αποχωρισμός από το παιδί

Έχουν περάσει τόσα χρόνια, κι ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω την πρώτη μέρα που άφησα τον Οδυσσέα στον παιδικό σταθμό. Ξέρω ότι αυτή η μικρή ιστορία θα σας θυμίσει κι εσάς κάτι…

Μου φαίνεται σαν χτες που σε κρατούσα αγκαλιά και σε θήλαζα, ένα μικροσκοπικό πλασματάκι απόλυτα εξαρτημένο από εμένα. Και τώρα, που τα βρεφικά φορμάκια σου μόλις που χωρούν στο ένα χέρι σου, ετοιμάζομαι για πρώτη φορά να σε αποχαιρετήσω για την καλοκαιρινή κατασκήνωση.

Κάθε μαμά θυμάται με συγκίνηση και περηφάνια την πρώτη φορά που το παιδί της κατέκτησε ακόμα ένα σημαντικό ορόσημο. Η πρώτη φορά που μίλησε, που περπάτησε, που γέλασε, που πήγε στο σχολείο, που έφαγε μόνο του, που κοιμήθηκε στο σπίτι της γιαγιάς.

«Κάθε αρχή και δύσκολη» λένε. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στα παιδιά. Από τη μια πλευρά τα παιδιά καλούνται να ενταχθούν σε ένα καινούργιο περιβάλλον, με νέα πρόσωπα και σχολικές συνθήκες και από την άλλη οι γονείς βιώνουν τις δικές τους αγωνίες, αν όλα θα πάνε καλά.