δεν θα βάλω τίποτα πάνω από τον Αποστόλη και την οικογένειά μας.
Υπάρχει μυστικό για έναν επιτυχημένο γάμο;
Πιστεύω ότι το μυστικό είναι να μην προσπαθείς να αλλάξεις τον άλλον. Επίσης, ο θαυμασμός παίζει σημαντικό ρόλο. Θαύμαζα από την αρχή και συνεχίζω να θαυμάζω τον άντρα μου, και πιστεύω ότι το ίδιο ισχύει κι από τη μεριά του. Τον υποστηρίζω, δεν θα βάλω τίποτα πάνω από εκείνον και την οικογένειά μας. Θέλω να νιώθει καλά και είμαι σίγουρη πως κι εκείνος θέλει το ίδιο για εμένα. Δεν το συνειδητοποιούμε πολλές φορές αυτό. Εγώ και στα παιδιά μου το λέω, «αγαπώ τον μπαμπά πολύ, ο μπαμπάς είναι ο λόγος που έχω εσάς». Προσπαθώ να τους εξηγήσω την αλυσίδα.
Σε ρωτούν τα παιδιά για τη σχέση σας;
Ο γιος μου έχει περισσότερες απορίες. Ρωτάει πώς γνωριστήκαμε, πόσα χρόνια είμαστε μαζί, γιατί εγώ είμαι μεγαλύτερη από τον μπαμπά του. Έχει χιούμορ και πάντα οι ερωτήσεις του καταλήγουν πολύ αστεία. Πιστεύω ότι τα παιδιά καταλαβαίνουν ότι είμαστε αγαπημένο ζευγάρι.
Το οικογενειακό ταξίδι ζωής στην Αφρική
Το περσινό καλοκαίρι πραγματοποιήσατε ένα ταξίδι στην Αφρική, όπου αντικρίσατε έναν άλλο –πολύ διαφορετικό από τον δικό μας– κόσμο. Πώς πήρατε την απόφαση και πώς το βιώσατε;
Το αποφασίσαμε μιλώντας με κάποιους φίλους, που είχαν ταξιδέψει εκεί έναν χρόνο πριν από εμάς και είχαν μοιραστεί μαζί μας την εμπειρία τους. Σκεφτήκαμε ότι είναι ωραία ιδέα και χαίρομαι που δεν φοβηθήκαμε να το τολμήσουμε. Περάσαμε φανταστικά, ζήσαμε συγκλονιστικές στιγμές μικροί και μεγάλοι.
Εκεί συναντήσατε φτώχεια και πείνα. Πώς αντέδρασαν τα παιδιά σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες διαβίωσης;
Στην αρχή έπαθαν σοκ, αλλά από το πρώτο κιόλας 24ωρο ενσωματώθηκαν, έγιναν φίλοι με τα παιδιά της περιοχής. Είναι φοβερό πόσο γρήγορα προσαρμόζονται τα παιδιά σε τόσο διαφορετικές συνθήκες. Κατάλαβαν πολλά πράγματα μόνα τους, χωρίς να θέλουν να τα αναλύσουν. Το μόνο που μας ρώτησαν ήταν «γιατί λέτε ότι οι άνθρωποι στην Αφρική είναι πολύ φτωχοί, αφού διαρκώς χαμογελούν;». Δεν κοιτούσαν τα παιδάκια που δεν φορούσαν παπούτσια, που είχαν λερωμένα ρούχα ή που δεν είχαν να φάνε κανονικό φαγητό κάθε μέρα. Εστίασαν μόνο στο ότι τους περίμεναν καθημερινά να παίξουν μπάλα κι ας ήταν ξυπόλυτα ή στο ότι ήταν απίστευτοι ποδοσφαιριστές. Ασχολήθηκαν μόνο με τα θετικά. Δεν έκαναν καμία νύξη στα αρνητικά.
Υπήρξε κάποια ιστορία που να σε άγγιξε βαθιά;
Δεν θα ξεχάσω την ημέρα που πήγαμε στο σχολείο του χωριού –ένα υποτυπώδες, βρόμικο κτίριο γεμάτο χώματα– όπου μας περίμεναν όλο χαρά τα παιδάκια. Ήθελαν να μας δείξουν τις τάξεις τους κι ας είχαν σπασμένα τζάμια στα παράθυρα. Ζήσαμε πολύ συγκινητικές στιγμές και πάθαμε πολλές φορές σοκ οι ενήλικες. Εγώ ξέσπασα σε κλάματα, αισθάνθηκα χάλια. Είπα στον εαυτό μου «πού είμαι; Τι ζω; Πώς γίνεται να απαιτώ να έχω 50 ζευγάρια παπούτσια κι εδώ να συμβαίνει αυτό; Άραγε πόσο φταίω;». Το ίδιο βράδυ, που είχαμε καθίσει με τους ντόπιους γύρω από τη φωτιά και συζητούσαμε, κάποιος ρώτησε αν μας έχουν συγχωρήσει εμάς τους Δυτικούς και εκείνοι απάντησαν καταφατικά. Είναι τρομερό, γιατί είναι σαν να μην ξέρουν τίποτα, ενώ τα ξέρουν όλα. Είναι με το ένα πόδι στο «τώρα» και με το άλλο πόδι σε μια άλλη εποχή.
Σε ένα Instagram post έγραψες ότι ένας από τους λόγους που έκανες αυτό το ταξίδι ήταν για να σωθείς από τους φόβους σου για τα παιδιά. Τι σε φόβιζε και τι άλλαξε από τότε;
Ενώ ως άνθρωπος δεν είμαι φοβητσιάρα, από τότε που γέννησα απέκτησα πολλούς φόβους. Φοβόμουν για την υγεία και την ασφάλειά τους κυρίως – και ακόμα φοβάμαι δηλαδή! Δεν νομίζω ότι σταματά αυτό ποτέ για κανέναν γονιό. Απλώς τώρα, μετά από αυτό το ταξίδι, το έχω δουλέψει μέσα μου, οι κακές σκέψεις που μπορεί να κάνω είναι σε ένα λογικό πλαίσιο, γιατί είδα πώς ανταποκρίνονται τα παιδιά σε δύσκολες συνθήκες. Πραγματικά, είμαι σίγουρη πως τα παιδιά μου δεν θα είχαν πρόβλημα να ζήσουμε εκεί, το έβλεπα ότι δεν τους έλειπε τίποτα, έπαιζαν κι εκείνα ξυπόλυτα με τα άλλα παιδάκια, είχαν προσαρμοστεί σε χρόνο dt. Έχουν άγνοια λόγω ηλικίας και αυτή η άγνοια σε σώζει.
Συζητάτε ακόμα και σήμερα για αυτό το ταξίδι;
Κάθε μέρα σχεδόν. Αυτή η εμπειρία «δουλεύει» συνεχώς μέσα τους. Δεν θα ξεχάσω που, όταν γυρίσαμε και έπρεπε να ψωνίσουμε σχολικά είδη τον Σεπτέμβριο, μου είπαν ότι δεν θέλουν τίποτα, γιατί έχουν και κασετίνες και τσάντες από την προηγούμενη χρονιά.
ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕ ΤΗ ΦΡΑΣΗ
- Το πρώτο πράγμα που κάνω όταν ξυπνάω είναι... να πιω καφέ.
- Η Ρούλα πριν γίνει μαμά ήταν... σουρτούκω.
- Η συμβουλή μου σε κάθε γυναίκα που προσπαθεί να αποκτήσει μωρό είναι... να μην το βάζει κάτω. Μπορεί να τα καταφέρει, σίγουρα!
- Φωτογραφία για εμένα είναι... η ζωή μου όλη.
- Το αγαπημένο φαγητό και των τεσσάρων μας είναι... μακαρόνια με κιμά.
- Στο Netflix βλέπουμε όλοι μαζί... την παιδική σειρά μυστηρίου «The Inbestigators».
Follow her: @roula.revi
Photos: Instagram @roula.revi
Διαβάστε αυτό και πολλά ακόμα άρθρα στο νέο, ανοιξιάτικο τεύχος του BOOM που μπορείτε να διαβάσετε online πατώντας στο εξώφυλλο!
