Λένε ότι είναι δύσκολο να κάνεις νέες φίλες ανάμεσα στην κοινότητα των μαμάδων, για παράδειγμα, της γειτονιάς ή του σχολείου του παιδιού σου, και ίσως ισχύει - τουλάχιστον από προσωπική πείρα, μετά από χρόνια μόλις που έχω αρχίσει να έρχομαι πιο κοντά με κάποιες από αυτές. Είναι λοιπόν ανεκτίμητη προίκα οι φίλες από τα παλιά, ακόμα και αν δεν ζουν στο επόμενο τετράγωνο από το σπίτι σου αλλά στην άλλη άκρη της πόλης.
Κάποιες από τις καλύτερες φίλες μου από τα παλιά δεν είναι μαμάδες, αλλά με όσες είναι ανακαλύπτω ότι έχουμε γίνει ακόμα πιο αγαπημένες. Μπορεί να μη μας δένουν πλέον τα ξενύχτια και τα ταξίδια και ο κινηματογράφος και οι συναυλίες και το shopping, όλα αυτά που αναγκάζεσαι να περιορίσεις ως γονιός, αλλά η εμπειρία της μητρότητας είναι ένα από τα νέα μας σημεία αναφοράς, ώστε κάθε φορά που συναντιόμαστε, κάθε φορά που τηλεφωνιόμαστε, το ένα θέμα συζήτησης διαδέχεται το άλλο, κι ας έχουμε η καθεμία από ένα-δυο παιδιά να κρέμονται, ταυτόχρονα, από πάνω μας την ώρα που κρατάμε το ακουστικό.
Με τις παλιές μου φίλες που έγιναν μαμάδες μπορεί να μη μας συνδέουν οι κοινές εμπειρίες από το σχολείο των παιδιών, τη γειτονιά και τα παιδικά πάρτι γενεθλίων των συμμαθητών, όπου οι προσκλήσεις πάνε κι έρχονται, αλλά μάς ενώνουν κοινές αξίες, εμπειρίες, ακόμα και οι μεγάλοι καβγάδες που αντί να καταστρέψουν τη φιλία μας την έκαναν πιο δυνατή. Η σχέση μας έχει δοκιμαστεί στο χρόνο, σε αντίξοες συνθήκες. Οι παλιές μου φίλες μαμάδες είναι, επίσης, αυτές που δεν με κρίνουν από τις επιμέρους επιλογές ανατροφής, όπως το αν θήλασα ή έδωσα γάλα εμπορίου, αν έχω μάθει στο παιδί μου τα γράμματα του αλφαβήτου ή το αφήνω να παίζει με τουβλάκια, αν το στέλνω στο σχολείο κάποιες φορές αχτένιστο ή πάντα στην τρίχα, αλλά από αυτό που είμαι συνολικά, ως μητέρα και ως άνθρωπος- και με αποδέχονται παρά τα ελαττώματά μου.
Αυτό που θα ήθελε να πω, λοιπόν, προς τις παλιές μου φίλες που έγιναν μαμάδες είναι ότι ακόμα και αν δεν μιλάμε πλέον κάθε μέρα, ακόμα και αν δεν βγαίνουμε πια για ποτό τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, σας σκέφτομαι και παραμένετε οι πρώτες στις οποίες θα απευθυνθώ για να μοιραστώ τα καλά και τα άσχημα. Παρά τη φυσική απόσταση η σχέση μας έγινε πιο ισχυρή, όχι μόνο γιατί είμαστε στην ίδια φάση ζωής αλλά και επειδή ανακαλύπτοντας τα αληθινά προβλήματα -ειδικά όσα έχουν να κάνουν με τα παιδιά μας- φέραμε τις μικροπαρεξηγήσεις που μας ταλαιπωρούσαν παλιά στις αληθινές διαστάσεις τους, γίναμε πιο χαλαρές και κουλ.
Εξάλλου στη σχέση μας μπήκαν και νέοι παρονομαστές: Τα μικρά μας ανθρωπάκια που, σχεδόν συνομήλικα μεταξύ τους, έχουν αρχίσει να παίζουν παρέα, να γελούν, να τσακώνονται και αμέσως μετά να τα ξαναβρίσκουν, όπως κάναμε κι εμείς κάποτε. Έτσι ό,τι ξεκίνησε ως η φιλία ανάμεσα σε δύο ή τρεις γυναίκες εξελίσσεται σε μια μεγάλη, δεμένη κοινότητα, που ακόμα κι αν κάνει μήνες να ξαναβρεθεί σε κάθε συνάντησή της στήνει ένα μικρό, αυθόρμητο πάρτι.
Από τη Γωγώ Καρκάνη
