Να ξέρεις, άγνωστη μαμά, είμαστε όλοι εδώ για σένα.
Όταν βρεθήκαμε, πρόσφατα, στην αίθουσα αναμονής της παιδοχειρουργικής κλινικής για μια μικροεπέμβαση του παιδιού μας, ενώ μετρούσα λεπτά άρχισα να μετρώ με το βλέμμα και τον κόσμο γύρω μου. Αλλά κάτι δεν έβγαινε στον υπολογισμό, με μια μαμά να περισσεύει. Μια μαμά περίμενε μόνη το παιδί της να βγει από το χειρουργείο. Όταν φώναξαν το όνομά της οι γιατροί τινάχτηκε αλαφιασμένη και έτρεξε προς το φορείο του μισοαναίσθητου μικρού ασθενή, που μόλις είχε αρχίσει να συνέρχεται από την ανάρρωση.
Ήταν μια επείγουσα επέμβαση και δεν είχε προλάβει να ειδοποιήσει κανέναν; Δεν υπήρχε κάποιος να τη συνοδεύσει στο νοσοκομείο; Δεν ξέρω ποιο σενάριο θα ήταν προτιμότερο. Ξέρω όμως ότι ακόμα και το πιο απλό χειρουργείο συνοδεύεται από αγωνία, δυσβάστακτη για έναν μόνο άνθρωπο. Το μοναδικό που μπόρεσα να κάνω εκείνη τη στιγμή ήταν να την κοιτάξω και να προσπαθήσω να χωρέσω σε ένα μελαγχολικό, έστω, χαμόγελο το μήνυμα: «Να ξέρεις, άγνωστη μαμά, είμαστε όλοι εδώ για σένα». Μου το ανταπόδωσε και έτσι ολοκληρώθηκε μια επικοινωνία όπου δεν χρειάζονταν λόγια, αφού μιλούσαν τα κοινά βιώματα.
Άγνωστη μαμά, δεν ξέρω πώς βρέθηκες μόνη στην αίθουσα αναμονής. Ξέρω όμως ότι μερικές φορές αρκεί ένα τηλεφώνημα, ένα μήνυμα, ένα άγγιγμα στον ώμο, ένα χαμόγελο για να ελαφρύνει τη διάθεση στις πιο δύσκολες στιγμές. Βλέποντάς σε θυμήθηκα ένα παλαιότερο περιστατικό, όταν ο γιος μου πάνω στο παιχνίδι είχε πέσει και «ανοίξει» το κεφάλι του και ενώ προσπαθούσα να τον παρηγορήσω, να καθαρίσω το αίμα από το πρόσωπό του και να σκεφτώ τον πιο γρήγορο τρόπο να φτάσουμε στο νοσοκομείο, όλη η παιδική χαρά κινητοποιήθηκε και μας βοήθησε, έστω και με μια κουβέντα συμπαράστασης.
Η καλοσύνη των ξένων μπορεί να αποδειχθεί σωτήρια, αλλά δεν γίνεται να ποντάρουμε πάντα σε αυτήν. Γι’ αυτό αν έχουμε κάποια μαμά που ξέρουμε ότι περνάει δύσκολα, ας στείλουμε ένα μήνυμα στο Messenger να δούμε τι κάνει, ας της χαμογελάσουμε έστω και με ένα emoticon, αν δεν έχουμε χρόνο για έναν καφέ μαζί της. Ακόμα και αν δεν ξέρουμε ότι περνάει δύσκολα, ας μην περιμένουμε από εκείνη να μας τηλεφωνήσει για να μας πει ότι το παιδί της μπαίνει στο χειρουργείο, ότι έχει για δεύτερη συνεχόμενη βραδιά 39 πυρετό ακατέβατο, ή, έστω, ότι αισθάνεται φρικαρισμένη από τις δυσκολίες της μητρότητας. Αρκεί η παραμικρή χειρονομία για να ελαφρύνουμε το φορτίο της. Ας μην την αφήσουμε μόνη σε μια γεμάτη αγωνία αίθουσα αναμονής.
Από τη Γωγώ Καρκάνη
