Ακόμα ένα βράδυ που ετοιμαζόμαστε με τον γιο μου για ύπνο και θα πούμε πάλι αυτό το χιλιοειπωμένο παραμύθι, με σελίδες τσαλακωμένες και γεμάτες δαχτυλιές από βραδινά σνακ. Έχω προσπαθήσει βέβαια κάποια βράδια να τον δελεάσω με άλλα βιβλία, αλλά συνήθως χωρίς επιτυχία. Για δύο, τρεις μήνες, μου ζητάει καθημερινά το ίδιο παραμύθι – μέχρι να το αντικαταστήσει, σε ανύποπτο χρόνο, με το επόμενο αγαπημένο του. Μέχρι τότε όμως, πρέπει να πατάω στο ίδιο κείμενο και στις ίδιες εικόνες. Έστω κι έτσι όμως, λατρεύω αυτή τη βραδινή ρουτίνα...
Γιατί ο γιος μου με την παρατηρητικότητα και τη δημιουργικότητά του με εμπνέει κάθε φορά να ανακαλύπτω και κάτι καινούριο στο ίδιο βιβλίο - μια λεπτομέρεια στην εικονογράφηση, μια «παράξενη» λέξη.
Γιατί το ίδιο παραμύθι γίνεται αφετηρία για μια διαφορετική κάθε φορά διαδρομή, που οδηγεί άλλοτε σε μια αγαπημένη ανάμνηση από τις καλοκαιρινές διακοπές και άλλοτε σε μια συζήτηση για το περιβάλλον, για τις οικογενειακές σχέσεις, για τα Χριστούγεννα, για τα έθιμα των άλλων λαών, για τα αγαπημένα μας γλυκά ή για τα μεγαλύτερα υπαρξιακά ερωτήματα που μπορεί να έχει ένα μικρό παιδί.
Γιατί με έμπνευση από το ίδιο βιβλίο μπορεί να καταλήξουμε άλλοτε να αυτοσχεδιάζουμε στιχάκια και τραγούδια, άλλοτε να κάνουμε κατασκευές και άλλοτε να παίζουμε θεατρικά παιχνίδια – τουλάχιστον τις νύχτες που ο ύπνος μπορεί να περιμένει λίγο ακόμα.
Γιατί ξέρω ότι αυτός είναι ο δικός του τρόπος να μαθαίνει νέα πράγματα και να αναπτύσσει δεξιότητες. Να καλλιεργεί την ενσυναίσθησή του, το λεξιλόγιό του, τη φαντασία του.
Γιατί γνωρίζω ότι έτσι εξελίσσεται σιγά σιγά σε αφοσιωμένο αναγνώστη, που δεν θα βαρεθεί ούτε λεπτό στη ζωή του γιατί θα απολαμβάνει πάντα τη συντροφιά ενός βιβλίου.
Γιατί όσο εκείνος συνεχίζει να συγκινείται, να αγωνιά, να γελάει, η αφήγηση εξακολουθεί να έχει αξία.
Γιατί το βραδινό παραμύθι μας γίνεται η αφορμή για να τον πάρω αγκαλιά ακόμα και στο τέλος μιας κουραστικής μέρας γεμάτης με υποχρεώσεις που μας κράτησαν χώρια.
Γιατί αν τύχει, ενώ το διαβάζουμε αγκαλιασμένοι, να μας πάρει και τους δυο ο ύπνος, δεν θα είναι από ανία αλλά από ένα αίσθημα ηρεμίας και ασφάλειας που δεν θα άλλαζα για τίποτα στον κόσμο.
