Και κάνεις το τεστ με το ίδιο άγχος κάθε φορά που έχεις καθυστέρηση, αλλά αυτή τη φορά… είναι θετικό!
Τι κάνουμε τώρα; Τι τρελή χαρά! Μέσα σε μια χρονιά πανδημίας εσύ παίρνεις αυτά τα τέλεια νέα. Και κλείνεις το πρώτο ραντεβού στον γιατρό και πας με τον σύντροφό σου όλο χαρά να δείτε την κουκίδα στον υπέρηχο και μαζί να ξεκινήσετε να κάνετε όνειρα για τη ζωή του.
Και ξαφνικά ακούς: «Συγνώμη κυρία μου, ο συνοδός θα πρέπει να σας περιμένει κάτω. Το πρωτόκολλο Covid δεν επιτρέπει να συνοδεύεστε. Μόνο εσείς θα περάσετε μέσα.»
Σκαμπίλι με αντισηπτικό εν μέσω πανδημίας.
- «Τι εννοείτε; Γενικά δεν θα έρχεται ή για αυτό το ραντεβού;»
- «Γενικά δεν επιτρέπεται... μέχρι να αλλάξει το πρωτόκολλο.»
- «Και πότε αλλάζει;»
- «Την αλήθεια; Μάλλον μετά το εμβόλιο...!»
Και κάπου εκεί αρχίζεις να βιώνεις μία από τις πιο ενδιαφέρουσες περιόδους της ζωής σας ως… single mama!
Υπέρηχο; Μόνη! Εξετάσεις; Μόνη! Αυχενική; Μόνη! Β´ επιπέδου; Μόνη! Αποκάλυψη φύλου; Μόνη! Καμπύλη ζαχάρου; Μόνη! Και όλα...μόνη, με έναν μέλλοντα μπαμπά να κρέμεται από το ακουστικό καρδιοχτυπώντας για το αν το σποράκι σας είναι καλά, πώς μεγαλώνει και τι είπε ο γιατρός... Και εσύ να πρέπει να τα θυμάσαι όλα, που προφανώς και δεν μπορείς, και εκείνος να περιμένει...! Κι εσένα να σε πιάνουν τα νεύρα σου που δεν μπορεί να δεθεί και να ζήσει μαζί σου όλο αυτό και το βιώνεις... Μόνη!
Όπως -άσχετα από ιατρικό πρωτόκολλο- μόνη βιώνεις και όλη την εγκυμοσύνη! Μπήκες σε μια καραντίνα τον Μάρτιο του 2020 και όταν ξαναβγούμε από αυτήν (ελπίζω σύντομα!) θα βγεις με άλλο status! Εκεί που άκουγες άλλες να λένε πως στην εγκυμοσύνη κάνουν τις τελευταίες τους εξόδους και βόλτες με τις φίλες, και χαίρονται τις τελευταίες φορές που δεν θα έχουν το άγχος ενός παιδιού και περίμενες να 'ρθει κι η σειρά σου, αφού είσαι ακόμη «ελεύθερη υποχρεώσεων» (γιατί τις φέρεις προσώρας στην κοιλιά και όχι ακόμη στην αγκαλιά)... Τσακ, πάρε σκαμπίλι hard από τον nick hard! Κάτσε σπίτι και μην δεις κανέναν... Όχι ότι εν μέσω πανδημίας θα φιλούσες αγνώστους στο μετρό ή στο 550 προς Φάληρο στριμωγμένη, αλλά δυο βόλτες έξω με τους φίλους θα τις έκανες. Τώρα σε κοιτάνε σαν ούφο στα facetime γιατί δεν σε αναγνωρίζουν με την κοιλιά που δεν έχουν δει/χαϊδέψει live, κι εσένα σε πιάνει το παράπονο, που την πιο ενδιαφέρουσα περίοδο της ζωής σου δεν μπορείς να τη «μοιραστείς» με αυτούς που αγαπάς! Αφού ακόμη και την μαμά σου φοβάσαι να αγκαλιάσεις μην και φέρεις τίποτα επάνω σου και της το μεταφέρεις!
Και το κερασάκι στην τούρτα: Όλοι γύρω ξέρουν να σου πουν ως καλοθελητές ότι εσύ τώρα πρόσεχε, μην βγαίνεις, ούτε γραφείο να πηγαίνεις αν δουλεύεις, γιατί εσύ είσαι "ευπαθής ομάδα" και δεν είναι να παίζεις με αυτά.
Μμμ... ούτε και εσύ φίλτατε, όμως, να παίζεις έτσι με την ψυχολογία μου. Μωρό κουβαλάω και μπορώ να αποφασίσω ως μέλλουσα μαμά τι είναι καλό και για τους δυο μας και η ψυχολογία της μαμάς παίζει μεγάλο ρολό. Μην με βάζεις στον πάγκο με ενοχές, ότι κάνω κάτι κακό, επειδή ήρθα γραφείο ή πήγα σούπερ μάρκετ με μάσκες και αντισηπτικά!
Και όλα τα μωρουδιακά που ανυπομονούσα να τα δω κάνοντας ατελείωτες βόλτες με τις φίλες, την μαμά και -γιατί όχι;- και την πεθερά στα μαγαζιά, τώρα θα τα δω από την βιτρίνα του… τάμπλετ.
Ναι δεν διαφωνώ, είμαι ευγνώμων για το όμορφο ταξίδι που βιώνω και που παρά την κακή συγκυρία που θα μπορούσε να έχει επηρεάσει την ψυχολογία όσων θέλουν να κάνουν παιδάκι, έμεινα έγκυος. Και που προφανώς ανά την ιστορία, μάνες βίωσαν πολύ χειρότερες συνθήκες από εμάς, από το να αγοράζουν μέσα από ένα τάμπλετ φορμάκια ή να κάνουν μαραθώνιο ταινιών στο NETFLIX, δεν σημαίνει όμως πως πρέπει να κατακλειστούμε από ενοχές για το πώς νιώθουμε. Και ναι, σε σχέση με τις εγκυμοσύνες που βιώσαμε ως φίλες φίλων μας, αυτή έχει έναν άλλο χαρακτήρα που βαραίνει παραπάνω τη διάθεση της μέλλουσας μαμάς και ίσως την κάνει να γκρινιάζει λίγο παραπάνω. Μπαμπάδες, υπομονή!
Θέλω να πω σε όλες τις εγκύους εν μέσω πανδημίας κουράγιο και να μην ντρέπονται αν νιώθουν περίεργα απέναντι σε αυτό που όλοι ανεξαιρέτως βιώνουμε, αν έχουν επιπλέον νεύρα από την κλεισούρα και την κοινωνική απόσταση. Εύχομαι να πάνε όλα καλά, να έχουν ένα υγιές μωράκι σύντομα στην αγκαλιά τους και όταν με το καλό περάσει όλο αυτό, τις στιγμές με τους δικούς μας θα προσπαθήσουμε να τις αναπληρώσουμε μένοντας λίγο παραπάνω ξύπνιες και κάνοντας λίγες παραπάνω βόλτες με αυτούς που αγαπάμε! Και μην ξεχνάτε… Το 2020 θα το θυμάστε όχι μόνο ως την χρονιά της πανδημίας που όλοι θα θέλουν να την ξεχάσουν, αλλά ως μια χρονιά που παρά τις αντικειμενικές της δυσκολίες σε παγκόσμιο επίπεδο, επιζήσατε και ζήσατε και φέρατε (ή για να φέρετε!) το 2021 την συνέχειά σας στον κόσμο αυτό.
Υγ: Καμιά φορά, καλό είναι να τα γράφουμε αυτά που νιώθουμε γιατί τα αποδομούμε, τώρα μου ακούγονται πολύ πιο light από όταν τα σκεφτόμουν χτες και προχτές!
Φιλικά,
Μια mommy to be
