Οι παγκόσμιες ημέρες αποτελούν πάντα μια καλή ευκαιρία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών, αλλά και ενεργοποίησης κυβερνητικών ή μη φορέων για την επίλυση σημαντικών ζητημάτων. Παράλληλα, μας θυμίζουν τις εξελίξεις και τις προσπάθειες που έχουν γίνει ως τώρα, προκειμένου να θεωρούνται δεδομένες μερικές από τις μεγαλύτερες ανθρώπινες κατακτήσεις.
Σήμερα λοιπόν, συμπληρώνονται 30 χρόνια από την ημέρα που υπογράφηκε η Σύμβαση του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού (20 Νοεμβρίου 1989), την οποία έχουν επικυρώσει μέχρι στιγμής 189 χώρες. Και ενώ η παιδική θνησιμότητα έχει μειωθεί σημαντικά, η παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης είναι δεδομένη για –σχεδόν- ολόκληρο τον πληθυσμό και η πρωτοβάθμια εκπαίδευση έχει πλέον θεσμοθετηθεί στον λεγόμενο «δυτικό κόσμο», χιλιάδες παιδιά κακοποιούνται σεξουαλικά, γίνονται θύματα εκμετάλλευσης ή εκφοβισμού. Παράλληλα, στις λεγόμενες αναπτυσσόμενες χώρες, χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν από ιάσιμες ασθένειες, εξαιτίας της φτώχειας και της μη πρόσβασης σε καθαρό νερό ή την εργασία κάτω από απάνθρωπες συνθήκες.
Μέσα σε αυτές τις τρεις δεκαετίες, παρά τη ραγδαία αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, το ποσοστό των παιδιών που στερούνται την πρόσβαση στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση έχει μειωθεί κατά 40%, όμως ακόμη 1.8 δισεκατομμύρια παιδιά και νέοι μεταξύ 10 και 24 ετών δεν έχουν πρόσβαση σε συστήματα «σύγχρονης και αποτελεσματικής» εκπαίδευσης. Παιδιά που προέρχονται από οικογένειες με χαμηλό εισόδημα ή που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας «μένουν πίσω» και δεν έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής, καθώς δεν έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν τις δεξιότητες που απαιτεί η σύγχρονη αγορά εργασίας.
Και ενώ η παραβίαση (προσωπικών) ψηφιακών δεδομένων, οι επιπτώσεις της καταστροφής και μόλυνσης του περιβάλλοντος, τα ζητήματα ψυχικής υγείας και τα fake news είναι μερικές από τις σύγχρονες απειλές για τα παιδιά, η επικεφαλής της UNICEF Χενριέτα Φορ πιστεύει πως υπάρχει ελπίδα, εξηγώντας το γιατί, σε κείμενό της με τίτλο «Ανοικτή επιστολή προς τα παιδιά του κόσμου». Η εφαρμογή των σύγχρονων επιστημονικών και τεχνολογικών μέσων, η ουσιαστική θέσπιση και εφαρμογή συμφωνιών για κάθε επιμέρους απειλή, όπως η Συμφωνία του Παρισιού για τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, και η στενή συνεργασία κυβερνήσεων και φορέων μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την κατάσταση και να εξασφαλίσει το δικαίωμα σε μια ζωή με περισσότερη παιδικότητα για τους πολίτες του μέλλοντος.
Από την Έλενα Χάλαρη
Με πληροφορίες από www.unicef.org και www.un.org
