Θα ξεκινήσω αυτό το άρθρο λέγοντας πως αν δεν είστε μαμάδες, δεν έχει πολύ νόημα να το διαβάσετε καθώς -δεν θέλω να σας αποκλείσω αλλά- θεωρώ ότι αν δεν το ζήσετε ποτέ δεν θα μπορέσετε να πλησιάσετε καν το μέγεθος της κούρασης και της εξάντλησης μιας μάνας που εργάζεται. Πολύ σημαντικό, οι μαμάδες που δεν εργάζονται κουράζονται εξίσου πολύ και αξίζουν επίσης τον θαυμασμό μας, όμως η εργαζόμενη μάνα είναι μία κατηγορία από μόνη της.
Δεν θα μακρυγορήσω, θα περάσω κατευθείαν στην ουσία και θα σας περιγράψω ένα τυχαίο 24ωρο μιας εργαζόμενης μητέρας. Και λέω 24ωρο, γιατί μπορεί όλοι οι άλλοι άνθρωποι να ξεκουράζονται 6, 7 ίσως και 8 ώρες κάθε βράδυ, η μάνα όμως είναι μονίμως στο πόδι. Το 24ωρό της λοιπόν, αρχίζει και τελειώνει την ίδια ακριβώς ώρα... Στη μία το βράδυ!
1.00 π.μ. "Μαμά πιπίλα". Οι παλμοί ανεβαίνουν απότομα, μόλις έχεις ξαπλώσει στο κρεβάτι σου, εξαντλημένη από την ημέρα που μόλις τελείωσε και σε έχει πάρει γλυκά ο ύπνος. Μέσα σου έχεις την ψευδαίσθηση, πως σήμερα δεν θα χρειαστεί να σηκωθείς 10 φορές κατά τη διάρκεια της νύχτας.
1.05 π.μ. "Μαμάααααα πιπίλα". Η φωνή έχει ανέβει και ξέρεις ότι αν κλάψει, σημαίνει ότι θα ξυπνήσει και άρα δεν θα θέλει μόνο πιπίλα αλλά και 15λεπτο νανούρισμα με αγκαλίτσα / περπάτημα στο δωμάτιο, παραμύθι ή ό,τι ζητάει κάθε παιδάκι.
1.07 π.μ. Τρέχεις πανικόβλητη και στο σκοτάδι αναζητάς την πιπίλα. Φυσικά η τύχη δεν είναι μαζί σου. Ψάχνεις κάτω από μαξιλάρια, παπλώματα, πέφτεις στο πάτωμα, πουθενά. Ξαφνικά ακούς τον ήχο "μούτσου - μούτσου". Το παιδί σου την έχει βρει και συνεχίζει ακάθεκτο τον ύπνο του. Νιώθεις χαρά. Ξεκινάς για το κρεβάτι σου.
1.08 π.μ. Περπατάς και τρίζει το πάτωμα. "Μαμά πού πας;". Επιστρέφεις. Νόμιζες ότι θα γλίτωνες το νανούρισμα. Λάθος. Σε 15 λεπτά περίπου είσαι και πάλι στο κρεβάτι σου.
2.10 π.μ. "Μαμά τσίσα". Πετάγεσαι. Σαν φάντασμα που ζυγίζει 200 κιλά σέρνεις τα πόδια σου και φτάνεις στο παιδικό δωμάτιο. Πηγαίνετε μαζί τουαλέτα. "Μαμά μη φύγεις". Νανούρισμα μέρος δεύτερο.
3.30 π.μ. "Μαμάαααα". Κλάμα και φωνές. Εφιάλτης. Τρέχεις. Το φάντασμα έχει μετενσαρκωθεί στον Κεντέρη. Το παιδί σου έχει δει εφιάλτη και σε χρειάζεται. Ξυπνάς λες και κάποιος σου πέταξε έναν κουβά παγωμένο νερό στο πρόσωπο. Πλέον οι αισθήσεις σου είναι όλες σε εγρήγορση. Παίρνεις το παιδί σου αγκαλιά και πονάς μαζί του για το κακό όνειρο. Του τραγουδάς, το χαϊδεύεις, το προστατεύεις. Νανούρισμα μέρος τρίτο.
4.10 π.μ. Φωνές ακαταλαβίστικες. Πετάγεσαι. Πόδια στο πάτωμα. Οι φωνές εξαφανίζονται. Το γλίτωσες. Ξαναξαπλώνεις, αλλά τώρα κάποιος πρέπει να νανουρίσει εσένα. Έχεις μαγειρέψει; Πήρες τον παιδίατρο για το εμβόλιο; Απάντησες σε εκείνο το mail στη δουλειά; Θα προλάβεις το πρωί να είσαι στο πρώτο ραντεβού της ημέρας ή πάλι θα καθυστερήσεις; Οι παλμοί σου φτάνουν τους 100 και σε πιάνει το παράπονο. Είναι δύσκολη η μητρότητα και αισθάνεσαι μόνη σου. Στριφογυρίζεις στο κρεβάτι αλλά είναι αδύνατο να κοιμηθείς.
4.50 π.μ. Επιτέλους κοιμάσαι. Προσπαθείς να παραδοθείς σε εκείνον τον βαθύ, γλυκό ύπνο που έκανες παλιά, τότε που ήσουν ελεύθερη και γύριζες κουρασμένη από κάποιο ξενύχτι. Τότε που και βόμβα να έσκαγε δίπλα σου, δεν θα σηκωνόσουν. Όμως είναι αδύνατο. Αυτός ο ύπνος έχει χαθεί μια για πάντα.
7.05 π.μ. "Μαμά πεινάω". Καλημέρα κόσμε. Τόσο κράτησε. Σέρνεσαι σαν σαλιγκάρι μετά τη βροχή στο δωμάτιό του. "Αγάπη μου σε παρακαλώ κοιμήσου λίγο ακόμα. Έστω να πάει 7.30 για να σηκωθούμε". "Κοιμήσου μαζί μου". Συμβιβάζεσαι. Κουλουριάζεσαι και στριμώχνεσαι στο παιδικό κρεβάτι, προκειμένου να κερδίσεις λίγα λεπτά ύπνου. Κοιμάσαι βαθιά. Πολύ βαθιά. Είσαι εξαντλημένη και η μέρα δεν έχει ακόμα ξεκινήσει. Για τους άλλους δηλαδή, γιατί για εσένα η μέρα βρίσκεται ήδη στη μέση της.
7.30 π.μ. Πρωινό. Σαν τη Λερναία Ύδρα με 8 χέρια, ετοιμάζεις πρωινό, τακτοποιείς την κουζίνα, πλένεις μπιμπερό, ταΐζεις και ξεκινάς το ντύσιμο και τις διαπραγματεύσεις: "Σε παρακαλώ βάλε τα παπούτσια σου", "θέλω να παίξω / δεν θέλω να πάω σχολείο", "έλα μωράκι μου να ντυθείς σε παρακαλώ". Στο κινητό σου ξεκινάνε τα mail. Το πιάνεις στα πεταχτά και σημειώνεις 5-6 εκκρεμότητες που μόλις σου ήρθαν στο μυαλό. Με το ένα χέρι βάζεις παπούτσι, με το άλλο μαζεύεις το ποτήρι με το γάλα πριν πέσει, είσαι ήδη πτώμα.
8.00 π.μ. Το παιδί φεύγει για τον παιδικό / το νήπιο. Κάθε φορά ένας μικρός αποχωρισμός αλλά και ανακούφιση. Το σπίτι είναι άνω κάτω. Ο άντρας σου ετοιμάζεται κι εκείνος για τη δουλειά. Λύνετε τα διαδικαστικά της ημέρας, ποιος θα φέρει το παιδί από το σχολείο, ποιος θα το παραλάβει από το σχολικό, ποιος θα πάρει το φάρμακο για τον λαιμό, ποιος θα πάει super market, τελειώσαν οι πάνες, δεν έχουμε ψωμί του τοστ, τι θα μαγειρέψουμε σήμερα;;;
8.30 π.μ. Αν είσαι τυχερή και έχεις το περιθώριο μαγειρεύεις, εναλλακτικά έχεις μαγειρέψει τις γνωστές βραδινές ώρες, εκεί κατά τις 11. Λίγη κόκκινη σάλτσα πέφτει πάνω στην μπλούζα σου. Αλλάζεις πάλι ρούχα. Το φαγητό έτοιμο, το αφήνεις να κρυώσει, μαζεύεις όπως όπως το σπίτι και φεύγεις για δουλειά.
9.00 π.μ. Στην κίνηση. Χιλιάδες σκέψεις, ο παιδίατρος, το ποδόσφαιρο, το μπαλέτο, του έβαλα μπουφάν στην τσάντα μήπως βρέξει, πότε θα πάω εγώ για τεστ ΠΑΠ, η single κολλητή μου έχει γενέθλια αποκλείεται να αντέξω να βγω το βράδυ, πρέπει να βάλω πλυντήριο όταν γυρίσω, πρέπει να παραδώσω ένα project στον διευθυντή μου ως τις 2 το μεσημέρι, πρέπει, πρέπει, πρέπει...
9.30 π.μ. - 19.30 μ.μ. Δουλειά. Η εργαζόμενη μάνα στην Ελλάδα σπάνια απολαμβάνει τα νόμιμα προνόμια της μητρότητας. Γυρίζει πολύ νωρίς στη δουλειά της για να μπορεί να βρει τη θέση της όπως την άφησε, και τόσο το μειωμένο ωράριο όσο και οι έξτρα μήνες συχνά κινούνται στο σύννεφο της φαντασίας. Το πρόγραμμά της είναι ασφυκτικά γεμάτο και το κινητό της χτυπάει ως αργά το βράδυ και τα Σαββατοκύριακα.
Eνδιάμεσα στο ωράριο της δουλειάς και χωρίς να χάσει ίχνος του επαγγελματισμού της, η εργαζόμενη μάνα θα προγραμματίσει τα εμβόλια του παιδιού της, θα οργανώσει τα πάντα για τις ερχόμενες διακοπές, θα φροντίσει να βρει online το ειδικό μπιμπερό που χρειάζεται το παιδί της, θα διαβάσει κάποιο άρθρο που θα την κάνει καλύτερη μαμά και... θα ξεκουραστεί. Είναι "κοινό μυστικό" των μαμάδων, πως όσο δύσκολη και απαιτητική κι αν είναι η δουλειά δεν μπορεί ποτέ να αγγίζει τα επίπεδα της κούρασης του σπιτιού.
Απόγευμα. Επιστροφή στο σπίτι. Πίνεις την τελευταία γουλιά του τρίτου καφέ της ημέρας, και ξέρεις πως τώρα αρχίζει ο αληθινός μαραθώνιος. Κλείνεις υπολογιστή, πετάς όλα τα πράγματα στην τσάντα σου και ξεκινάς για το σπίτι. Κίνηση, φανάρια, εκνευρισμός. Κάθε φανάρι σε κρατάει λίγα δευτερόλεπτα μακριά από το παιδί σου και αυτό σου δημιουργεί έξτρα στρες. Φτάνεις σπίτι. Το μόνο που θες είναι να βγάλεις τα ρούχα σου, να κάνεις ένα γρήγορο ντους και να απολαύσεις το παιδί σου. Όμως ούτε αυτό μπορεί να συμβεί. Αποχαιρετάς τη γιαγιά / θεία / κοπέλα, όποιον πρόσεχε το παιδί σου μέχρι να γυρίσεις, και ξεκινάει το απογευματινό πρόγραμμα. Σκύβεις στα γόνατα να αγκαλιάσεις το παιδάκι σου και θες να πλαντάξεις στο κλάμα στον ώμο του. Είσαι κουρασμένη, είσαι εξαντλημένη, όμως πρέπει να φορέσεις το προσωπείο της χαρούμενης μαμάς, που όλα τα καταφέρνει και τίποτα δεν την πτοεί. Σέρνεσαι στο μπάνιο, κάνεις ντους 30 δευτερολέπτων με το παιδάκι σου να παίζει τριγύρω, ντύνεσαι στο λεπτό και ξεκινάτε το παιχνίδι. Μπάλες, επιτραπέζια, φωνές, μουσικές και όλα όσα θέλει να κάνει ένα παιδί με τη μαμάκα του, που του έλειψε όλη μέρα. Δίνεις την ψυχή σου. Είσαι ευτυχισμένη και εκτιμάς κάθε στιγμή της ζωής σας, όμως είσαι και κουρασμένη. Και τι σημαίνει αυτό; Οι μαμάδες αντέχουν.
Εναλλακτικά, τα απογεύματα που το παιδί σου έχει ζητήσει "μαμά θέλω ποδόσφαιρο / μπαλέτο / να παίξω με τη φίλη μου", πρέπει να πεις στο αφεντικό σου πως θα δουλέψεις από το σπίτι, να ορκιστείς πως το βράδυ θα ανοίξεις λάπτοπ και σαν τον κλέφτη, γεμάτη ενοχές να φύγεις από το γραφείο, για να ξεκινήσει η κούρσα του ταξί. Πισίνα, φίλοι, τένις, καράτε, όλα τα θέλει το παιδί σου και εσύ σαν καλή μαμά θες να τα προσφέρεις.
20.00 μ.μ. Άφιξη μπαμπά. Νιώθεις μία ανακούφιση γιατί θα μοιραστεί το παιχνίδι, όμως και εκείνος θέλει τον χρόνο του για να μπει στο mood του σπιτιού. Εκείνος μπαίνει για μπάνιο ενώ εσύ βρίσκεσαι να κρατάς μια ρακέτα, μία μπάλα και δύο αρκουδάκια σε κάθε χέρι σαν τον τιραμόλα. Νέες διαπραγματεύσεις για το βραδινό μπάνιο και τον ύπνο. Τα καταφέρνεις και συνεχίζεις να φοράς το χαμόγελο της μαμάς που ΔΕΝ είναι κουρασμένη. Στο μπάνιο τραγουδάτε μαζί, απολαμβάνεις τη στιγμή, μυρίζεις το παιδικό δερματάκι και είσαι χαρούμενη. Αυτό προσπαθείς να σκέφτεσαι λίγο πριν καταρρεύσεις. Βάζεις πιτζάμες στο παιδάκι σου, ενώ εκείνο συνεχίζει να χοροπηδάει σαν ελατήριο και ετοιμάζεις βραδινό. Γάλα, ένα ελαφρύ φαγητό, μία αγκαλιά. Νέες κατσαρόλες και πιάτα στον νεροχύτη. Τα αφήνεις για μετά.
20.30 μ.μ. Ύπνος. Πηγαίνετε αγκαλίτσα στο δωμάτιο. Αγκαλιές, φιλάκια για καληνύχτα, παραμύθια και "μαμά μείνε μαζί μου" κάνουν το κορμί σου να χαλαρώσει και ξαφνικά το παιδικό κρεβατάκι γίνεται τρομακτικά ελκυστικό. Κουρνιάζεις στη γωνίτσα και κοιμάσαι πριν το παιδί σου.
21.00 μ.μ. Your other half. Σηκώνεσαι σαν την αρκούδα που μόλις έχει ξυπνήσει από 6 μήνες χειμερία νάρκη και κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Πού χάθηκε εκείνη η fun 30άρα που ντυνόταν ωραία, πρόσεχε τον εαυτό της και είχε δυνάμεις για βραδινές εξόδους; Κάνεις στον παλιό σου εαυτό ένα γρήγορο μνημόσυνο και προχωράς. Πρέπει να μαγειρέψεις / μαζέψεις / οργανώσεις την επόμενη ημέρα. Κάπου εκεί υπάρχει και ένας σύζυγος που περιμένει να λάβει προσοχή και να κάνετε πράγματα μαζί. Υπόσχεσαι σε εκείνον αλλά κυρίως σε εσένα το Σάββατο να βγείτε "να δείτε λίγο κόσμο". Το Netflix παίζει ήδη στο background του σαλονιού, βάζετε να φάτε και εκεί κοντά στις 22.00 ο καναπές του σαλονιού σού μοιάζει με το πιο όμορφο, το πιο χουχουλιάρικο, το πιο βολικό κρεβάτι του κόσμου. Παραδίνεσαι σε έναν γλυκό ύπνο ενώ ξέρεις ότι έπρεπε - αχ αυτό το ρήμα- να ασχοληθείς με τον άντρα σου, να μιλήσετε, να αγκαλιαστείτε.
22.00-24.00 μ.μ. Ο πιο γλυκός ύπνος. Για κάποιο λόγο αυτό το δίωρο όλα τα παιδιά και τα μωρά του πλανήτη κοιμούνται βαθιά και είναι η μοναδική σου ευκαιρία να κοιμηθείς. Τι κι αν όλες οι single φίλες σου είδαν την τελευταία σεζόν του Stranger Things από την πρώτη ημέρα που κυκλοφόρησε και εσύ δύο μήνες μετά πασχίζεις να τελειώσεις το πρώτο επεισόδιο. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης σού χτυπάει την πόρτα και οφείλεις να το ακούσεις.
00.00 μ.μ. Μεταφορά στο κρεβάτι. Συχνά τη μεταφορά από τον καναπέ στο κρεβάτι δεν τη θυμάσαι την επόμενη ημέρα. Με κάποιο τρόπο πάντως βρίσκεσαι κουλουριασμένη σε εμβρυακή στάση στο κρεβάτι σου, συχνά κρυώνεις από την κούραση και μαζεύεσαι ακόμα περισσότερο και σταδιακά το μυαλό ετοιμάζεται για το "βραδινό πρόγραμμα". Άλλωστε σε λίγη ώρα είναι που θα σηκωθείς για πρώτη φορά για σήμερα για να βρεις την πιπίλα...
Είπαμε...
1.00 π.μ. "Μαμά πιπίλα" και το πρόγραμμα επαναλαμβάνεται.
Single φίλες, φίλες που ακόμα δεν έχετε παιδιά και μπαμπάδες, δείξτε σεβασμό και αγαπήστε τις εργαζόμενες μαμάδες. Κάνουν πολλά περισσότερα από όσα αναγράφονται σε αυτό το άρθρο και ανήκουν σε μία ιδιαίτερη κατηγορία γυναικών που θα ζήλευαν και οι ήρωες της Marvel.
Αγαπημένη εργαζόμενη μάνα, είσαι ηρωίδα. Ξέρουμε ότι δεν αποζητάς αυτόν τον τίτλο, όμως εμείς οφείλουμε να στον δώσουμε! Είσαι σπουδαία!
I don't have a "9-5". I have a "when I open my eyes to when I close my eyes"
PS: Για να σας φτιάξουμε λίγο το κέφι, κάντε κλικ εδώ!
