Ο ενθουσιασμός της αναμονής του μωρού συνοδεύεται από ανησυχία για το πώς θα αντιμετωπίσει το πρωτότοκό μας το γεγονός ότι σε λίγο καιρό θα χρειαστεί να μοιραστεί το σπίτι και την αγάπη των γονιών του με ένα αδερφάκι. Για να κάνουμε αυτή τη μετάβαση πιο εύκολη για όλους, αρχίζουμε να το προετοιμάζουμε όσο το δυνατόν νωρίτερα. Θα μας βοηθήσουν οι παρακάτω συμβουλές:
1. Εξηγούμε στο πρωτότοκό μας ότι σε μερικούς μήνες θα έχει αδερφάκι. Αν είναι κάτω των 5 ετών, επειδή πιθανότατα δεν έχει ακόμα επαρκώς αναπτυγμένη την αντίληψη του χρόνου, συνδέουμε τον ερχομό του μωρού με ένα ορόσημο, π.χ., του λέμε ότι το περιμένουμε όταν κλείσουν τα σχολεία ή τα Χριστούγεννα.
2. Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε σε πολλές λεπτομέρειες. Θα το μπερδέψουν, ειδικά ένα πολύ μικρό παιδί. Αρκεί να του πούμε ότι το αδερφάκι του βρίσκεται ακόμα μέσα στην κοιλιά μας. Του λέμε περισσότερα μόνο αν αρχίσει να μας κάνει ερωτήσεις – υπάρχουν πάρα πολλά βιβλία που θα μας βοηθήσουν σε αυτό.
3. Του λέμε ότι κάποτε ήταν κι αυτό μωρό. Η αναζήτηση των δικών του βρεφικών ρούχων και αξεσουάρ στην αποθήκη του σπιτιού μπορεί να γίνει η αφορμή για να του δείξουμε φωτογραφίες από τότε που ήταν πολύ-πολύ μικρό και να του αφηγηθούμε αστεία και χαριτωμένα περιστατικά. Μέσα από τέτοιες εμπειρίες του δείχνουμε ότι δεν έχει πάψει, ούτε θα πάψει ποτέ, να είναι πρωταγωνιστής στη ζωή μας.
4. Του δίνουμε την ευκαιρία να συμμετάσχει ενεργά στην προετοιμασία της υποδοχής του μωρού. Ανάλογα και με την ηλικία του μπορούμε, ας πούμε, να του ζητήσουμε να επιλέξει ανάμεσα σε δύο ονόματα που σκεφτούμε να δώσουμε στο αδερφάκι του ή σε δύο αποχρώσεις για το νέο βρεφικό δωμάτιο. Έτσι, θα βοηθήσουμε ακόμα και ένα πολύ μικρό παιδί να συνεχίσει να αισθάνεται σημαντικό μέλος της οικογένειας.
5. Το προετοιμάζουμε για τις ημέρες της απουσίας μας στο μαιευτήριο. Ειδικά αν έχει συνδέσει τα νοσοκομεία και τους γιατρούς με προβλήματα υγείας, του ξεκαθαρίζουμε ότι είμαστε τελείως καλά, και εμείς και το μωρό, και ότι κάθε νέα μαμά πηγαίνει στο νοσοκομείο για να γεννήσει με ασφάλεια. Αν δεν είναι ακόμα σε ηλικία κατάλληλη για επισκεπτήρια, μετά τον τοκετό κρατάμε επαφή μαζί του μέσα από βιντεοκλήσεις και φωτογραφίες του νεογέννητου, που θα το καθησυχάσουν ότι δεν το έχουμε ξεχάσει, ότι είμαστε όλοι καλά, ότι θα επιστρέψουμε σύντομα στο σπίτι, ενώ ταυτόχρονα θα του δώσουν την ευκαιρία να αρχίσει να εξοικειώνεται με την εικόνα του μωρού.
6. Δεν ξεχνάμε ότι αυτή την περίοδο είναι απόλυτα φυσιολογικές οι αλλαγές στη διάθεσή του. Ειδικά καθώς μεγαλώνει η κοιλιά μας και γινόμαστε πιο «βαριές» και δυσκίνητες, με αποτέλεσμα να αλλάζει και η ρουτίνα μας, πιθανόν το πρωτότοκο να εκφράσει θυμό, αφού αρχίζει να συνειδητοποιεί την αλλαγή που έρχεται.
7. Δεν πιέζουμε το πρωτότοκο για μεγάλες μεταβάσεις. Αν, για παράδειγμα, σκεφτόμαστε να το στείλουμε στον παιδικό σταθμό, καλό είναι η συγκεκριμένη αλλαγή στη ζωή του να μη συμπέσει με τον ερχομό του μωρού γιατί θα δυσκολευτεί ακόμα περισσότερο να τη διαχειριστεί. Επίσης αυτή την περίοδο είναι ακόμα πιο σημαντικό να μην το πιέσουμε καθόλου σε διαδικασίες όπως η εκπαίδευση τουαλέτας ή το κόψιμο της πιπίλας.
BOOM note: Καθώς μετράμε αντίστροφα για την υποδοχή του δευτερότοκου, είναι αναμενόμενο να παρατηρήσουμε κάποια πισωγυρίσματα στην ανάπτυξη του πρωτότοκου. Αν μας προβληματίζουν, συζητάμε με τον παιδίατρο ή κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας πώς θα τα διαχειριστούμε.
