Μπορεί να έχουν περάσει μόλις επτά χρόνια από τότε που ο γιος μου ήταν μωρό, αλλά η μητρότητα είναι τόσο γεμάτη σε εμπειρίες που, παρόλο που τα χρόνια τελικά περνούν γρήγορα, όταν το παιδί μας μεγαλώνει κάπως, με όλα αυτά που έχουν προηγηθεί, η βρεφική ηλικία του μοιάζει έτη φωτός μακριά.
Υπάρχει όμως μια ανάμνηση που είμαι σίγουρη ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ όσο ζω: την ημέρα που το μωρό μου με κοίταξε και χαμογέλασε για πρώτη φορά. Τότε ένιωσα ένα πρωτόγνωρο είδος ευτυχίας.
Ο γιος μου ήταν ένα ούτως ή άλλως πολύ εκφραστικό μωρό. Έδειχνε από νωρίς τον ενθουσιασμό του με τα πιο μικρά πράγματα, κουνώντας γρήγορα τα χεράκια και τα ποδαράκια του και γουρλώνοντας τα ματάκια του σαν να αντίκριζε το όγδοο θαύμα του κόσμου. Όταν όμως τον είδα να χαμογελάει για πρώτη φορά (από χαρά, όχι με εκείνα τα αντανακλαστικά χαμόγελα του νεογέννητου), έλιωσα από ευτυχία και αγάπη. Ήταν ένα πλατύ χαμόγελο, που φώτιζε όχι μόνο το προσωπάκι του αλλά ολόκληρο το σπίτι, σαν να ανάβεις μια λάμπα στο σκοτάδι.
Τι κάνει το πρώτο χαμόγελο ενός μωρού τόσο ξεχωριστό, σε σημείο να χαράσσεται ανεξίτηλα στη μνήμη των γονιών του, όσα χρόνια κι αν περάσουν; Εκ των υστέρων, νομίζω ότι είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι το αξιαγάπητο «ποντικάκι» σου εξελίσσεται σιγά σιγά σε ανθρωπάκι που εκφράζει τα συναισθήματά του όπως κι εσύ. Αντιλαμβάνεσαι το μεγαλείο της δημιουργίας σου.
Είναι, επίσης, ένα χαμόγελο 100% αυθεντικό. Δεν έχει αρχίσει να αλλοιώνεται από τις κοινωνικές συμβάσεις που οδηγούν όλους τους ενήλικες, αλλά και τα παιδιά, σε προσποιητές χειρονομίες, ή έστω που εκφράζουν ανάμεικτα συναισθήματα.
Στο πρώτο βρεφικό χαμόγελο δεν υπάρχει υστεροβουλία ούτε διάθεση χειρισμού. Το μωρό μας δεν προσπαθεί να κρύψει κάτι πίσω από αυτό, να κερδίσει κάτι, ούτε είναι ένα χαμόγελο γλυκόπικρο, όπου μέσα στη χαρά υπάρχουν διάσπαρτα και δυσάρεστα συναισθήματα.
Με το πρώτο του χαμόγελο το μωρό μας δεν προσπαθεί, φυσικά, να πείσει τον εαυτό του ή τους άλλους ότι η ζωή είναι όμορφη. Το νιώθει απόλυτα, κι αυτό είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση και ευτυχία για εμάς: μας δίνει την επιβεβαίωση ότι το μωρό μας είναι χαρούμενο, αλλά και την ικανοποίηση, μέσα σε μια θάλασσα από μητρικές αμφιβολίες, ότι, δεν μπορεί, κάτι θα κάνουμε κι εμείς σωστά.
Τελικά, το πρώτο χαμόγελο της ζωής μας είναι μάλλον και το πιο ειλικρινές.
