Ακόμα και αν δεν έχουμε ζήσει ποτέ οι ίδιες την επώδυνη εμπειρία της απώλειας ενός αγέννητου μωρού, γύρω μας συμβαίνουν πολύ περισσότερες αποβολές από όσες μπορούμε να φανταστούμε. Γύρω στο 10-20% των κυήσεων καταλήγει σε αποβολή σύμφωνα με στοιχεία της Κλινικής Μάγιο, ενώ στην πραγματικότητα τα ποσοστά είναι ακόμα υψηλότερα, καθώς πολλές ακόμα αποβολές συμβαίνουν μέσα στις πρώτες εβδομάδες μιας εγκυμοσύνης, προτού μια γυναίκα αντιληφθεί καν ότι είναι έγκυος. Αν μια φίλη μας γίνει κομμάτι αυτής της δυσάρεστης στατιστικής, κάποιες φορές, παρά την ειλικρινή πρόθεσή μας να την υποστηρίξουμε και να τη βοηθήσουμε να αισθανθεί καλύτερα, από άγνοια ή αμηχανία καταλήγουμε να της πούμε πράγματα που επιβαρύνουν την ψυχική κατάστασή της. Ποιες φράσεις λοιπόν είναι καλό να αποφύγουμε όταν προσπαθήσουμε να παρηγορήσουμε μια γυναίκα που έχει αποβάλει;
- «Τουλάχιστον δεν ήταν ακόμα ένα ολοκληρωμένο μωρό». Για εκείνη ήταν, από τη στιγμή που άκουσε τον πρώτο χτύπο της καρδιάς του στον υπέρηχο.
- «Θα κάνεις άλλα παιδιά». Αλλά δεν θα φέρουν αυτό το μωρό ποτέ πίσω.
- «Πρέπει να νιώθεις τυχερή που έχεις ήδη ένα παιδί». Ήθελε όμως και αυτό που έχασε.
- «Ήταν θέλημα Θεού να γίνει». Αν ο Θεός έχει τέτοια θελήματα, δεν θέλει να πιστεύει πια σ’ αυτόν.
- «Τουλάχιστον δεν πρόλαβες να γνωρίσεις αυτό το παιδί». Το είχε γνωρίσει κατά κάποιον τρόπο, και θα ήθελε με όλη της την ψυχή να το γνωρίσει καλύτερα.
- «Καλύτερα που έγινε έτσι γιατί αν είχε επιβιώσει και γεννιόταν θα είχε σοβαρά προβλήματα υγείας». Θα το αγαπούσε και θα το φρόντιζε όπως κι αν ήταν, αρκεί να της δινόταν αυτή η ευκαιρία.
- «Όλα γίνονται για έναν σκοπό». Δυσκολεύεται να φανταστεί τον σκοπό αυτής της αποβολής.
- «Καταλαβαίνω ακριβώς πώς νιώθεις». Το πιθανότερο είναι ότι δεν μπορούμε να καταλάβουμε ακριβώς.
- «Πρέπει να νιώθεις χάλια». Και να μην ένιωθε χάλια, θα νιώσει μετά από αυτό το σχόλιο.
- «Θα τα ξεχάσεις όλα μόλις ξαναμείνεις έγκυος». Είναι μια μεγάλη απώλεια που δεν θα ξεχάσει ποτέ.
Πώς θα της συμπαρασταθείς αληθινά
Η ψυχοθεραπεύτρια Julia Bueno, που ειδικεύεται στη θεραπεία γυναικών και ζευγαριών που έχουν βιώσει μια ή περισσότερες αποβολές, συμβουλεύει:
1. Άρχισε με ένα «λυπάμαι πολύ». Έτσι, αν το επιθυμεί μια γυναίκα, «θα ανοιχτεί σε μια συζήτηση μαζί σου».
2. Διαβεβαίωσέ την ότι δεν φταίει αυτή. «Πάρα πολλές γυναίκες αισθάνονται τύψεις μετά μια αποβολή – γιατί οι γυναίκες νιώθουμε υπεύθυνες για κάθε πλάσμα από την πρώτη στιγμή και επειδή συνήθως αγνοούμε τα αίτια μιας αποβολής και προσπαθούμε να γεμίσουμε την άγνοια των ειδικών με δικές μας υποθέσεις».
3. Πες της ότι μπορεί να πενθήσει το αγέννητο μωρό της για όσο καιρό το χρειάζεται. «Λόγω της άγνοιας που επικρατεί γύρω από μια αποβολή, οι γυναίκες συχνά νιώθουν ότι δεν μπορούν να διεκδικήσουν μια περίοδο πένθους ή ότι την παρατείνουν περισσότερο από όσο θα “έπρεπε”».
4. Ρώτησε για το μωρό (αν το επιτρέπουν οι συνθήκες). «Οι αποβολές σε προχωρημένη εγκυμοσύνη συμβαίνουν σπάνια και συνήθως στο νοσοκομείο. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι το ζευγάρι είδε το μωρό. Αν συνέβη κάτι τέτοιο, μπορείς να ζητήσεις από τη φίλη σου να σου μιλήσει για εκείνη τη συνάντηση».
5. Μην ξεχνάς και τον σύντροφό της. «Μια γυναίκα που πενθεί πιθανότατα έχει και έναν ή μια σύντροφο με τα δικά του ή τα δικά της συναισθήματα, τον οποίο τείνουμε να ξεχνάμε, παρόλο που αυτή η απώλεια μπορεί να τον πλήττει εξίσου σκληρά – ίσως και ακόμα περισσότερο».
6. Ακόμα και αν δεν πεις τίποτα, κάποιες φορές οι πράξεις είναι πιο δυνατές από τις λέξεις. «Στείλε ένα δώρο, μια κάρτα ή αγκάλιασε τη φίλη σου. Μια από τις πιο συγκινητικές χειρονομίες όταν είχα αποβάλει εγώ ήταν η γλάστρα που μου έστειλε κάποιος με ένα σημείωμα που έγραφε: “Κάτι για να θυμάσαι το μωρό σου”».
