Μήπως τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να βρέχει λιγότερο την πάνα του; Ή έχετε βάλει στόχο να την κόψει μέχρι τον Σεπτέμβριο, όταν θα πάει για πρώτη φορά στον παιδικό σταθμό; Πώς θα καταλάβετε ότι το μικρό σας είναι έτοιμο για εκπαίδευση τουαλέτας και με ποιον τρόπο θα ολοκληρώσετε με επιτυχία αυτή την αποστολή, για την οποία έχετε ακούσει ουκ ολίγες ιστορίες τρόμου;
Tα σημάδια ότι είναι έτοιμο να κάνει τη μετάβαση:
Αν δεν έχει κατακτήσει δεξιότητες όπως ο έλεγχος των σφιγκτήρων, το παιδί δεν είναι αναπτυξιακά έτοιμο να κόψει την πάνα. Κάποια παιδιά φτάνουν σε αυτό το στάδιο γύρω στα 2, ενώ άλλα μετά τα 3 χρόνια. Τα παρακάτω σημάδια δείχνουν ότι μπορείτε να αρχίσετε τις προσπάθειες:
-Οι πάνες παραμένουν στεγνές για περισσότερες ώρες.
-Η λειτουργία του εντέρου του γίνεται πιο τακτική, αρχίζει να μπαίνει σε πρόγραμμα.
-Το παιδί σάς ζητάει να πάει στην τουαλέτα – είτε λεκτικά είτε με τις χειρονομίες του – και σας κάνει ερωτήσεις σχετικά με αυτήν.
-Αρχίζει να εκφράζει την απέχθειά του απέναντι στις λερωμένες πάνες, για παράδειγμα τις βγάζει μόνο του.
Συμβουλές εκπαίδευσης τουαλέτας:
1. Μιλήστε του για το πόσο ωραίο είναι να πηγαίνει στην τουαλέτα «σαν μεγάλο παιδί» - χωρίς να το κατακρίνετε αν επιμένει να λερώνει την πάνα του αποκαλώντας το «μωρό».
2. Φορέστε του όσο το δυνατόν πρακτικά ρούχα, που μπορεί να βγάζει μόνο του όταν παραστεί ανάγκη – ας πούμε, παντελόνια φόρμας με λάστιχο αντί για τζιν με κουμπάκια.
3. Κάντε του επίδειξη χρήσης της τουαλέτας. Ακόμα και αν ακούγεται αμήχανο, ο πιο σίγουρος τρόπος να σας μιμηθεί είναι να σας δει επί το έργον. Με αυτό τον τρόπο, επιπλέον, εκπαιδεύεται σε ολόκληρη τη ρουτίνα, όπως το καζανάκι και το πλύσιμο των χεριών που ακολουθούν.
4. Ζητήστε από ένα μεγαλύτερο παιδί να κάνει την επίδειξη – και να γίνει πρότυπο μίμησης. Όπως ένα αδερφάκι ή ξαδερφάκι που έχει ήδη εκπαιδευτεί στην τουαλέτα. Αυτό το κόλπο επιστρατεύουν και οι παιδαγωγοί σε παιδικούς σταθμούς: για να εκπαιδεύσουν τα παιδιά που φορούν ακόμα πάνα, βάζουν πρώτα τα πιο «προχωρημένα» να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα.
5. Επιλέξτε το κατάλληλο γιο-γιο. Ο μόνος γενικός κανόνας είναι η αντοχή και ο σωστός σχεδιασμός ώστε να μην αναποδογυρίσει αν το νήπιο ανασηκωθεί απότομα. Από εκεί και πέρα, το κριτήριο είναι τι βολεύει το ίδιο το παιδί. Κάποια νήπια, μάλιστα, δεν περνούν καν από τη φάση του γιο-γιο και πηγαίνουν κατευθείαν στο παιδικό κάθισμα τουαλέτας.
6. Κάντε σύμμαχό σας την πάνα-βρακάκι. Την περίοδο της εκπαίδευσης θα μπορεί να την αφαιρεί εύκολα, σαν ένα υφασμάτινο βρακάκι. Αλλά ακόμα και αν έχει κάποιο ατύχημα, με την πάνα-βρακάκι δεν θα λερωθεί – οι ακαθαρσίες απλά θα απορροφηθούν.
7. Παρατηρήστε τα σημάδια ότι το παιδί σας θέλει να πάει τουαλέτα. Όπως όταν δείχνει να σφίγγεται. Τότε, ρωτήστε το χωρίς πίεση αν θέλει να κάνει «τσίσα» ή «κακά». Ακόμα και αν τα αντακλαστικά σας δεν είναι αρκετά γρήγορα, παρακινήστε το να καθίσει στο γιο-γιο μετά το ατύχημα, ώστε σταδιακά να παγιωθεί στο μυαλό του η σύνδεση ανάμεσα στην ανάγκη και την πράξη.
8. Μη φοβάστε να το επιβραβεύσετε. Σε κάθε επιτυχημένη προσπάθεια, μπορείτε να του χαρίσετε ένα αυτοκόλλητο. Ακόμα και ένας έπαινος όπως «μπράβο, τα κατάφερες» έχει αποτέλεσμα. Σιγά σιγά, καθώς κατακτά τη δεξιότητα, οι επιβραβεύσεις θα δώσουν τη θέση τους σε εσωτερικά κίνητρα.
9. Προσπαθήστε να μη χάνετε την υπομονή σας στα ατυχήματα. Αποφύγετε να βάζετε τις φωνές, να τιμωρείτε, να μαλώνετε το παιδί, διαφορετικά θα συνδέσει την εκπαίδευση τουαλέτας με το στρες και τον φόβο, καθυστερώντας την πρόοδό του.
10. Καθιερώστε ένα πρόγραμμα τουαλέτας. Αν ήδη πηγαίνει στον παιδικό σταθμό, διαμορφώστε και στο σπίτι το πρόγραμμα τουαλέτας σύμφωνα με τη σχολική ρουτίνα. Διαφορετικά, παρατηρήστε ποιες ώρες έχει περισσότερο ανάγκη να πάει στην τουαλέτα - για παράδειγμα, πριν από το μεσημεριανό ύπνο - και καθορίστε το πρόγραμμα ανάλογα