Αγαπημένη μου φίλη,
Ήμουν από τους πρώτους ανθρώπους στους οποίους τηλεφώνησες μόλις είδες στο τεστ εγκυμοσύνης τη δεύτερη, αχνή κόκκινη γραμμή που σηματοδοτούσε ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή σου. Δεν κρατιόσουν να το μοιραστείς και μαζί μουσκέψαμε τα ακουστικά μας με δάκρυα χαράς, που μετά από μήνες προσπάθειας τα είχες καταφέρει.
Όμως η ατόφια εκείνη χαρά δεν κράτησε πολύ. Άρχισε να δηλητηριάζεται με πρωτόγνωρες για σένα αγωνίες, οι οποίες κάποιες στιγμές γίνονταν δυσβάστακτες καθώς το σώμα και το μυαλό σου βάραιναν ολοένα και περισσότερο από την ευθύνη του μικροσκοπικού πλάσματος που είχε αρχίσει να κάνει ήδη αισθητή την παρουσία του. «Μήπως δεν κάνω για μαμά; Μήπως δεν καταφέρω να ανταποκριθώ;» με ρωτούσες ξανά και ξανά, αλλά δεν κόμπιαζα και συνεχίζω να μην κομπιάζω στις απαντήσεις μου.
Παρόλο, λοιπόν, που δεν μπορώ να σου υποσχεθώ ότι θα είναι εύκολη η νέα διαδρομή σου –δεν είναι εύκολη ούτε για μένα, από τότε που έγινα μητέρα– είμαι σίγουρη για ένα πράγμα: ότι θα γίνεις η καλύτερη μαμά.
Είμαι σίγουρη, γιατί πάντα με παρακινούσες να εξερευνούμε και να ανακαλύπτουμε τον κόσμο παρέα, χτίζοντας αναμνήσεις που ξεκινούσαν από το φοιτητομάγαζο της γειτονιάς και έφταναν μέχρι τους παγετώνες της Ισλανδίας.
Είμαι σίγουρη, γιατί όποτε έπεφτα με βοηθούσες, με ψυχραιμία και αληθινό ενδιαφέρον, να ξανασηκωθώ και μου έδειχνες τον δρόμο να συνεχίσω, χωρίς να προσπαθείς να με πατρονάρεις αλλά πάντα δίνοντάς μου την κατάλληλη συμβουλή.
Είμαι σίγουρη, γιατί πάντα ήσουν η ψυχή της παρέας στα πάρτι αλλά ταυτόχρονα και η φωνή της λογικής όταν ετοιμαζόμουν να οδηγήσω μεθυσμένη ή να στείλω στο κινητό του πρώην εκείνο το μήνυμα που μόνο μπελάδες θα μπορούσε να φέρει.
Είμαι σίγουρη, γιατί παρά τους επικούς καβγάδες μας πάντα ήσουν πρόθυμη, στο τέλος, να κάνεις πέρα τον εγωισμό σου, εμπνέοντας κι εμένα να κάνω το ίδιο, για να νικήσει το «μαζί».
Είμαι σίγουρη, γιατί ακόμα και τις πιο μαύρες στιγμές, όταν είχαμε και οι δύο χωρίσει πρόσφατα από έρωτες μεγάλους και ξοδευόμασταν σε δουλειές του ποδαριού που μισούσαμε, έβρισκες μικρά, φωτεινά πράγματα που μας έφτιαχναν τη μέρα, είτε ήταν δύο ποτηράκια κρασί κάτω απ’ τη λιακάδα είτε μια ρομαντική κομεντί, εμψυχωτική μες στην ελαφράδα της.
Είμαι σίγουρη, γιατί ανέκαθεν τα μικρά και εύθραυστα πλάσματα σού έβγαζαν μια τεράστια, αστείρευτη τρυφερότητα – ανάμεσα σε αυτά και το παιδί μου, που από τη στιγμή που γεννήθηκε αγκάλιασες με αγάπη, σαν μια πρόβα τζενεράλε της δικής σου μητρότητας.
Για όλους αυτούς τους λόγους, για τους οποίους ήσουν και παραμένεις η κολλητή μου, είμαι σίγουρη ότι θα γίνεις η καλύτερη μητέρα. Και για πολλούς ακόμα, που σίγουρα θα ανακαλύψεις στην πορεία, κρυμμένες δυνάμεις που δεν είχες καν φανταστεί ότι διαθέτεις. Το τελευταίο το ξέρω από τη δική μου διαδρομή της μητρότητας, που ανυπομονώ να μοιραστώ μαζί σου, αγαπημένη μου φίλη, τώρα που έχουμε αφήσει και οι δυο μας πίσω τα μακρινά ταξίδια, τα ξενύχτια και τα μεθύσια. Αυτό το νέο ξεκίνημα θα μεταμορφώσει και εσένα και τη φιλία μας.
