παιδί

Έχετε πάει με των 3 ετών γιο σας για ψώνια στο σουπερμάρκετ. Μόλις φτάνετε στο ταμείο, αρχίζει να χτυπιέται και να ουρλιάζει γιατί θέλει παγωτό, και δεν μπορείτε να τον συνεφέρετε. Μόλις βιώσατε μια κρίση θυμού…

Ο γιος μου περνάει την περίοδο των πετρωμάτων. Θέλει όλες οι εκδρομές μας να συνδυάζονται με μία τουλάχιστον πεζοπορία αναζήτησής τους στη φύση. Παρακολουθεί με μανία όλα τα σχετικά ντοκιμαντέρ, έχει κάνει φύλλο και φτερό τα -λίγα, δυστυχώς- βιβλία που κυκλοφορούν για παιδιά.

Τουβλάκια, κομμάτια από ξεμονταρισμένα παιχνίδια, σχοινιά, άδειες συσκευασίες τα συνδυάζει με αλλόκοτους, ευφάνταστους τρόπους και τα μετατρέπει σε κάστρα, όπλα, διαστημόπλοια, ρομπότ και διάφορες εφευρέσεις απροσδιόριστης χρησιμότητας αλλά εξωτικής εμφάνισης. Όσο κι αν έχουν αλλάξει οι αγαπημένε

Τη στιγμή που η πόρτα του σπιτιού ανοίγει και το -κουρασμένο ας το παραδεχτούμε- παιδάκι σας μπαίνει και πάλι στο σπίτι του, το μυαλουδάκι του κάνει μερικές υπέροχες χημικές εκρήξεις!

Είμαι καλή μαμά; Όποια από εμάς πει πως δεν κάνει αυτή τη σκέψη, ξανά και ξανά, σαν ενοχλητικό ρεφρέν από αυτά που σου κολλάνε, λέει ψέματα. Ναι, οι ενοχές και αμφιβολίες μάς γεννιούνται μαζί με το παιδί.

Πρώτη μέρα στο σχολείο, όλα καινούρια, όλα διαφορετικά. Ο δάσκαλος, το κουδούνι, τα θρανία, οι κανόνες, η τάξη, τα παιδιά.

Είναι πηγή ζωής και απαραίτητος για την πρόσληψη της πολύτιμης βιταμίνης D. Η παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο όμως, μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα, όχι μόνο στα βρέφη και τα νήπια, αλλά και στα μεγαλύτερα παιδιά και τους έφηβους.

Όλα τα παιδιά είναι γεμάτα ζωντάνια· έτσι πρέπει να είναι. Υπάρχουν όμως κάποια που ξεχωρίζουν σαν σουπερνόβα στο διάστημα, σαν φωτεινές σβούρες που ξεχειλίζουν από ενέργεια. Τρέχουν και σκαρφαλώνουν και χοροπηδούν και μιλούν ασταμάτητα και τραγουδούν όλη μέρα.