Όταν γίνεσαι γονιός αλλάζει αναπόφευκτα ολόκληρη η ζωή σου, αλλά δεν χρειάζεται να αλλάξεις φίλους. Ή τουλάχιστον μπορείς να κάνεις καινούριους (για παράδειγμα, μέσα από τις σχολικές κοινότητες των παιδιών) χωρίς να χάσεις τους παλιούς.
Όταν έγινα μητέρα, κάποιοι φίλοι χωρίς παιδιά επέλεξαν να απομακρυνθούν οι ίδιοι. Άλλοι, οι περισσότεροι ευτυχώς, δεν έδειξαν να επηρεάζονται από τη νέα οικογενειακή κατάστασή μου. Ωστόσο, τα ραντεβού μας έγιναν πολύ πιο περίπλοκα. Η ευθύνη για ένα μικρό παιδί σε εικοσιτετράωρη βάση έκανε, απ’ τη μια μέρα στην άλλη, πολύ πιο δύσκαμπτο το πρόγραμμά μου.
Από τους φίλους, λοιπόν, που δεν έχουν (ακόμα) παιδιά, θα ήθελα να ζητήσω κατανόηση για την απουσία ευελιξίας που έχω τα τελευταία χρόνια.
Θα ήθελα να τους πω ότι στην καινούρια μας ζωή δεν μπορούμε να βγούμε με παρέες και φίλους στις δέκα το βράδυ για ένα ποτό, όχι μόνο γιατί είναι δύσκολο να κανονίσουμε διανυκτέρευση για το παιδί στο σπίτι της γιαγιάς αλλά, κυρίως, επειδή μέχρι εκείνη την ώρα αισθανόμαστε πλέον τόσο εξαντλημένοι, που μια έξοδος για ποτό φαντάζει σαν Μαραθώνιος στα μάτια μας.
Θα ήθελα να τους πω ότι είναι πρακτικά αδύνατον να ανταποκριθούμε σε μια πρόσκληση της τελευταίας στιγμής, εκτός αν αυτή μπορεί να συνδυαστεί με kids-friendly δραστηριότητες όπως παιδότοπους, εξερεύνηση της φύσης και υπαίθρια σπορ.
Θα ήθελα να τους πω ότι, αν κάποιος σκεφτεί να μας καλέσει στο εξοχικό του, να είναι προετοιμασμένος να υποδεχτεί τρεις φιλοξενούμενους αντί για δύο, μεταξύ αυτών ένα ζωηρό επτάχρονο αγόρι, καθώς είναι δύσκολο να εξασφαλίσουμε babysitting έστω και για δύο μέρες.
Θα ήθελα να τους πω ότι, όταν καταφέρνουμε τελικά να βγούμε στο κέντρο για ένα ποτό, έστω και σε happy hour, ακόμα και αν περνάμε τέλεια, υπάρχει πάντα ο σοβαρός κίνδυνος της ξαφνικής αποχώρησης μετά από ένα τηλεφώνημα της γιαγιάς που μας ενημερώνει ότι το παιδί ανέβασε (για δέκατη φορά μέσα στη φετινή σχολική σεζόν) πυρετό.
Θα ήθελα να τους πω ότι, παρόλο που προσπαθώ να είμαι συνεπής στα ραντεβού μας, υπάρχει πάντα ο σοβαρός κίνδυνος της ακύρωσης της τελευταίας στιγμής, εξαιτίας κάποιας ίωσης του παιδιού (της δέκατης μέσα στη φετινή σχολική σεζόν).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Μαμαδοφίλες, χωρίς εσάς δεν θα τα έβγαζα πέρα
Θα ήθελα να τους πω ότι είναι δύσκολο να βγω δύο νύχτες σερί με φίλες, γιατί η βραδινή ρουτίνα ύπνου του παιδιού πέφτει βαριά στον γονιό που μένει στο σπίτι, έτσι τουλάχιστον όπως έχει διαμορφωθεί στη ζωή μας (τώρα που το σκέφτομαι, στα επτά χρόνια του γιου μας ήρθε επιτέλους η ώρα να την αναθεωρήσουμε και να την κάνουμε πιο απλή, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση).
Θα ήθελα να τους πω ότι, παρόλο που δεν είναι πια η νούμερο ένα προτεραιότητα στη ζωή μου, συνεχίζω να τους αγαπάω όπως παλιά.
Θα ήθελα να τους διαβεβαιώσω, τέλος, ότι, όσο περίπλοκη κι αν γίνεται η ζωή σου μετά τη μητρότητα, αν πραγματικά ενδιαφέρει κι εκείνους να τη βιώσουν, να το τολμήσουν, γιατί οι ανταμοιβές είναι πολλαπλάσιες των δυσκολιών της. Εξάλλου, μετά θα πηγαίνουμε όλοι μαζί στους παιδότοπους και τα πάρκα.
