Αυτά ήταν τα λόγια του Στέφανου Ντούσκου στη μητέρα του λίγο πριν φέρει τη χώρα μας στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου και υπογράψει τη μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία της ελληνικής κωπηλασίας!
Τα λόγια της μητέρας του
«Δεν το περιμέναμε. Περιμέναμε μια καλή θέση στον τελικό, λέγαμε "άντε να πάρει το χάλκινο". Είναι ιδιαίτερο το σκιφ και κρίνονται πολλά στη λεπτομέρεια. Οι αντίπαλοί του ήταν πάρα πολύ καλοί, χρυσοί, ασημένιοι ολυμπιονίκες. Ο Στέφανος όμως έχει πάντα μια ψυχραιμία, δεν αγχώνεται. Μου έλεγε "θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ"»
«Στο ξεκίνημα δεν ήταν μπροστά, αλλά όταν βλέπαμε ότι ανέβαινε οι ελπίδες μας μεγάλωναν. Ελπίζαμε να κρατηθεί στα μετάλλια και όταν είδαμε να παίρνει το χρυσό δεν το πιστεύαμε. Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί ακόμη», συνέχισε περιγράφοντας τη στιγμή που παρακολουθούσε την κούρσα του γιου της.
Μεταξύ άλλων, η Μαρία Ντούσκου αποκάλυψε πως ο χρυσός ολυμπιονίκης λίγο έλειψε να εγκαταλείψει την κωπηλασία: «Ο Στέφανος δεν έκανε σκιφ όλα τα χρόνια που πήγαινε σε αγώνες στο εξωτερικό. Τα έφερε έτσι η ζωή, γιατί έφυγαν όλοι οι αθλητές και έμεινε μόνος του στην Εθνική, δεν είχε παρτενέρ. Του έλεγα "κάνε σκιφ". Το φοβόταν, έλεγε "εκεί είναι οι καλύτεροι, είναι δύο μέτρα ο καθένας". Είχε σκοπό να κάνει σκιφ σε ένα Παγκόσμιο U23 στις ΗΠΑ και μετά θα εγκατέλειπε. Εκεί όμως κατέρριψε στα προκριματικά το παγκόσμιο ρεκόρ και πήρε το ασημένιο. Είδαμε ότι ήταν πολύ καλός στο σκιφ και έμεινε εκεί, με την παρότρυνση των προπονητών. Η καθυστέρηση στους Ολυμπιακούς λόγω κορωνοϊού, του έδωσε χρόνο να προετοιμαστεί καλύτερα. Δούλεψε πάρα πολύ σκληρά, το ήθελε πάρα πολύ», είπε χαρακτηριστικά.
Η εμφάνισή του στις 23 Ιουλίου
Ο Έλληνας σκιφίστας πέρασε τα 500 μέτρα στην 4η θέση αλλά στην συνέχεια ανέβασε τον ρυθμό του και βρέθηκε πρώτος στα 1000 μέτρα της κούρσας. Παρέμεινε στην πρώτη θέση και στα 1500 μέτρα, κάνοντας την υπερπροσπάθεια να μείνει σε αυτή την θέση στα τελευταία 500 μέτρα. Παρά την πίεση που δέχθηκε από τους αντιπάλους του στον τελικό, άντεξε, κατακτώντας την πρώτη θέση.
Ο 24χρονος χρυσός ολυμπιονίκης, γεννήθηκε στα Γιάννενα, όμως, δεν ξεκίνησε τον αθλητισμό στη λίμνη, όπως οι περισσότεροι συνομίληκοί του. Το πρώτο άθλημα που ασχολήθηκε στο σχολείο ήταν το τριπλούν. Ήταν 16 ετών, όταν έπιασε για πρώτη φορά κουπιά. Στο Τόκιο ήταν η δεύτερη συμμετοχή του σε Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς σε ηλικία 19 ετών βρέθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου κατέλαβε την 6η θέση στην τετράκωπο ελαφρών βαρών άνευ πηδαλιούχου.
