Ακροβατώντας ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα, το Instant Family υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Σον Άντερς είναι μία ταινία που αφηγείται την ιστορία ενός ζευγαριού, του Μαρκ Γουόλμπεργκ και της Ρόουζ Μπερν που αποφασίζουν ξαφνικά να υιοθετήσουν ένα παιδάκι.
Στην Αμερική όμως -δεν ξέρω αν ισχύει το ίδιο και εδώ- οι γονείς ενισχύονται στο να υιοθετήσουν όλα τα αδέρφια, αν υπάρχουν, και έτσι το ζευγάρι των πρωταγωνιστών βρίσκεται ξαφνικά στο σπίτι με μία Λατινοαμερικανή έφηβη, τον μεσαίο εξαιρετικά εύθραυστο αδερφό της και τη μικρούλα hypercute αδερφή τους, τρία παιδιά μιας εξαρτημένης από τα ναρκωτικά μαμάς, που έχουν βιώσει την εγκατάλειψη στο αίμα τους.
Ως θεατές παρακολουθούμε από κοντά τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα των ανάδοχων γονέων ("να τα δώσουμε πίσω και να πούμε στους φίλους μας ότι εμφανίστηκε μια θεία τους;") αλλά και την άρνηση των μεγαλύτερων παιδιών να υιοθετηθούν καθώς η ματαίωση από τη βιολογική τους μαμά, τους δημιουργεί ένα δυσαναπλήρωτο κενό.
Θα σας πω ότι από το πρώτο λεπτό της ταινίας τα κλάματα από τα γέλια (έχει κάποιους δεύτερους χαρακτήρες που είναι εξαιρετικά κωμικοί) εναλλάσσονται με μοναδικό τρόπο με τα ασυγκράτητα δάκρυα συγκίνησης, σε αυτή την αυτοβιογραφική ταινία του Σον Άντερς που βασίζεται σε γεγονότα της δικής του ζωής. Όταν με τη γυναίκα του θέλησαν να κάνουν παιδιά, ήταν ήδη αρκετά μεγάλοι και έτσι αποφάσισαν να υιοθετήσουν για να "κερδίσουν χρόνο".
Τελειώνοντας η ταινία, θέλεις να μπεις στο ίντερνετ και να αναζητήσεις όλες τις πληροφορίες για την υιοθεσία. Η ιστορία των 3 παιδιών αυτών, καταφέρνει με έναν μοναδικό τρόπο να σου χτυπήσει το καμπανάκι για όλα εκείνα τα παιδιά, ανεξαρτήτως ηλικίας, που περιμένουν για χρόνια στα ιδρύματα μέχρι να βρεθεί μια οικογένεια να τα αγκαλιάσει και να τους αποδείξει πως η ζωή μπορεί -και πρέπει- να είναι όμορφη.
Το ζευγάρι των πρωταγωνιστών αποτυπώνει με μεγάλη επιτυχία και ακρίβεια την αγωνία δύο ανθρώπων να γίνουν σωστοί γονείς χωρίς όμως να έχουν ζήσει την αναμονή των 9 μηνών της εγκυμοσύνης και το μεγάλωμα ενός μωρού.
Η οικογένειά τους δημιουργείται "στιγμιαία" όπως και ο τίτλος της ταινίας, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει πως δεν έχει γερά θεμέλια και βάσεις για να επιβιώσει.
Μπορεί ο Σον Άντερς να παρακάμπτει τις γραφειοκρατικές λεπτομέρειες της υιοθεσίας, ωστόσο μας δείχνει για ακόμα μία φορά πόσο πίσω είναι η Ελλάδα σε αυτόν τον τομέα. Το ζευγάρι των πρωταγωνιστών, παρακολουθεί σεμινάρια 8 εβδομάδων για να υιοθετήσει ενώ οι παρουσία των κοινωνικών λειτουργών είναι ζωτικής σημασίας καθ' όλη την πορεία της υιοθεσίας.
Σας προτείνω να δείτε την ταινία σήμερα κιόλας και σκέφτομαι πως καμιά φορά, μπορεί μια τέτοια μικρή αφορμή να αποτελέσει το εφαλτήριο για ένα πολύ μεγάλο καλό.
photos: Netflix
Αμερικανική ταινία
- Σκηνοθεσία Σον Άντερς
- Διάρκεια 118'
- Παίζουν οι: Μαρκ Γουόλμπερκ, Ρόουζ Μπερν, Οκτάβια Σπένσερ, Ισαμπέλα Μόνερ
- Ξένος τίτλος: "Instant Family"
- Απόδοση στα ελληνικά: "Στιγμιαία Οικογένεια"
