"Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι με εισήγηση της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας της Δημόσιας Υγείας, αίρεται η υποχρεωτική χρήση της μάσκας στα σχολεία, σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, από την Τετάρτη 1η Ιουνίου 2022" λέει η ανακοίνωση που μόλις ήρθε στο mail μου από το σχολείο των παιδιών μου και θα έπρεπε θεωρητικά τώρα να χοροπηδάω στο γραφείο μου από χαρά, γιατί ναι, 2,5 περίπου χρονιά μετά οδεύουμε στο τέλος της πανδημίας και ναι από αύριο τα παιδιά μας θα απαπνέουν και πάλι κανονικά!
Ήταν από εκείνα τα πράγματα που είχα πιστέψει πως δεν θα συμβούν ποτέ. Στο τέλος είχα αποδεχθεί στωικά πως τα παιδιά μου θα ζουν μέσα σε μια μάσκα, θα έχουν λιγοστό οξυγόνο στον παιδικό τους εγκέφαλο όταν το χρειάζονται περισσότερο από όλους, θα φοβούνται να ακουμπήσουν τους συμμαθητές τους, να τους αγκαλιάσουν, να πιουν από το ποτήρι τους (όπως κάναμε εμείς μικρά), να μοιραστούν το φαγητό τους και να γλύψουν τα δάχτυλά τους έπειτα από μια γεμάτη σακούλα γαριδάκια, όπως οφείλει να κάνει κάθε 6χρονο σε αντίστοιχη περίπτωση.
Κι όμως η μέρα ήρθε και είναι η αυριανή.
Αύριο, σημειώστε το είναι ιστορική στιγμή, 1η Ιουνίου του 2022, βγάζουμε τις μάσκες!
Αυτά τα υπέροχα πλάσματα, τα παιδιά μας, που άντεξαν υπομονετικά τις συνέπειες της πανδημίας, φόρεσαν τις μάσκες τους αδιαμαρτύρητα (τα περισσότερα επέστρεφαν σπίτι τους και ξεχνούσαν να τις βγάλουν), δεν γκρίνιαξαν, δεν παραπονέθηκαν, δεν επαναστάτησαν, αύριο θα πάνε σχολείο χωρίς μάσκα!
Χωρίς τεστ, χωρίς μάσκες. Χωρίς κορωνοϊό;
Και εκεί που είμαι στο γραφείο και πανηγυρίζω, μια δεύτερη σκέψη μπαίνει στο μυαλό μου. Κι αν το παιδί μου κολλήσει Covid; Kαλά δεν ήμασταν τόσο καιρό που τα είχαμε προστατευμένα; Τώρα δηλαδή θα μιλάνε το ένα δίπλα στο άλλο χωρίς μάσκα; Θα φτερνίζονται; Θα βήχουν; Θα πιουν το ένα από το ποτήρι του άλλου; Θα μοιραστούν το φαγητό τους; Θα γλύψουν τα δάχτυλά τους έπειτα από μια γεμάτη σακούλα γαριδάκια;;;
Μα φυσικά! Παίρνω βαθιά ανάσα. Ξεχάσαμε το κανονικό. Το ωραίο, το ανθρώπινο, το υγιές, το φυσιολογικό.
Κι εμείς έτσι δεν μεγαλώσαμε;
Τα παιδιά μας θα πάνε αύριο στο σχολείο χωρίς μάσκες και αυτό είναι υπέροχο! Η ζωή μας επιστρέφει και όπως σε κάθε ιδρυματοποίηση, έτσι και στη δική μας περίπτωση θέλει χρόνο να το πιστέψουμε και να ξαναμπούμε στην παλιά λογική. Όμως θα μπούμε και θα είναι όλα όπως παλιά. Αγκαλιές, μοίρασμα, φτέρνισμα, γαριδάκια.
Αύριο το πρωί, κάντε μια ακόμα πιο μεγάλη αγκαλιά στα παιδιά σας και πείτε τους ότι μεγάλο μέρος της επιτυχίας οφείλεται σε αυτά. Μην τα αγχώσετε αν εσείς έχετε δεύτερες σκέψεις. Πείτε τους τα "μπράβο" που τους αναλογούν και ευχηθείτε τους να έχουν μια καλή μέρα! Γιατί η αυριανή μέρα θα είναι μοναδική! Είναι η αρχή της κανονικότητας και αυτή την κανονικότητα την αξίζαμε. Δεν υπήρχε άλλο περιθώριο.
Καλή αρχή λοιπόν σε όλα τα παιδιά. Γιατί το σχολείο - όπως και η ζωή μας- οφείλει να είναι χωρίς μάσκες!
Με αγάπη,
Μυρτώ
