Το κινητό του είναι γεμάτο από φωτογραφίες του μικρού του, που επρόκειτο να γίνει η απόλυτη πηγή ευτυχίας στη ζωή του. Ο άνθρωπος που συνάντησα έμελλε να μου αλλάξει για πάντα τη χροιά που είχε ασυνείδητα στο μυαλό μου η λέξη «πατριός». Με τις λέξεις, μα κυρίως με τις πράξεις του μου έδειξε πως όταν η καρδιά είναι γεμάτη αγάπη, τότε η οικογένεια μπορεί να ξαναγεννηθεί και να γίνει μια δυνατή ένωση ανθρώπων, που θα παραμείνουν αχώριστοι για πάντα.
Πες μας την ιστορία σου…
Η ιστορία ξεκινάει γνωρίζοντας τη γυναίκα μου. Και γνωρίζοντας εξαρχής ότι υπάρχει ένα παιδί στη ζωή της, ο γιος της. Θυμάμαι πως, από την αρχή, όλα κύλησαν όμορφα, καθώς εκείνη προσπάθησε –και κατάφερε– να ισορροπήσει την επικοινωνία μας. Μου έδωσε τον απαιτούμενο χρόνο για να τη γνωρίσω χωρίς παράλληλα να στερήσει τον εαυτό της από το παιδί. Ξέρετε, αυτό το magic touch που έχουν οι μαμάδες, που τα προλαβαίνουν όλα… Θυμάμαι πως αυτό που ήθελα από την πρώτη στιγμή ήταν να έρθω σε επαφή με το παιδί, όμως θα το έκανα μόνο όταν επιβεβαίωνα μέσα μου πως αυτή η σχέση μπορεί να πάει ένα βήμα παρακάτω. Όταν λοιπόν ωρίμασε η σχέση μας, αποφασίσαμε να κάνουμε το επόμενο βήμα και στην αρχή παρουσιάστηκα σαν φίλος. Λίγο καιρό αργότερα παντρευτήκαμε. Την ημέρα του γάμου μας ο μικρός συνόδευσε τη μαμά του στην εκκλησία και, πριν μου την παραδώσει, του έδωσα μια υπόσχεση: ότι θα είμαι πάντα εκεί για εκείνον και τη μαμά του.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που τον συνάντησες;
Θυμάμαι τις βλεφαρίδες του… Ήταν ένας μικρός άγγελος με ένα πλατύ χαμόγελο. Βρεθήκαμε στο σπίτι του και η γνωριμία μας κύλησε όμορφα και ισορροπημένα. Θυμάμαι μάλιστα ότι, λίγες ημέρες αργότερα, παραμονή Πρωτοχρονιάς, κάναμε ένα τραπέζι σε φίλους επισημοποιώντας τη σχέση μας. Κάποια στιγμή, ο μικρός έπεσε και χτύπησε, τότε ένιωσα πως έσβησαν όλα γύρω μου, γονάτισα μπροστά του, τον αγκάλιασα και του είπα «κοίτα με και πες μου τι έγινε, είμαι εδώ για εσένα». Ένιωθα ο απόλυτα δικός του άνθρωπος.
Τι συζητάτε άραγε μεταξύ σας;
Τα πάντα. Για να φτάσουμε βέβαια στο «τα πάντα», προσπάθησα από την αρχή να κερδίσω την εμπιστοσύνη του. Πάνω σε αυτό στηριζόμαστε και σήμερα μπορούμε να συζητάμε όλα τα θέματα, ακόμα και τη μεταξύ μας σχέση. Ο μικρός λοιπόν, μέσα από την επικοινωνία, άρχισε να καταλαβαίνει τι σημαίνω εγώ στη ζωή του. Ποτέ δεν προσπάθησα φυσικά να αντικαταστήσω τον πατέρα του. Δεν είμαι ο μπαμπάς του, με φωνάζει πάντα με το όνομά μου, βάζοντας το «ΜΟΥ» δίπλα. Το ακούω σαν να το λέει με κεφαλαία. Δεν θα προσπαθήσω ποτέ να πάρω τη θέση του μπαμπά του, αλλά θα πάρω τη θέση του ανθρώπου που λατρεύει τη μαμά του και τον ίδιο πάνω από όλα. Και αυτό το γνωρίζει πάρα πολύ καλά.
«Πατριός», μια λέξη με αρνητικό πρόσημο. Πώς τη βιώνεις εσύ;
Κάποια στιγμή αυτή η σχέση έπρεπε να γίνει κατανοητή στο παιδί, μέσα από μια κουβέντα πρώτα με τη μητέρα του κι έπειτα με εμένα. Ο μικρός δεν ήθελε τη λέξη «πατριός», άλλωστε, είπαμε, έχω τίτλο. Το όνομά μου μαζί με το «ΜΟΥ». Στο σχολείο μάλιστα με περιγράφει ως «ο άντρας της μαμάς μου». Στα παραμύθια της γενιάς μας η μητριά και ο πατριός είναι πρόσωπα που δημιουργούν προβλήματα και στενοχώριες. Σήμερα, οι λέξεις αυτές, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορούν να έχουν υπέροχη χροιά.
Αναρωτιέμαι, και συγγνώμη που το ρωτάω αυτό γιατί ίσως ακουστεί άκομψο, πώς θέτεις όρια σε ένα παιδί που δεν είναι δικό σου εξ αίματος;
Εξαρχής αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που προχώρησα τη σχέση μου με τη γυναίκα μου. Μπορεί να μην έχουμε συγγένεια εξ αίματος με το παιδί, όμως είμαι ο άνθρωπός του και η σχέση μας, όπως όλες οι σχέσεις, διέπεται από όρια. Δεν μου αρέσει να τσακώνομαι και είμαι υπέρ του ορθολογισμού και της πειθαρχίας. Το αντιλαμβάνεται και ο μικρός κι έτσι στο σπίτι μας επικρατούν αρμονία και ευτυχία.
Θα ήθελες να κάνετε άλλο παιδάκι;
Φυσικά και θέλω. Έχουμε μεγαλώσει τον μικρό με ένα μοτίβο ότι το «μοιράζομαι» είναι το Α και το Ω. Μοιραζόμαστε τα πάντα, χωρίς αντάλλαγμα. Έτσι, δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει κάτι στις ισορροπίες μας. Θα συνεχίζουμε να μοιραζόμαστε αγάπη, συναισθήματα και όμορφες στιγμές. Μάλιστα, είναι και δική του επιθυμία να έχει ένα αδερφάκι!
Έχει δύσκολες στιγμές το ταξίδι που λέγεται «αναλαμβάνω ένα παιδί»;
Για εμένα, το σημαντικότερο πράγμα είναι η υγεία. Οτιδήποτε άλλο είναι αντιμετωπίσιμο. Άρα, δεν βλέπω δυσκολίες, βλέπω μόνο ευτυχία. Υπάρχουν όμως συγκεκριμένοι άνθρωποι που έχουν συγκεκριμένη άποψη, και εγώ δεν μπορώ κι ίσως δεν θέλω να τους την αλλάξω.
Ο παράγοντας «μπαμπάς» του μικρού τι ρόλο παίζει στη σχέση σας;
Μέχρι πρότινος, και πάντα θα το κάνω, βοηθούσα πάρα πολύ τη γυναίκα μου στην επικοινωνία της με τον πρώην σύζυγο. Γιατί ένα παιδί διαζευγμένων γονιών πρέπει να ζει σε ένα περιβάλλον ασφάλειας και ισορροπίας. Στη δική μας περίπτωση, έχω ξεκαθαρίσει τη θέση μου. Το τι προσφέρω εγώ στο παιδί δεν με νοιάζει να μαθευτεί. Εγώ θέλω να έχει μια υγιή σχέση με τον πατέρα του, όχι για να έχει σημείο σύγκρισης, αλλά για να μη γυρίσει ο μικρός κάποια στιγμή να μου πει ότι «εσύ ευθύνεσαι που η μαμά δεν είναι με τον μπαμπά».
Πώς είναι η καθημερινότητά σας;
Αναζητάμε χρόνο για το «μεταξύ» μας. Τα καλοκαίρια μας είναι αφιερωμένα σε εκείνον. Κάνω έναν μήνα «off» για να είμαι μαζί τους 100%, αλλά και τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου είμαστε μαζί όσο περισσότερο μπορούμε. Το κλείσιμο της ημέρας, πριν πούμε τα «όνειρα μελένια», έρχεται με μια συζήτηση γύρω από το αν ήταν μια καλή μέρα η σημερινή. Έπειτα τον φιλάω στο κεφάλι και πάμε για ύπνο. Ο μικρός κοντά μου έμαθε να κάνει μπάνιο στη θάλασσα, να κάνει ποδήλατο, να διαβάζει, αγάπησε τα μαθηματικά. Φουσκώνει από περηφάνια όταν καταφέρνει τα απλά πράγματα που κάνω κι εγώ.
Τι θα του έλεγες λοιπόν στα 18 του;
Είναι πολύ μακριά αλλά και τόσο κοντά. Θα του έλεγα αυτό που του λέω και σήμερα, ότι θέλω να είναι καλά μέσα του. Κινητήρια δύναμη για να ζήσουμε ευτυχισμένοι είναι το να είμαστε καλά μέσα μας και αυτό επιζητώ για εκείνον.
Σου λείπει να ακούσεις το «μπαμπά»;
Θα ακουστεί κλισέ, αλλά είμαι γεμάτος με την οικογένειά μου όπως ακριβώς είναι. Έχω αγάπη, ευτυχία και ισορροπία. Όχι, δεν μου λείπει. Έχω όλα όσα χρειάζομαι για να νιώθω βαθιά ευτυχισμένος.
BOOM note: Το ΒΟΟΜ σεβάστηκε την επιθυμία του συνεντευξιαζόμενου να διατηρήσει την ανωνυμία του. Παρ’ όλα αυτά, θέλουμε να του πούμε ένα τεράστιο «ευχαριστώ» που μας άνοιξε την καρδιά του.
Διαβάστε αυτό και πολλά ακόμα άρθρα στο φθινοπωρινό τεύχος του BOOM που μπορείτε να διαβάσετε online πατώντας στο εξώφυλλο!
