Τη στιγμή που η πόρτα του σπιτιού ανοίγει και το -κουρασμένο ας το παραδεχτούμε- παιδάκι σας μπαίνει και πάλι στο σπίτι του, το μυαλουδάκι του κάνει μερικές υπέροχες χημικές εκρήξεις! Ανακούφιση, είμαι και πάλι σπίτι μου, χαρά, βλέπω πάλι τα παιχνίδια μου, δεν μου τα πήρε κανείς, σιγουριά, μυρίζει το άρωμα της μαμάς. Εδώ νιώθω ασφαλής.
Η καρδούλα του χτυπάει και πάλι με χαρά χωρίς να σημαίνει ότι στο σχολείο πέρασε άσχημα. Όμως το σπίτι είναι σπίτι και για κάθε παιδί η στιγμή της επιστροφής σημαίνει πολλά περισσότερα από όσα μπορούμε να φανταστούμε.
Όταν λοιπόν το παιδάκι σας επιστρέψει στο σπίτι "εκμεταλλευτείτε" αυτά τα πρώτα λεπτά για να χτίσετε μαζί του ακόμα πιο ουσιαστικές σχέσεις. Μην ξεκινήσετε τις εντολές "πλύνε χέρια, βγάλε παπούτσια, έλα να φάμε".
Ψυχραιμία.
Όλα θα γίνουν.
Αρχικά, κατεβείτε στο ύψος του, βοηθήστε το να απαλλαγεί από την τσάντα του και δώστε του την πιο ζεστή αγκαλιά της ημέρας. Μόλις έχει ολοκληρώσει τα "καθήκοντά" του και πρέπει να νιώσει περήφανο για όσα έκανε.
Αγκαλίτσα, φιλάκι και μερικές πολύ σημαντικές ερωτήσεις.
"Πώς ήταν η μέρα σου; Τι κάνουν οι φίλοι σου; Έπαιξες; Tι σε έκανε να γελάσεις σήμερα; Πες μου το πιο ωραίο πράγμα που συνέβη"!
Το φαγητό μπορεί να περιμένει και δεν πρέπει να αποτελεί ένα ακόμα must do της ημέρας. Στρώστε το τραπέζι μαζί με ηρεμία χωρίς να πρέπει το παιδί σας να αδειάσει όλο του το πιάτο αμέσως μόλις γυρίσει από το σχολείο. Θυμηθείτε ότι και εκείνο χρειάζεται αποσυμφόρηση.
Όσο για τις απογευματινές δραστηριότητες, εκείνες είναι που πρέπει να περιμένουν. Δώστε στο παιδί σας τον χρόνο που χρειάζεται για να ξεκουραστεί, να αδειάσει το μυαλό του και να πάρει δυνάμεις για να συνεχίσει. Κάθε στιγμή της ημέρας θα πρέπει να θυμάστε πως μιλάμε για μικρά παιδιά και όχι για καλοκουρδισμένες κούκλες που εκτελούν καθήκοντα.
Αυτά τα 10 λεπτά λοιπόν, παίζουν έναν σπουδαίο ρόλο. Σας δίνουν τη μοναδική ευκαιρία να μιλήσετε, να αγκαλιαστείτε, να ξεκουραστείτε μαζί πριν μπείτε και πάλι στο απογευματινό πρόγραμμα. Εκμεταλλευτείτε τα και δώστε τους θετικό πρόσημο. Και βέβαια, δώστε στο παιδί σας το δικαίωμα κάποιες φορές να γυρίσει τόσο κουρασμένο που να μην θέλει να κάνει απολύτως τίποτα. Δώστε του χώρο και χρόνο να αναπνεύσει, να αναπτυχθεί, να νιώσει.
Καλωσορίστε το παιδί σας στο σπίτι σας κάθε μέρα σαν να ήταν η πρώτη φορά! Μεγαλώνοντας αυτή την αγκαλιά θα θυμάται και αυτό το αίσθημα ασφάλειας θα το συντροφεύει κάθε φορά που θα μπαίνει στο δικό του σπίτι για να περιμένει τα δικά του παιδιά.
