Γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί περίμεναν πώς και πώς την επαναλειτουργία των σχολείων. Πώς αντέδρασαν άραγε οι μικροί μαθητές; Πόσο εύκολα προσαρμόστηκαν πάλι στην τάξη; Ποια ήταν η ατμόσφαιρα στις τάξεις, μετά από σχεδόν δυο μήνες τηλεκπαίδευσης; Ζητήσαμε από τη νηπιαγωγό Βασιλειάννα Παρασκευουλάκου να μοιραστεί μαζί μας σκέψεις, συναισθήματα και εντυπώσεις από την πολυαναμενόμενη πρώτη μέρα...
"Η νέα χρονιά ήρθε, φέρνοντας την χαρμόσυνη είδηση της επαναλειτουργίας των δημοτικών σχολείων, των νηπιαγωγείων και των παιδικών σταθμών. Οι γονείς δικαιολογημένα ανακουφίστηκαν ή καλύτερα χοροπήδησαν από χαρά κι όλοι ανυπομονούσαμε να μπούμε ξανά στις τάξεις... Η αλήθεια είναι, όμως, πως όλοι ήμασταν και κάπως επιφυλακτικοί. Συνηθισμένοι πια στις εκπλήξεις και τις αλλαγές, περιμέναμε τη Δευτέρα να χτυπήσει το πρώτο κουδούνι για να ευχηθούμε και πάλι καλή αρχή, για τρίτη φορά μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο.
Τα φετινά Χριστούγεννα θα τα θυμάμαι ως τα πιο μελαγχολικά...
Χριστουγεννιάτικα υλικά για κατασκευές που έμειναν στο ράφι και ποτέ δεν έγιναν ευχετήριες κάρτες και στολίδια. Γονείς που δεν είδαν τα παιδιά τους στην καθιερωμένη χριστουγεννιάτικη γιορτή, ντυμένα Άγιους Βασίληδες και ξωτικά. Ευχές που δόθηκαν μόνο διαδικτυακά και παιδικές φατσούλες που κολλούσαν στο τζάμι του άδειου και σκοτεινού σχολείου μήπως και δουν κάποιον μέσα...
Αυτή τη φορά, όμως, το lockdown ήταν διαφορετικό...
Τηλεκπαίδευση από την πρώτη ημέρα! Εκπαιδευτικοί που ξεπέρασαν τα όριά τους προσπαθώντας να μετατρέψουν το σπίτι σε σχολική τάξη, υπό το άγρυπνο βλέμμα των γονιών. Αγουροξυπνημένα παιδιά μπροστά στις οθόνες των υπολογιστών και γονείς που από τη μία πλευρά είχαν τύψεις που τα παιδιά τους περνούν τόσες ώρες μπροστά από την οθόνη, από την άλλη, όμως, ήταν ανακουφισμένοι γιατί το παιδί τους την ώρα της τηλεκπαίδευσης ασχολείται με κάτι εποικοδομητικό.
Και φτάσαμε στις 11 Ιανουαρίου!
Την Κυριακή πριν το άνοιγμα των σχολείων δεν κοιμήθηκα από το άγχος μου και την ανυπομονησία να δω τα παιδιά που τόσο μου έλειψαν. Αυτή τη φορά ήμουν βέβαιη ότι θα έρχονταν με το τεράστιο χαμόγελό τους. Έτσι και έγινε. Για τα παιδιά δεν άλλαξαν και πολλά, αφού η επαφή μας ήταν σχεδόν καθημερινή όλο αυτόν τον καιρό. Το σπίτι μας είχε γίνει και δικό τους αλλά και εμείς είχαμε μπει για τα καλά στο δικό τους δωμάτιο ή στο σαλόνι του σπιτιού... «Κυρία, είπα στη μαμά μου να με φέρει σπίτι σου γιατί ήθελα να σου πω τα κάλαντα και να σε βοηθήσω να στολίσεις», μου είπε η Βικτώρια και τότε κατάλαβα ποσό κοντά είχαμε έρθει όλο αυτόν τον καιρό.
«Κοίτα πόσο μεγάλωσα και ψήλωσα», μου είπαν ο Θάνος και ο Ανδρέας περήφανοι, μόλις τους άνοιξα την πόρτα στου σχολείου, ενώ η Ρένια μας έδειχνε την κατασκευή της: Είχε φτιάξει από χαρτόνι το σχολείο μας γράφοντας όλα τα ονόματα των συμμαθητών στην πόρτα του.
Ας μην γελιόμαστε, η κατάσταση αυτή κάθε άλλο παρά εύκολη είναι για τους εκπαιδευτικούς, που καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε στις πρωτόγνωρες συνθήκες της πανδημίας του κορωνοϊού. Είναι όμως πραγματικά απίστευτο, το πόσο αβίαστα σε παρασύρουν τα παιδιά στην ανεμελιά τους, στον κόσμο τους και σε κάνουν να παραμερίζεις κάθε άγχος και φοβία, να σηκώσεις τα μανίκια και να ξεκινήσεις έτσι απλά, τα παιχνίδια και τις κατασκευές.
Δεν θα σταματήσω να πιστεύω ότι αυτό το «διάλειμμα» στις ζωές μας και ο χρόνος που περάσαμε στο σπίτι, τελικά, μόνο καλό έκανε στα παιδιά. Γονείς, μπράβο ! Κάνατε καλή δουλειά ! Αυτό μου έδειξε η γαλήνη στα πρόσωπα των παιδιών σήμερα. Τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με τη χαρά και το χαμόγελο των παιδιών όταν παίζουν κυνηγητό και φτιάχνουν κάστρα με τους φίλους τους.
Υπάρχει άραγε καλύτερο ξεκίνημα χρόνιας από αυτό; Τα σχολεία και οι τάξεις γέμισαν πάλι με φως, χαμόγελα και παιδικές φωνούλες. Τα παιχνίδια ζωντάνεψαν και η ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά ήταν αποτυπωμένη στα μάτια των παιδιών που είναι πάντα ανώτερα των περιστάσεων.
Το μόνο που μένει να κάνουμε, εμείς οι μεγάλοι με τη σειρά μας, είναι να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους. Να σταθούμε υπεύθυνοι απέναντι στα μέτρα όσο σκληρά κι αν είναι, καθώς είναι υποχρέωσή μας να μην αφήσουμε ξανά κανένα παιδί μακριά από το σχολείο, τους φίλους του, το παιχνίδι, τον φυσικό του χώρο...
Ας μην ξεχνάμε, η αισιοδοξία που όλοι αναζητούμε βρίσκεται στα απλά. Στο χαμόγελο των παιδιών. Ας το κρατήσουμε στα πρόσωπά τους!
Καλή χρόνια σε όλους!"
Η Βασιλειάννα Παρασκευουλάκου είναι νηπιαγωγός στον παιδικό σταθμό και νηπιαγωγείο Kinder Club
