Κυρίες και κύριοι, σας παρουσιάζουμε τη μαμά σούπερ ήρωα! Με το μικρό δαχτυλάκι του χεριού της μπορεί να φέρει ανάποδα τον κόσμο ολόκληρο. (Τα υπόλοιπα δεκαεννιά δάχτυλα είναι ρεζερβέ από το νήπιο.)
Λένε πως όταν γίνεσαι μαμά ανακαλύπτεις μέσα σου δυνάμεις που δεν ήξερες ότι υπάρχουν και υποθέτω πως ανάμεσα σε αυτές είναι και η ικανότητα να περνάς (αν και όχι με ιδιαίτερη άνεση) από τη μία δουλειά του νοικοκυριού στην άλλη με ένα νήπιο γαντζωμένο, μεταφορικά ή κυριολεκτικά, πάνω σου. Γιατί όσο κι αν απολαμβάνεις τη συντροφιά του μικρού σου, αργά ή γρήγορα έρχεται εκείνη η στιγμή που πρέπει να μαγειρέψεις για την επόμενη μέρα.
Ευτυχώς ή δυστυχώς, μπορείς να κάνεις πολύ περισσότερα από όσα φαντάζεσαι ενώ το τρομερό 2χρονο κρέμεται από το πόδι σου. Για παράδειγμα:
Να κάνεις βαράκια. Το γυμναστήριο μπορεί να περιμένει μερικούς μήνες, όταν η καθημερινή προπόνηση με άρση νηπίου σου εξασφαλίζει μυϊκή ενδυνάμωση σε χέρια και πόδια.
Να πλύνεις τα πιάτα. Εκτός του ότι είναι μια στατική εργασία, ίσως καταφέρεις και να δελεάσεις το τρομερό 2χρονο να απαγκιστρωθεί και να σε βοηθήσει με το νερό και το σαπούνι. Μπορεί το πλύσιμο των πιάτων να σου πάρει διπλάσια ώρα, αλλά θα το συνδυάσεις με αισθητηριακό παιχνίδι.
Να ετοιμάσεις μια συνταγή (ωμοφαγικής διατροφής). Το ψήσιμο και το τηγάνισμα δεν προσφέρονται όταν έχεις ένα 2χρονο στα πόδια σου, αλλά τίποτα δεν σε εμποδίζει να φτιάξεις μια σαλάτα - κατά προτίμηση αποφεύγοντας τα μαχαίρια και κόβοντας τα λαχανικά με τα χέρια, γιατί υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να χάσεις την ισορροπία σου.
Να χορέψεις. Αν δεν μπορείς να αποφύγεις κάτι, χαλάρωσε και απόλαυσέ το. Βάλε μουσική, πάρε αγκαλιά το νήπιο και άφησέ το να ξεκαρδιστεί στα γέλια. Ο μόνος κίνδυνος; Να του αρέσει τόσο, ώστε να μην ξεκολλάει από εδώ και πέρα από τα πόδια σου.
Να ζητήσεις τη βοήθεια του σκύλου. Αν έχεις σκυλάκι που είναι ο καλύτερος φίλος του νηπίου, μπορείς να το κάνεις σύμμαχο τις στιγμές που η προσκόλληση του δίχρονου γίνεται αληθινά επικίνδυνη (όπως όταν πρέπει να μαγειρέψεις αλλά όχι μια ωμοφαγική συνταγή). Απλά φωνάζεις τον σκύλο κοντά σου και βγάζει νοκ άουτ το νήπιο με τα σαλιάρικα φιλιά και τα παιχνίδια του.
Να τηλεφωνήσεις στην κολλητή σου για να της πεις τον πόνο σου - όσο προλαβαίνεις. Αρκεί να είσαι προετοιμασμένη ότι η επίθεση αγάπης του νηπίου θα γίνει πιο άγρια και ανελέητη και ότι ίσως να μην του πάρει περισσότερα από μερικά δευτερόλεπτα για να σκαρφαλώσει στην πλάτη σου, προτού προλάβεις να εξομολογηθείς στη φίλη σου τα ζόρια της μητρότητας.
Να ζωγραφίσεις/να ανακαλύψεις καλλιτεχνικά ταλέντα. Όπως η Φρίντα Κάλο μεγαλούργησε καθηλωμένη στο κρεβάτι μετά το φοβερό ατύχημά της, έτσι κι εσύ, καθηλωμένη από το νήπιο, μπορείς να ξεδιπλώσεις τη δημιουργική πλευρά σου, δελεάζοντας και το νήπιο να αφήσει το πόδι και να πιάσει τα πινέλα.
Να ενδώσεις ξανά στη χαρά του slow living. Βάλε μουσική και αφέσου στον καναπέ, ξανάπιασε το μυθιστόρημα που έχεις αφήσει στη μέση από την περίοδο της εγκυμοσύνης και κατέβασε ρυθμούς, για να μη βλέπεις τον χρόνο να σέρνεται μαζί με το νήπιο στα πόδια σου.
Να συμφιλιωθείς με τις μητρικές ενοχές. Βλέποντας ένα νήπιο κρεμασμένο πάνω σου δεν καταφέρνεις να αποφύγεις τη σκέψη ότι δεν ασχολείσαι αρκετά μαζί του; Καλώς ήλθες, αγαπητή μαμά, στον μαγευτικό κόσμο όπου ό,τι κι αν κάνεις που δεν αφορά άμεσα το παιδί σου σε γεμίζει τύψεις.
Να κάνεις υπομονή. Τα πρώτα δέκα χρόνια είναι δύσκολα. Μετά μπορεί να μη συνηθίζεις αλλά ίσως μπεις σε πειρασμό να κρεμαστείς εσύ από το πόδι του παιδιού σου όταν, στην προεφηβεία ή την εφηβεία, θα σου ανακοινώσει ότι «βγαίνει έξω με φίλους και δεν ξέρει τι ώρα θα γυρίσει».
