Η 15η Φεβρουαρίου, έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου. Με αυτή την αφορμή, ζητήσαμε από τον Φίλιππο, τον Γιάννη και τον Ερμή, τρία παιδιά που νίκησαν τον καρκίνο, να μας μιλήσουν για την άνιση και δύσκολη μάχη που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τόσο νωρίς. Οι τρεις μικροί-μεγάλοι σούπερ ήρωες, αληθινοί "survivors" στέλνουν ένα μήνυμα σε όσα παιδιά δίνουν αυτή τη στιγμή τον δικό τους αγώνα...
(Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο boommag.gr τον Φεβρουάριου του 2021)
Φίλιππος | Όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει ερευνητής -βιολόγος και πρωταθλητής ιππασίας
"Η δική μου περιπέτεια ξεκίνησε το 2017, όταν ήμουν 7,5 ετών και μόλις είχα τελειώσει τη Δευτέρα δημοτικού. Τα πρώτα μου συμπτώματα φάνηκαν στις καλοκαιρινές μου διακοπές. Ένιωθα διαρκώς κουρασμένος, αδύναμος και γενικότερα δεν είχα καθόλου διάθεση ούτε για κολύμπι. Έβγαινα από τη θάλασσα και δεν είχα ούτε τη δύναμη να περπατήσω, γιατί πονούσαν τα πόδια μου που ήταν γεμάτα μελανιές. Έπεφτα στην καυτή άμμο και σερνόμουν. Μετά από σειρά εξετάσεων το συμπέρασμα ήταν ότι έπασχα από μυελογενή λευχαιμία.
Η δική μου μάχη με τον καρκίνο κράτησε πρακτικά μέχρι τις 07/02/2018 που έκανα μεταμόσχευση και όπως μου είχαν πει οι γιατροί θα είναι τα δεύτερα γενέθλια μου. Όλο αυτό το διάστημα ήμουν μέσα στο νοσοκομείο και η καθημερινότητά μου ήταν γεμάτη φάρμακα, καθετήρες, ορούς, χειρουργεία, εξετάσεις και γιατρούς.
Δύναμη για να συνεχίσω τον αγώνα μου έπαιρνα στην αγκαλιά της μαμάς μου.
Η πιο έντονη ανάμνηση που μου έχει μείνει από όλη αυτή την περιπέτεια είναι η μέρα που μου δώσανε το εξιτήριο για να γυρίσω επιτέλους σπίτι μου. Η χαρά όλων μας στη μονάδα ήταν σαν γιορτή.
Εδώ θέλω να πω πως όλον αυτόν τον καιρό, εγώ , οι γονείς μου και ο αδελφός μου (όποτε με άφηναν να τον βλέπω) φορούσαμε συνέχεια μάσκα για να μην κολλήσω κάποιο μικρόβιο και πάει η προσπάθεια χαμένη, όπως έλεγε η μαμά.
Μέσα μου νιώθω ένας πραγματικός νικητής γιατί πάλεψα με μια θανατηφόρα ασθένεια και κέρδισα. Σε όλα τα παιδιά που αυτή τη στιγμή δίνουν τον δικό πόλεμο με τον καρκίνο, τους λέω να μείνουν δυνατοί , να εμπιστεύονται τους γιατρούς , και να μην ξεχνούν τα φάρμακά τους. Να είναι αισιόδοξοι και να σκέφτονται πάντα τι θα κάνουν στο μέλλον! Μόνο έτσι θα πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους."
Γιάννης | Δεν είναι ακόμα σίγουρος άλλα πιστεύει πως θέλει να γίνει αθλίατρος
"Όλα ξεκίνησαν όταν στο σχολείο ένιωσα μια ενόχληση στις αμυγδαλές. Μετά από εξετάσεις, τις αφαίρεσα και η βιοψία έδειξε λέμφωμα Burkitt. Όλη η νοσηλεία μου κράτησε 100 μέρες κατά τη διάρκεια των οποίων έπαιρνα δύναμη από την οικογένειά μου. Μία από τις πιο έντονες στιγμές που θυμάμαι, ήταν όταν συνειδητοποίησα ότι θα έχανα το καλοκαίρι για το οποίο είχα κάνει πολλά σχέδια με τον κολλητό μου. Σε όσα παιδιά δίνουν τη δική τους μάχη αυτή την εποχή, θα ήθελα να πω να είναι δυνατοί σε ό,τι δυσκολία αντιμετωπίσουν και για τους γονείς, να ακούν τα παιδιά τους και να προσπαθούν να τα κάνουν χαρούμενα. Σε όλους τους άλλους θα έλεγα, πως όσο δύσκολο και να είναι πρέπει να φοράμε τη μάσκα για το καλό των δικών μας ανθρώπων αλλά και για το κοινό καλό."
Ερμής | Θέλει να γίνει γιατρός
Η περίπτωση του Ερμή είναι κάπως ξεχωριστή από τις άλλες γιατί πέρασε καρκίνο χωρίς να το καταλάβει. Ο λόγος είναι πολύ απλός: Ήταν μόλις 11 μηνών. Η μαμά του λέει πως ήταν ένα υγιέστατο μωρό, μέχρι που κάποια στιγμή ανέβασε πυρετό και δεν μπορούσε να σταματήσει να κλαίει. Όταν πήγαν στον γιατρό, κατάλαβαν πως το παιδί πονούσε παντού και τους έστειλαν στο νοσοκομείο. Η διάγνωση ήταν Οξεία Λεμφοβλαστική Λευχαιμία κι έτσι 18 μηνών έκανε μεταμόσχευση. Η οικογένεια του Ερμή πέρασε πολλές αγωνίες, όμως ευτυχώς ο Ερμής δεν θυμάται τίποτα...
Όταν, μεγαλώνοντας, έβλεπε κάποιες φωτογραφίες από το νοσοκομείο και ρωτούσε "πού είμαι εδώ;" του έλεγαν πως τότε έμεναν σε άλλο σπίτι. Η μόνη επαφή που είχε με το νοσοκομείο ήταν ένας έλεγχος που έκανε σε τακτά διαστήματα, κάτι που κάποια στιγμή άρχισε να τον βάζει σε υποψίες. "Μαμά, γιατί εγώ έρχομαι στο νοσοκομείο ενώ τα ξαδέρφια μου κι οι φίλοι μου δεν έρχονται;" Η απάντηση της μαμάς του ήταν πως έπρεπε να κάνει εξετάσεις για τον θυρεοειδή. Ώσπου ένα απόγευμα, όταν ο Ερμής ήταν περίπου 8μιση χρονών, την παραμονή μιας μέρας που θα πήγαινε στο νοσοκομείο για τις καθιερωμένες εξετάσεις, ο μπαμπάς του, του ζήτησε να κάνουν μια συζήτηση και του είπε όλη την αλήθεια. Πως, δηλαδή, όταν ήταν μικρός πέρασε μια πολύ σοβαρή ασθένεια: καρκίνο. Ο Ερμής ξαφνιάστηκε λίγο και πήγε για ύπνο. Την άλλη μέρα, είπε στη μαμά του πως όλο το βράδυ σκεφτόταν τι αγωνία θα πέρασε γι' αυτόν ο αδερφός του, ο Κωνσταντίνος, με τον οποίο έχουν 11 χρόνια διαφορά και του έχει, όπως μας λέει, "απίστευτη αδυναμία". Αυτό που θέλει να πει ο Ερμής με αφορμή την ημέρα, είναι "ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γιατρούς και τους γονείς μου. Τώρα πια τους βλέπω σαν ήρωες. Θα ήθελα να πω σε όλα τα παιδιά να είναι χαρούμενοι γι' αυτό που έχουν και αισιόδοξοι, ότι όλα θα πάνε καλά και να βάζουν υψηλούς στόχους."
Φίλιππε, Γιάννη και Ερμή σας ευχαριστούμε θερμά που μοιραστήκατε μαζί μας τις περιπέτειες και τις σκέψεις σας, και ευχόμαστε όλα τα όνειρά σας να γίνουν πραγματικότητα!
Ευχαριστούμε το karkinaki.gr που μας έφερε σε επαφή με τον Φίλιππο και τον Γιάννη και το Make-A-Wish (Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος) που μας σύστησε τον Ερμή.
BOOM info: Κάθε χρόνο, περισσότερα από 400.000 παιδιά ηλικίας έως 19 ετών διαγιγνώσκονται με καρκίνο σε όλο τον κόσμο. Η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Φεβρουαρίου, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης Γονέων με Καρκινοπαθή Παιδιά (INTERNATIONAL CONFEDERATION OF CHILDHOOD CANCER PARENT ORGANIZATIONS - ICCCPO), για την ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης για τις παιδικές νεοπλασίες (καρκίνους) και για την ευαισθητοποίηση του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος σχετικά με τις ανάγκες των παιδιών που νοσούν από καρκίνο σε όλο τον πλανήτη.
