«Έβαλα το εγώ κάτω από το εμείς. Κι αυτό είναι ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα που σου προσφέρει η πατρότητα» εξομολογείται στο BOOM ο Νίκος Συρίγος, μπαμπάς της 15χρονης Έλενας και της 22χρονης Ελληνοολλανδής Εύας, της κόρης που έχει αποκτήσει η πρώην σύζυγός του από τον πρώτο της γάμο. Ο γνωστός δημοσιογράφος, με τον πηγαίο αυθορμητισμό και το χιούμορ που τον χαρακτηρίζουν, μας διδάσκει ότι... στη γονεϊκότητα, το «ναι» και το «nein» (όχι στα ολλανδικά) απέχουν μόλις δύο γράμματα δρόμο!
«Κάντε παιδιά όσο νωρίτερα μπορείτε…». Γιατί το λες συχνά στους νέους;
Για να κερδίσουν χρόνο, για να βιώσουν από νωρίς τη σπουδαία εμπειρία της γονεϊκότητας, και για να έχουν κουράγιο, ώστε να κάνουν με τα παιδιά τους όσα περισσότερα πράγματα μπορούν. Η μικρή μου είναι σχετικά αδικημένη σε σχέση με τη μεγάλη στο παιχνίδι μαζί μου. Όσο μικρότερος είσαι τόσο μεγαλύτερη διάθεση έχεις για να… γίνεις παιδί μαζί με το παιδί σου. Ειδικά, θαρρώ, οι μαμάδες! Γιατί οι μπαμπάδες - οι άντρες γενικά- πάντα έχουμε ένα παιδί μέσα μας. Και αυτό πρέπει να το εκτιμήσει η κάθε γυναίκα. Κάντε παιδιά, λοιπόν, όσο νωρίτερα μπορείτε. Ακόμη και αν δεν νιώθεις ποτέ έτοιμος να γίνεις μπαμπάς ή μαμά. Θα καταλάβεις πόσο έτοιμος ήσουν μόλις γίνεις!
Πόσο άλλαξε η ζωή σου από τότε που έγινες μπαμπάς;
Πολύ! Γιατί έβαλα το «εγώ» κάτω από το «εμείς». Κι αυτό είναι ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα που σου προσφέρει η πατρότητα. Η πρώτη μου σκέψη μόλις ξυπνήσω και η τελευταία πριν κοιμηθώ είναι μία: αν ήμουν καλός μπαμπάς σήμερα. Και το «καλός μπαμπάς» για μένα σημαίνει να είσαι παρών. Ακόμη και από μακριά. Ειδικά για τους χωρισμένους μπαμπάδες, αυτή η παρουσία μέσα στην απουσία είναι μεγάλο στοίχημα. Κι όταν τα καταφέρεις, αν τα καταφέρεις, νιώθεις πολύ καλά με τον εαυτό σου. Αν δεν… τραβάς ζόρια!
Ποιο είναι το πιο ουσιαστικό πράγμα που σε έχει διδάξει η πατρότητα;
Ο αλτρουισμός και η ευθύνη. Δεν μπορεί να είσαι παρτάκιας ή ευθυνόφοβος όταν γίνεσαι μπαμπάς. Παύουν και τα δύο. Είτε από επιλογή, είτε από ανάγκη. Σε υποχρεώνει η ζωή. Αφενός γιατί μεγαλώνεις έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του, αφετέρου διότι η υπευθυνότητά σου για το παιδί και προς το παιδί, είναι αδιαπραγμάτευτη.
Flashback στη στιγμή που «γνωρίστηκες» για πρώτη φορά με τις κόρες σου…
Η ιστορία με την Εύα είναι μυθιστορηματική. Κοιμήθηκα εργένης και ρέμπελος, και ξύπνησα μπαμπάς και υπεύθυνος (τι λέγαμε παραπάνω;). Το να πρέπει να καλύψω το κενό του μπαμπά σε ένα κορίτσι 13 μηνών, το οποίο μάλιστα, «μιλάει» ελληνικά και ολλανδικά, ήταν η δυσκολότερη αποστολή της ζωής μου. Από το να καταλάβω πώς με βλέπει, μέχρι τι θέλει. Βλέπεις, το «ναι» και το «nein» (το όχι στα ολλανδικά)… μένουν δίπλα! Οπότε, μέχρι να καταλάβω αν θέλει τοστ, έφαγα πολλά τοστ εγώ! Με την Έλενα ήταν όλα πιο εύκολα. Λόγω εμπειρίας και συνθήκης. Αλλά και επειδή η Έλενα με άκουγε από την κοιλιά της μαμάς της, οπότε ακόμη και μέσω της γνώριμης φωνής, είχαμε επαφή με το που γεννήθηκε. Όταν, πάντως, πήρα και τις δύο πρώτη φορά αγκαλιά ήταν σαν να αγκάλιαζα όλη την πλάση!
Τι σου λείπει περισσότερο από τότε που ήταν μωρά;
Η μυρωδιά τους! Αυτή η μαγική μυρωδιά των μωρών. Και φυσικά το γεγονός ότι δεν… έβγαιναν, οπότε δεν είχα ανησυχία για το πού βρίσκονται, τι ώρα θα γυρίσουν κλπ. Ωραίες εποχές τότε.
Η Εύα δεν σε είπε ποτέ «πατριό». Ήσουν πάντα ο «μπαμπάς» της… Τι μάθημα σού έδωσε αυτή η συμπεριφορά της;
Η Εύα ξεκίνησε τη σχέση της μαζί μου λέγοντάς με «Νούκι». Όταν, όμως, γεννήθηκε η Έλενα, άρχισε να με φωνάζει μπαμπά, ώστε να μην μπερδεύεται το μωρό με τις δύο προσφωνήσεις. Σοφό παιδί. Το μάθημα που μου έδωσε – και που μου δίνει ακόμα- είναι της εντιμότητας και της ειλικρίνειας. Ως Δυτικοευρωπαία δεν λέει πολλά. Κάνει πολλά. Κι αυτό είναι σπουδαίο. Και η Εύα επίσης.
Κεφάλαιο «εφηβεία». Πόσο δύσκολη είναι αυτή η φάση;
Δύσκολη «πίστα». Πιο δύσκολο, όμως, είναι να καταφέρεις να μην «πνίξεις» την ελευθερία του παιδιού με την ανησυχία σου. Να μετριάσεις τους φόβους σου, που είναι πολλοί και μεγάλοι, ώστε τα παιδιά να πάρουν αυτό που δικαιούνται από τον κόσμο στην ηλικία τους. Και να αντιμετωπίσεις την πρώτη τους επανάσταση- την οποία οφείλουν να κάνουν.
Όταν βγήκαν για πρώτη φορά μόνες τους…
Έγινε προς το τέλος του Γυμνασίου. Μετρούσα τις ώρες, τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα μέχρι να γυρίσουν. Το μυαλό μου πήγαινε συνέχεια στο κακό. Πράγμα όχι δύσκολο για έναν άνθρωπο, ο οποίος βλέπει τραυματισμό εκεί που τα παιδιά βλέπουν παιχνίδι. Μάλλον παίρνω ως παράδειγμα τον εαυτό μου, που έχει χτυπήσει με όλους τους τρόπους που μπορεί να χτυπήσει ένας άνθρωπος… Με λες και ατσούμπαλο!
Θυμήσου τη στιγμή που γνώρισες το αγόρι της καθεμίας…
Ξεχνιέται αυτό; Ποτέ! Αλλά τελικά δεν είναι τόσο κακό όσο νομίζεις. Ψέματα. Είναι, αλλά δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Χαιρετάς με χαμόγελο, αλλά με ένα βλέμμα που λέει τα πάντα. Δηλαδή: «Την παίρνεις από το σπίτι, τη φέρνεις στο σπίτι και την προσέχεις σαν εμένα. Οτιδήποτε λιγότερο είναι εις βάρος σου». Νομίζω ότι… άπαντες το έχουν καταλάβει!
Ποιο λάθος που έκανες με τη μεγάλη κόρη σου δεν θέλεις να επαναλάβεις με τη μικρή;
Θα φανεί παράξενο, αλλά δεν ξέρω αν έχω κάνει κάποιο τόσο μεγάλο λάθος. Κι αν έχω κάνει δεν το έχω καταλάβει. Ή δεν μου το έχουν πει τα κορίτσια. Είναι καλή αφορμή αυτή η ερώτηση για να τις ρωτήσω. Θα απαντήσω μια επόμενη φορά!
Τα skills της δημοσιογραφίας που σου έχουν φανεί χρήσιμα στην πατρότητα είναι…
Να μπαίνεις απευθείας στο θέμα.
Το πιο απαιτητικό task για έναν μπαμπά το 2023 είναι…
Να μη φοβηθούν τα παιδιά με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Να μη ριζώσει στην ψυχή τους ο φόβος για το παρόν και το μέλλον, για τον διπλανό και τον απέναντί τους. Να μη φοβούνται γενικά.
BOOM Info: Ο Νίκος Συρίγος είναι δημοσιογράφος, blogger στα sites newsbomb.gr, mothersblog.gr, queen.gr και στιχουργός. Αυτήν την περίοδο τον παρακολουθούμε κάθε Σαββατοκύριακο στην ψυχαγωγική εκπομπή του MEGA «Χαμογέλα και Πάλι!».
Instagram: @nikos_sirigos
Διαβάστε αυτό και πολλά ακόμα άρθρα στο νέο, εορταστικό τεύχος του BOOM που μπορείτε να διαβάσετε online πατώντας στο εξώφυλλο!
