Μέχρι να γίνω μητέρα, κάθε φορά που διάβαζα σε κάποια συνέντευξη ότι η μητρότητα είχε αλλάξει ριζικά τη συνεντευξιαζόμενη, θεωρούσα την απάντησή της επιτηδευμένη, υπερβολική -
ένα αναμάσημα κλισέ, ένα κόλπο του μάρκετινγκ για να κερδίσει έξτρα πόντους δημοτικότητας επενδύοντας στην ευαισθησία. Μόλις όμως απέκτησα τον γιο μου συνειδητοποίησα την αλήθεια
σε αυτό το κλισέ, καθώς η μητρότητα πραγματικά με μεταμόρφωσε - ίσως όχι τόσο η εμπειρία της κύησης και του τοκετού όσο όλα εκείνα που ακολούθησαν μετά. Με τους παρακάτω τρόπους.
1. Ανακάλυψα από την αρχή τη μαγεία που κρύβεται ακόμα και στα απλά πράγματα.
Το βρέφος, που μετά έγινε νήπιο, με παρέσυρε σε ένα ταξίδι εξερεύνησης που επικεντρωνόταν συνήθως σε λεπτομέρειες τις οποίες πριν μπορεί να μην πρόσεχα καν, όπως τα διαφορετικά είδη δέντρων που ευδοκιμούν σε μια πόλη, τον τρόπο με τον οποίο ένα μυρμήγκι κουβαλάει στις πλάτες του ένα σποράκι, τα διαφορετικά μουσικά όργανα που συνθέτουν μια μελωδία. Η παρατηρητικότητα και οι ανεξάντλητες ερωτήσεις του με ενέπνευσαν να θαυμάσω τα μικρά-μεγάλα πράγματα αλλά και να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου σε τομείς που είχα αφήσει από το σχολείο, όπως η ζωολογία και η βοτανολογία.
2. Καλλιέργησα την ενσυναίσθησή μου.
Ο πλούτος των εμπειριών που έφερε η μητρότητα με βοήθησε να κατανοήσω βαθύτερα τις εμπειρίες των γύρω μου -ευχάριστες και δύσκολες- και τις λεπτές συναισθηματικές αποχρώσεις που τις συνοδεύουν. Να νιώσω κι εγώ την περηφάνεια του να βλέπεις το παιδί σου να κάνει τα πρώτα του βήματα ή την αγωνία του να το αφήνεις για πρώτη μέρα στον παιδικό σταθμό.
3. Άρχισα να συγχωρώ ευκολότερα.
Στο παρελθόν όταν θύμωνα με τους φίλους μου θα μπορούσα να αναμασάω τις ίδιες, τοξικές σκέψεις για μέρες. Η μητρότητα με βοήθησε να συγχωρώ ευκολότερα για δύο λόγους: Ήρθα αντιμέτωπη με μεγάλες δοκιμασίες μέσα από τις οποίες διαχώρισα τα αληθινά σημαντικά από τα ασήμαντα και εμπνεύστηκα από τον γιο μου, που τη μια στιγμή μπορεί να τσακωνόταν με τον κολλητό του και την επομένη να τα είχαν ξαναβρεί συνεχίζοντας αγαπημένοι το παιχνίδι τους.
4. Αξιολόγησα εντελώς διαφορετικά ό,τι με απασχολεί.
Κάποτε ζητήματα όπως μια ζόρικη προθεσμία στη δουλειά, μικροπαρεξηγήσεις με φίλους, σπατάλες χρημάτων γιγαντώνονταν στο μυαλό μου, κάνοντάς με να χάνω τον ύπνο μου. Τώρα έχουν επιστρέψει στις κανονικές τους διαστάσεις. Όχι ότι δεν βασανίζομαι από ανησυχίες, αλλά αυτές έχουν αλλάξει: περιστρέφονται πλέον γύρω από την υγεία της οικογένειας, την ανάπτυξη του παιδιού, τη συναισθηματική του κατάσταση.
5. Άρχισα να παρατηρώ πιο προσεκτικά τη συμπεριφορά μου και να την ελέγχω.
Οι ειδικοί λένε πως ό,τι κι αν προσπαθούμε να διδάξουμε στα παιδιά μας, αν δεν το διδάσκουμε και με τις πράξεις μας είναι μάταιο. Αυτό έγινε για μένα το ισχυρότερο κίνητρο ώστε να προσπαθώ να διορθώνω στη δική μου συμπεριφορά ό,τι δεν θα ήθελα να περάσω στο παιδί μου. Για παράδειγμα, χαλιναγωγώ τα νεύρα που θα μπορούσαν να με οδηγήσουν σε ένα ακραίο ξέσπασμα.
+ Plus Έπαψα να είμαι το κέντρο του σύμπαντός μου. Νομίζω ότι αυτή η φράση περικλείει και κάποιες από τις παραπάνω αλλαγές. Ποτέ, μέχρι να το ζήσω, δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο δυνατή είναι αυτή η αγάπη, που σε κάνει να θυσιάζεις όχι μόνο τα θέλω αλλά και τις στοιχειώδεις ανάγκες σου για να προστατεύσεις ένα μικρό πλασματάκι και να το δεις ευτυχισμένο. Για αυτή την αγάπη δεν διστάζεις να του χαρίσεις ολόκληρη τη σοκολάτα ενώ λαχταράς κι εσύ ένα κομματάκι ή να μείνεις άγρυπνος όλη νύχτα μέχρι να πέσει ο πυρετός του. Μια αγάπη που δεν περιγράφεται, μόνο βιώνεται.
Από τη Γεωργία Καρκάνη
Διαβάστε ολόκληρο το 3ο τεύχος του BOOM εδώ!
