Πέμπτη πρωί.
Χτυπάει το ξυπνητήρι, η μέρα ξεκινά. Πλυσίματα, ντυσίματα, πρωινά, φατσούλες που νυστάζουν, μέλι που απλώνεται στο ψωμί, οδοντόβουρτσες, ρούχα, η κάλτσα που δεν μπαίνει, τα "μαμά νυστάζω", μια αγκαλιά, η χαρά της μαμάς που επέστρεψε η κανονικότητα, η βαριά τσάντα και ο τελευταίος έλεγχος.
- Μάσκες
- Αντισηπτικά μαντηλάκια
- Τσαντάκι για τις λερωμένες μάσκες
- Αντισηπτικό χεριών
- Παγούρι
Όλα check.
Φεύγουμε από το σπίτι και εκεί ξεκινάει ο πανικός. Τα χαρτιά του self test; Πού είναι; Χτες κάναμε τα τεστ αλλά ξεχάσαμε να τα δηλώσουμε, ξεχάσαμε να εκτυπώσουμε τα χαρτιά να τα συμπληρώσουμε. Πλέον και τα εκτυπωμένα θέλουν τον κωδικό ηλεκτρονικής δήλωσης.
Α ρε μάνα Ελληνίδα, πάμε πίσω. Παλμοί ανεβαίνουν, ελαφρύς ιδρώτας στο μέτωπο και φυσικά τύψεις πως πάλι σου διέφυγε κάτι.
Πώς είναι δυνατόν να ξεχάσεις το πιο σημαντικό; Αφού όλοι για αυτό μιλάνε και οι μαμάδες- φίλες σου είναι άριστες σε όλα. Ποτέ δεν θα ξεχνούσαν κάτι τέτοιο.
Δεν είναι ώρα για ενοχές και προσωπική αξιολόγηση. Κοιτάς το ρολόι, παίρνεις ανάσα και επιστρέφεις στο σπίτι για να εκτυπώσεις το χαρτί. Φυσικά ο υπολογιστής κολλάει, το μελάνι είναι οριακά άδειο -ευτυχώς εκτυπώνει ασπρόμαυρα ακόμα- εκτυπώνεις, συμπληρώνεις με γράμματα πιο ακαταλαβίστικα και από συνταγή ΩΡΛ με αντιβίωση και σταγόνες, και τρέχεις πανικόβλητη να δώσεις το χαρτί στο παιδάκι σου που έχει αποσβολωθεί και σε κοιτάει καλά καλά. Πώς να του εξηγήσεις τον πανικό, τις τύψεις και τα νέα δεδομένα που τώρα που όλα δείχνουν να στρώνουν, έχουν δημιουργήσει σε εσένα αυτό που συμβαίνει πάντα. Πέρασες έναν χρόνο ψύχραιμη και τώρα ήρθε η δική σου στιγμή να ξεσπάσεις.
Μάνα, κράτα γερά! Το καλοκαιρί είναι κοντά και τα σχολεία -ευχόμαστε πως- δεν θα ξανακλείσουν!
Και σε παρακαλώ βάλε το 101ο reminder στην ατελείωτη λίστα σου. Κυριακές- Τετάρτες τεστ.
Με αγάπη,
Μυρτώ
