Παγκόσμια Ημέρα Προωρότητας σήμερα (17/11) και η Εριέττα Κούρκουλου-Λάτση θέλησε για πρώτη φορά να μοιραστεί τις σκέψεις της για την εμπειρία που έζησε πριν από 11 μήνες, όταν το δεύτερο παιδί της, ο γιος της Λέων, ήρθε απρόσμενα και αρκετά νωρίτερα σε αυτόν τον κόσμο.
Η Εριέττα μοιράστηκε μια σειρά από φωτογραφίες από την παραμονή της στο μαιευτήριο και τις πρώτες στιγμές με το πρόωρο μωρό της, και έγραψε ένα μακροσκελές κείμενο για όσα βίωσε εκείνες τις ημέρες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Η Ρούλα Ρέβη στο BOOM: «Κάθε μέρα που τα μωρά βρίσκονταν στην κοιλιά μου ήταν για εμένα μία νίκη»
Δείτε την ανάρτησή της
«Παγκόσμια ημέρα προωρότητας σήμερα και μόλις 11 μήνες μετά την άφιξη του δικού μας πρόωρου θαύματος.
Όλα ξεκίνησαν με μια εισαγωγή στο Μητέρα στις 34 εβδομάδες, τρεις ώρες πριν απογειωθούμε για εξωτερικό από καθαρή τύχη και ίσως την προστασία των αγγέλων που μας προστατεύουν.
Η αισιοδοξία και η χαρά που το μωρό μας θα γεννιόταν Τοξότης και θα έκανε μαζί μας Χριστούγεννα (η αγαπημένη μου περίοδος) αντικαταστάθηκε γρήγορα από ένα αίσθημα κενού που δεν συγκρίνεται με τίποτε άλλο.
Μόλις λίγα λεπτά μετά τη μαγική του άφιξη στον κόσμο, το μωρό μας έπρεπε να μεταφερθεί στη ΜΕΝΝ και εγώ την ίδια στιγμή στο χειρουργείο λόγω αιμορραγίας.
Εκείνο το βράδυ ήμουν τόσο εξαντλημένη που έπεσα λιπόθυμη.
Το επόμενο πρωί ξύπνησα σε ένα δωμάτιο γεμάτο μπαλόνια και ευχετήριες κάρτες.
Άνοιξα το κινητό μου και είδα δεκάδες μηνύματα από αγαπημένους μου ανθρώπους που μας εύχονταν συγχαρητήρια. Όμως η αγκαλιά μου ήταν άδεια.
Εάν δεν ήταν ο Βύρωνας και ο νεογνολόγος μας Γιώργος Μαυρογιώργος που μας κράτησε κυριολεκτικά και μεταφορικά το χέρι με τον πιο όμορφο και αληθινό τρόπο καθ’ όλη τη διάρκεια της διαμονής του Λέοντα στη ΜΕΝΝ, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά.
Εμείς ήμασταν από τους τυχερούς, όμως παρόλο που η δική μας περιπέτεια τελείωσε σε τρεις ημέρες, άφησε το στίγμα της.
Μπορώ μόνο να φανταστώ τι αισθάνονται οι γονείς που γυρίζουν με άδεια χέρια στο σπίτι. Που περιμένουν το επισκεπτήριο μήνες ολόκληρους για να τους «επιτραπεί» να ακουμπήσουν τα ίδια τους τα μωρά.
Οι γονείς που σε κάποιες περιπτώσεις δεν καταφέρνουν να φέρουν ποτέ το παιδί τους στο σπίτι, ή φέρνουν το ένα από τα δύο και παραδίδουν το αδερφάκι του στους αγγέλους.
Δεν υπάρχουν λόγια για τη δύναμη που χρειάζεται για να αντέξουν!
Δεν έχω λόγια - Μόνο μια υπόσχεση ότι θα κάνω ό,τι μπορώ για να βελτιωθούν οι συνθήκες της προωρότητας σε αυτήν τη χώρα και να γίνουν όλα λίγο πιο ανθρώπινα.
Αυτό αξίζει σε κάθε οικογένεια, αλλά επειδή οι υπεύθυνοι σπάνια δίνουν σημασία, είναι στο δικό μας χέρι - των γονέων, των γιατρών και των νοσηλευτών να το απαιτήσουμε! Άνθρωποι σαν τον @gmavrogeorgos την @lela_vavouraki και την Ελένη Δευτεραίου δημιουργό του @prematuritystories μου δίνουν ελπίδα ότι θα τα καταφέρουμε!».
