Μυρτώ Κάζη

Πάντα είχα αυτή την απορία ή καλύτερα το παράπονο... Γιατί τα άλλα παιδάκια δεν ακούγονται;

Μεγαλώσατε σε ένα σπίτι πλημμυρισμένο από αγάπη όπου η ισότητα ήταν κάτι παραπάνω από δεδομένο. Δυστυχώς δεν μπορώ να σας εγγυηθώ πως το ίδιο θα συμβαίνει και έξω από αυτό. Γι αυτό πάντα να θυμάστε πως: 

Κάθε βράδυ η ίδια ιστορία. Η ίδια σκηνή. 

Έχουν γραφτεί άπειρα πράγματα για την αγκαλιά. Και ξέρω πως τα έχετε διαβάσει όλοι σας.

Η λίστα με όλα όσα πρέπει να κάνω μοιάζει ατελείωτη. Παλεύω να βάλω check στα κουτάκια αλλά εκείνα αντί να μειώνονται, πολλαπλασιάζονται. Και προσπαθώ. Προσπαθώ πολύ. Να τα κάνω όλα σωστά.

Δώρο είναι...

Ο κόσμος των παιδιών είναι μαγικός. Και όσο κλισέ, βαρετό ή γνωστό κι αν ακούγεται αυτό, δεν παύει να είναι η μεγαλύτερη αλήθεια. Τα παιδιά, όλα τα παιδιά, έχουν στην καρδιά και το μυαλό τους μαγεία.  

Θυμάμαι ένα φορείο να τρέχει στο χειρουργείο. Ήταν ξημερώματα Χριστουγέννων.