Στο εξώφυλλό μας και στο πιο τρυφερό cover story που κάναμε ποτέ πρωταγωνιστεί η Κατερίνα με την υπέροχη οικογένειά της. Μια μπέμπα ‒μόλις 20 ημερών την ημέρα της φωτογράφισης‒ που γεννήθηκε εν μέσω πανδημίας. Η αληθινή ιστορία της γλυκύτατης και πανέμορφης μπέμπας αποτελεί για εμάς το απόλυτο σύμβολο της νίκης της ζωής ενάντια σε κάθε δυσκολία. Ένα σύμβολο αισιοδοξίας, όπως ήταν πάντα η μητρότητα και η γέννηση ενός μωρού. Όταν όλος ο κόσμος «σταματά να γυρίζει» λόγω πανδημίας, τα μωρά που γεννιούνται «μας κλείνουν πονηρά το μάτι» για να μας υπενθυμίσουν πως η ανάγκη για ζωή πάντα θα νικά.
Αλεξάνδρα, πώς ήταν η στιγμή που αγκάλιασες για πρώτη φορά την μπέμπα σου;
Ήταν σαν να ήταν το πρώτο μου μωρό. Μπορεί να ήταν το τρίτο, όμως κάθε φορά το βιώνεις σαν να είναι η πρώτη φορά. Τα συναισθήματα, η απόλυτη ευτυχία, το άγχος να πάνε όλα καλά δεν αλλάζουν όσα μωρά κι αν κάνεις… Έτσι το ένιωσα και με την μπέμπα. Σαν να ήταν η πρώτη μου! Γέννησα φυσιολογικά και την πήρα αμέσως αγκαλίτσα… Η μαγεία της μητρότητας…
Γέννησες εν μέσω κορωνοϊού. Ήταν μια γέννα διαφορετική από τις άλλες δύο;
Ακούγεται απίστευτο αλλά εκείνη την ημέρα δεν κατάλαβα κάτι διαφορετικό. Η μαία μου φορούσε μάσκα, όπως και οι άλλες μαίες, αλλά αυτό ήταν το μόνο διαφορετικό ως εικόνα. Δε σκεφτόμουν τον κορωνοϊό, ένιωθα ασφάλεια, δεν έτρεμα ποιος θα πιάσει το μωρό μου ή αν θα κολλήσουμε τίποτα, γιατί είχα τη χαρά στο μυαλό μου! Είναι τόσο έντονα τα συναισθήματα, που δε νομίζω ότι την ώρα της γέννας μπορεί να σε επηρεάσει ο κορωνοϊός.
Είναι τόσο έντονα τα συναισθήματα, που δε νομίζω ότι την ώρα της γέννας μπορεί να σε επηρεάσει ο κορωνοϊός.
Λένε πως τη χαρά τη βιώνεις στον μέγιστο βαθμό όταν τη μοιράζεσαι. Το ότι τώρα απαγορεύονταν οι επισκέψεις, ακόμα και από μέλη της οικογένειάς σας, πόσο σε επηρέασε;
Αυτό ήταν όντως διαφορετικό. Το μαιευτήριο έμοιαζε με… νοσοκομείο. Δεν είχε μπαλόνια, λουλούδια, κόσμο… Αυτό μου έλειψε, ναι, δεν το συζητώ. Εγώ επέλεξα να έχω τον σύζυγό μου κάθε μέρα κοντά μου και όλο αυτό για εμάς ήταν κάπως περίεργο, με τους υπόλοιπους συγγενείς και φίλους κάναμε face calls συνέχεια και μπορώ να πω ότι μας έσωσε η τεχνολογία! Οι παππούδες, που ανυπομονούσαν όσο κανείς για το τρίτο εγγονάκι, καταλαβαίνεις ότι δυσκολεύτηκαν, αλλά έπρεπε να τους προστατεύσουμε!
Ποιο ήταν το μεγαλύτερο άγχος που είχες καθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης;
Είμαι ένας άνθρωπος που δεν είναι αγχώδης γενικά. Βέβαια, στην τρίτη εγκυμοσύνη δεν έχεις και χρόνο να αγχωθείς! Ασχολείσαι όλη μέρα με τα άλλα παιδιά! Επίσης, ήταν πολύ σπουδαίο που ο γιατρός μου και η μαία μου μας ενημέρωναν τόσο σωστά και σε τόσο τακτά χρονικά διαστήματα, που αν θες δεν πρόλαβα να φοβηθώ. Δεν ένιωσα δηλαδή φόβο για το τι θα γίνει, πώς θα γίνει. Ήμουν ενημερωμένη. Στην αρχή φυσικά με έπιασε ένας μικρός πανικός αλλά μετά με καθησύχασαν. Στην πρώτη εγκυμοσύνη θυμάμαι ότι ήμουν πολύ αγχωμένη γιατί ήταν κάτι άγνωστο, αλλά μετά κάθε φορά ήμουν όλο και πιο χαλαρή. Εννοείται πως ήμασταν πολύ προσεκτικοί καθ’ όλη τη διάρκεια των εννέα μηνών και τηρούσαμε όλα τα μέτρα. Ο σύζυγός μου, που έπρεπε να πηγαίνει στη δουλειά, πήγαινε με μάσκα και γάντια και στην επιστροφή του στο σπίτι άφηνε τα παπούτσια έξω, τα ρούχα στο μπαλκόνι και πλενόταν επιμελώς. Τον Μάρτιο εγώ έμεινα με τα παιδιά στο σπίτι, επειδή όμως περνώντας ο καιρός τα μικρούλια δυσκολεύονταν, τελικά τον Απρίλιο έβγαιναν το απόγευμα με τον μπαμπά τους για έναν περίπατο εδώ γύρω. Όμως, τηρώντας τα μέτρα προστασίας, αισθανόμασταν ασφαλείς. Τέλος, να σου πω ότι προσπαθούσα να μην αφήσω τίποτα να με πανικοβάλλει, και συνειδητά δηλαδή, γιατί δεν ήθελα να μεταφέρω το στρες μου στο μωρό.
Πώς άφησες τα άλλα δύο σου παιδάκια στο σπίτι για να πας στο μαιευτήριο;
Όταν άφησα τον γιο μου για να πάω να γεννήσω την Ελεονώρα, είχα τρελαθεί. Έκλαιγα και έλεγα «πώς θα αφήσω το παιδί μου και πώς θα είμαι μακριά του τρεις μέρες;». Όταν ήρθε να μας δει στο μαιευτήριο, ήμουν σε απόγνωση. Βίωνα τύψεις και ενοχές, κάτι που δεν ένιωσα καθόλου αυτήν τη φορά. Ίσως επειδή είμαι έμπειρη, ίσως επειδή ήξερα πως θα είναι μαζί τα δυο τους, δεν ξέρω… Τώρα όλα ήταν ευχάριστα! Μετά τη γέννα και όταν πήγα στο δωμάτιο, τα πήρα κατευθείαν τηλέφωνο για να τη δουν! Τους είπα «παιδάκια μου, δείτε την αδερφούλα σας» και εκείνα κοιτούσαν καλά καλά! Είναι γεγονός ότι με τρία παιδιά έχεις να διαχειριστείς πολλά πράγματα, αλλά, κρατώντας στην αγκαλιά μου την μπέμπα και βλέποντας τα άλλα δύο στο τηλέφωνο, συνειδητοποίησα πως δεν είναι κλισέ ότι η αγάπη δε μοιράζεται αλλά… τριπλασιάζεται!
Τι έχει αλλάξει από τη στιγμή που επέστρεψες με το μωρό στο σπίτι; Ποια συμβουλή δίνεις στις μαμάδες όταν φέρνουν ένα δεύτερο ή τρίτο μωράκι στο σπίτι;
Δεν έχει αλλάξει κάτι ουσιαστικό, απλώς από τέσσερις γίναμε πέντε! Αυτό που προσπαθώ είναι να μην κάνω παρατηρήσεις στα μεγάλα. Ο Ευάγγελος καταλαβαίνει τώρα που είναι 5 ετών, αλλά η Ελεονώρα που είναι μικρούλα ακόμη θέλει λίγο να την πειράξει την μπέμπα, όμως δε θέλω να νιώσει ότι θα τη μαλώσω. Οπότε πάω με τα νερά της. Σκέφτομαι ότι καλό θα ήταν όσο μπορούμε να μην εκνευριζόμαστε και να μη μαλώνουμε τα μεγαλύτερα αδέρφια. Να δείχνουμε αγάπη… Η κούραση φυσικά είναι τεράστια και από μέσα μου λέω κάποιες φορές ότι δε θα αντέξω, όμως το «πνίγω» όλο αυτό και κάθε φορά σκέφτομαι πως η αγάπη των παιδιών είναι μαγική. Την ξεχνάς την κούραση και μετά, το βράδυ πάλι πέφτεις, όμως είμαι ευτυχισμένη που είμαστε υγιείς και είμαστε καλά! Έχω και τον σύζυγο που βοηθάει πολύ και αυτό είναι μεγάλη υπόθεση! Υπάρχει βέβαια ζήλια, για παράδειγμα, όταν θηλάζω την μπέμπα, η Ελεονώρα ζηλεύει πολύ και θέλει να την κρατάω αγκαλιά, θέλει κάπως να νιώσει μωράκι κι εκείνη! Ο Ευάγγελος είναι πιο ψύχραιμος, ασχολείται λίγο λιγότερο και μάλιστα, αν πάει να την πειράξει η Ελεονώρα, θα την προστατεύσει, θα της πει «είναι μικρούλα»! Όλα αυτά ως γονιός πρέπει να τα αντιμετωπίζεις με αγάπη και κατανόηση…
Πώς μπορεί να επιστρέψει στη δουλειά της μια μαμά τριών παιδιών;
Κανονικά! Εγώ θα επιστρέψω στη δουλειά μου μόλις χρονίσει η μικρή, γιατί πιστεύω ότι οι μαμάδες πρέπει να δουλεύουν και να μην τις «τρώει» η ρουτίνα στο σπίτι. Και στις δύο προηγούμενες γέννες μου ένιωσα την ανάγκη να γυρίσω στη δουλειά, και τώρα το ίδιο νιώθω. Βέβαια, ξέρω πως αυτήν τη φορά θα είναι πιο δύσκολο το project!
Με το κλείσιμο των σχολείων είχες εκτός των άλλων και τα παιδιά όλη μέρα στο σπίτι. Πώς περάσατε την καραντίνα;
Η αλήθεια είναι πως πάντα αφιέρωνα χρόνο στα παιδιά μου γιατί σχολάω σχετικά νωρίς, οπότε πάντα τα είχα «κοντά μου» και με τις εγκυμοσύνες ακόμα περισσότερο. Εγώ τα πηγαίνω σχολείο, τα φέρνω, τα πάω στην παιδική χαρά, επομένως δεν είχα ανάγκη τον κορωνοϊό για να τα «γνωρίσω» καλύτερα. Εκείνα όμως αναζητούσαν το σχολείο, τους φίλους τους, το παιχνίδι, τις δασκάλες τους, εμείς από την πλευρά μας τους εξηγήσαμε με απλά λόγια τι συμβαίνει και προσπαθήσαμε να τα κρατάμε απασχολημένα με χειροτεχνίες, εργασίες και ό,τι άλλο βρίσκαμε στο internet!
Πού υπάρχει ο σύζυγος στην εξίσωση των 5;
Δε θα πω ψέματα, ο σύζυγος έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Ακόμα κι η περιποίηση του εαυτού σου πάει πολύ πίσω. Και θέληση να υπάρχει, δε σε φτάνει η μέρα. Λες «θα το κάνω αύριο» και το αναβάλλεις συνέχεια. Όμως όταν δουλεύεις, επειδή κατά κάποιον τρόπο υποχρεώνεσαι να φροντίσεις τον εαυτό σου, ξαναθυμάσαι τη γυναικεία σου φύση κι αυτό σε φέρνει ξανά κοντά και στον σύζυγό σου. Για εμένα, η ένωση του ζευγαριού είναι σπουδαία και μπορεί τον πρώτο καιρό να μένει πίσω, όμως σταδιακά το ζευγάρι πρέπει να ξαναβρεί τους παλιούς του ρυθμούς μέσα στα νέα δεδομένα.
Με τρία παιδιά έχεις να διαχειριστείς πολλά πράγματα, αλλά, κρατώντας στην αγκαλιά μου την μπέμπα και βλέποντας τα άλλα δύο, συνειδητοποίησα πως δεν είναι κλισέ ότι η αγάπη δε μοιράζεται αλλά… τριπλασιάζεται!
Πολλές μέλλουσες μαμάδες, δεδομένων των νέων συνθηκών, αισθάνονται μεγάλο άγχος που επισκιάζει τη χαρά. Τι θα ήθελες να τους πεις;
Θέλω να τους πω να απολαύσουν τις στιγμές. Την εγκυμοσύνη, τη γέννα και τη μητρότητα. Τα μέτρα προστασίας είναι για καλό! Αισιοδοξία, θετική σκέψη και σωστή ενημέρωση είναι το τρίπτυχο της επιτυχίας. Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε αρνητικά, αν έχεις καλή ψυχολογία, όλα γίνονται… Και τα μωρά μας αυτό θέλουν, αγάπη και θετική σκέψη!
«Η μπέμπα είναι το τρίτο και καλύτερο! Είναι ήσυχο μωρό, προς το παρόν ισχύει αυτό που λένε για τα τρίτα, τρώει, κοιμάται και κάθεται αγκαλίτσα!»
Συναντήσαμε τον γυναικολόγο και μαιευτήρα της Αλεξάνδρας, κ. Ιωάννη Καλογήρου, και μας έβαλε για λίγο στην αίθουσα τοκετών την ημέρα που γεννήθηκε η μπέμπα.
Κύριε Καλογήρου, βάλτε μας λίγο στην αίθουσα τοκετών τις ημέρες της καραντίνας. Πώς είναι τα πράγματα;
Δεν έχει αλλάξει κάτι σημαντικά στην αίθουσα τοκετών εκτός από το γεγονός ότι το προσωπικό φοράει συνεχώς μάσκα και γάντια και τηρεί πολύ αυστηρά τα μέτρα προφύλαξης. Μάσκα φορούν επίσης οι επίτοκες καθώς και οι σύντροφοί τους. Ο τρόπος που δουλεύουμε και εκτελούμε τους τοκετούς φυσικά δεν αλλάζει, απλώς δίνουμε ακόμα μεγαλύτερη προσοχή στα μέτρα προφύλαξης.
Τι έχει αλλάξει και τι θα μείνει ίδιο στο εξής;
Ίδιος θα μείνει ο τρόπος μαίευσης. Δεν θα γίνουν φυσικά περισσότεροι επεμβατικοί τοκετοί λόγω κορωνοϊού. Διαφορετικά θα είναι από εδώ και πέρα και για πολύ καιρό ακόμα τα μέτρα προφύλαξης που θα λαμβάνουμε κατά τη διάρκεια ενός τοκετού, αλλά και σε χώρους του νοσοκομείου εκτός της αίθουσας τοκετών.
Πώς αντιμετωπίζει ένας γιατρός μια μαμά που φοβάται;
Ο γιατρός έχει υποχρέωση κάθε φορά που θέλει να κάνει μια ιατρική πράξη να εξηγεί κάθε της λεπτομέρεια, γιατί θέλει να την κάνει και με ποιον τρόπο θα γίνει. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζει η γυναίκα τα πάντα σε σχέση με τα ιατρικά θέματα που την αφορούν. Έτσι θα εξαλειφθούν οι όποιες ανησυχίες.
Είναι διαφορετικός ο πρώτος τοκετός σε μια γυναίκα και αλλιώς οι επόμενοι;
Ποτέ ένας τοκετός δεν είναι ίδιος με έναν άλλον, ακόμα και αν μιλάμε για τους διαδοχικούς τοκετούς μιας γυναίκας. Συνήθως τα δεύτερα παιδιά γεννιούνται πιο γρήγορα σε σχέση με τα πρώτα. Δηλαδή η διάρκεια του φυσιολογικού τοκετού είναι μικρότερη. Ο τοκετός στο τρίτο παιδί περιμένουμε να είναι γρήγορος, αλλά αρκετές φορές μπορεί να μην είναι έτσι ή να διαρκέσει όσο ο τοκετός του πρώτου παιδιού.
Πώς ήταν ο τοκετός της Αλεξάνδρας; Τι θυμάστε πιο έντονα από εκείνη την ημέρα;
Ήταν ωραίος φυσιολογικός τοκετός, διαφορετικός από όλους τους προηγούμενους, με έντονα συναισθήματα, έχοντας δίπλα έναν υπέροχο σύντροφο που υποστήριζε τη γλυκιά μαμά.
Τι εύχεστε πάντα στις μαμάδες −από μέσα σας, φαντάζομαι− λίγο πριν ξεκινήσει μια γέννα;
Να έχουν τον τοκετό που ονειρεύονται.
Babies make the world go round!
Ο Δρ Ιωάννης Καλογήρου είναι Γυναικολόγος - Χειρουργός - Μαιευτήρας και ιδρυτής της Woman Clinic Καλογήρου, που εξειδικεύεται στον τομέα Γυναικολογίας & Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής.
