Πόσο δύσκολη είναι η καραντίνα για έναν έφηβο; Ίσως λιγότερο από ό,τι φανταζόμαστε: Τα 6 κορίτσια κι αγόρια, ηλικίας 11 - 16 ετών, που μίλησαν στο boommag.gr για το κλείσιμο των σχολείων και τον περιορισμό στο σπίτι φάνηκαν συμφιλιωμένα με τις θυσίες που καλούμαστε όλοι να κάνουμε για να βγούμε από την πανδημία του κορονοϊού. Βοηθάει, αναμφίβολα, και το διαδίκτυο, μέσα από το οποίο κρατούν επαφή με φίλους και με αγαπημένες δραστηριότητες.
Άγγελος Χ., 13 ετών:
«Ξυπνάω το πρωί, ανοίγω την τηλεόραση, τρώω και παίζω Playstation. Μιλάμε με τους φίλους μου στο Messenger και λέμε τι να κάνουμε για να ξεβαρεθούμε. Έτσι περνάω τη μέρα μου… Περισσότερο απ’ όλα μου έχει λείψει να βγαίνω έξω. Μου αρέσει που είναι κλειστό το σχολείο και δεν χρειάζεται να σκέφτομαι τα μαθήματα. Μέχρι τώρα μάς έχουν βάλει -σχεδόν τίποτα- δύο εργασίες και απλά μας είπαν να τις κάνουμε, δεν μας είπαν ότι θα μας εξετάσουν ή κάτι τέτοιο. Και το καλύτερο είναι ότι δεν ξυπνάω πρωί πρωί! Επειδή τώρα δεν βγαίνει κανένας, θα ‘θελα να βγω αλλά δεν το νιώθω τόσο έντονα. Το έχω δεχτεί όλο αυτό και περιμένω να περάσει».
Αναστασία Σ., 16 ετών:
«Το σχολείο μου ούτως ή άλλως κάνει online school: τώρα έχουμε μάθημα 10.30 - 1.30, κάποιες φορές μέχρι τις 3, και από την επόμενη εβδομάδα, λογικά, αρχίζουμε κανονικό ωράριο. Οπότε έχω διάβασμα, μετά κάνω γυμναστική και κάποιες φορές μιλάω στο Facetime με τους φίλους μου. Είναι σχετικά γεμάτη η μέρα μου. Μου αρέσει που έχω περισσότερο χρόνο να αθλούμαι. Μου έχουν λείψει οι φίλοι μου και να πηγαίνω για χορό και kickboxing. Συνεχίζω όμως να αθλούμαι από το σπίτι. Έχω βρει κάποιες εφαρμογές γυμναστικής που μου δίνουν οδηγίες. Καταλαβαίνω ότι πρέπει να είμαστε κλεισμένοι για κάποιο διάστημα στο σπίτι για να μην εξελιχθεί το θέμα. Λέω στον εαυτό μου ότι άμα βγούμε θα γίνει χειρότερο και θα κρατήσει περισσότερο. Οπότε αξίζει να μείνουμε σπίτι για να τελειώσει πιο νωρίς».
Ιωάννα-Αγάπη Κ., 11 ετών
«Το πρωί πίνω το γάλα μου, τρώω φρέσκο ψωμί (που φτιάχνουμε σπίτι) με μαρμελάδα, και χαζεύω λίγο tablet. Μετά, για 1-2 ώρες, κάνω τα μαθήματά μου, γιατί μας στέλνουν από το σχολείο την ύλη στο mail. Παίρνω τηλέφωνο την κολλητή μου και παίζουμε παιχνίδια. Μια μέρα παίζαμε “γραφείο ταξιδιών“ αλλά είδαμε ότι δεν πάει και το γυρίσαμε σε “γραφείο τελετών“. Μιλάω στο Messenger της μαμάς μου με μια άλλη φίλη μου και κάνουμε σχέδια για το καλοκαίρι. Κάνω βιντεοκλήσεις με τη γιαγιά μου την Αγγελική - της βάλαμε Ίντερνετ και της πήραμε tablet για να μη νιώθει μόνη. Έχει πλάκα! Ζυμώνω ψωμί, φτιάχνω cookies, βοηθάω τη μαμά μου στις δουλειές - μια μέρα ετοίμασα μόνη το μεσημεριανό για όλους μας και έστρωσα το τραπέζι. Ξεκίνησα ένα τετράδιο με κολάζ, ζωγραφίζω πολύ, διαβάζω βιβλία, βλέπω animations στο laptop, κάθε απόγευμα κάνω γυμναστική για μισή ώρα μαζί με τη μαμά μου και το βράδυ βλέπω τηλεόραση με τον μπαμπά μου αγκαλιά στον καναπέ. Κάποια βράδια μου αρέσει να κοιμάμαι μαζί με τους γονείς μου. Γενικά, βαριέμαι. Μου αρέσει που περνάω περισσότερο χρόνο με τους γονείς μου, κυρίως με τη μαμά μου. Μου λείπει το σχολείο, μου λείπουν οι φίλες μου γιατί δεν μπορώ να τις δω από κοντά. Μου λείπει το βόλεϊ που έπαιζα δύο φορές την εβδομάδα, αλλά μου αρέσει που κάνω γυμναστική τα απογεύματα στο σαλόνι. Όποτε θέλω να βγω έξω, σκέφτομαι: “Ιωάννα, με τίποτα! Θα σε πιάσει η αστυνομία και θα σου βάλουν πρόστιμο!”». Η Ιωάννα είναι και guest blogger στο blog της μαμάς της LikeMotherLikeDaughterblog.com.
Μυρτώ Μ. 15 ετών
«Ζωγραφίζω, διαβάζω βιβλία, βλέπω ταινίες… Επικοινωνώ με τους φίλους μου στα social media. Τώρα άρχισαν και οι καθηγητές να μας στέλνουν ηλεκτρονικά κάποια μαθήματα. Μου έχει λείψει να βλέπω άλλο κόσμο, να κάνω διάφορα πράγματα. Δεν υπάρχουν πολλά να κάνεις μέσα στο σπίτι. Έξω μπορεί να συμβεί κάτι πιο ενδιαφέρον και ενθουσιώδες. Μου αρέσει που τώρα έχω χρόνο να καθίσω μόνη και να ηρεμήσω, με το σχολείο δεν τον είχα. Δεν έχω έρθει σε κόντρα με τους γονείς μου. Αν θέλω να βγω έξω, λέω στον εαυτό μου ότι καλό είναι να καθίσω μέσα. Αν πω “δεν πειράζει αν βγω”, μπορεί να το πουν και πολλοί άλλοι και μετά δημιουργείται ένας κύκλος που δεν τελειώνει. Με τους φίλους μου ανησυχούμε κάπως για την κατάσταση, αλλά πιο πολύ βαριόμαστε. Αν όμως αυτό συνέβαινε παλιότερα, θα υπήρχαν πολύ λιγότερα πράγματα να κάνουμε στο σπίτι».
Όλγα Μ., 13 ετών
«Εγώ δεν μπορώ να κάνω πολλά πράγματα: να βγω, να δω τους φίλους μου… Οπότε περνάω τον χρόνο μου στο Ίντερνετ. Βλέπω ταινίες, σειρές, ακούω μουσική… Βαριέμαι αρκετά όμως. Μου λείπουν ο ενθουσιασμός και οι φίλοι μου. Μου αρέσει το ότι δεν έχουμε τόσο πολλά μαθήματα και τόσο άγχος γι’ αυτά. Σκέφτομαι όμως ότι αν βγω ίσως χειροτερέψω την κατάσταση και το έχω αποδεχτεί».
Αποστόλης Κ., 15 ετών
«Ουσιαστικά κάθομαι και παίζω στον υπολογιστή με τον αδερφό μου τον Λουκά, δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο, μιας και είμαι κλεισμένος στο σπίτι. Μιλάω και με τους φίλους μου στο διαδίκτυο. Μας αρέσει που καθόμαστε περισσότερο από πριν, που έχουμε χρόνο να ξεκουραστούμε, αν και μετά θα πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο στο σχολείο. Μου έχει λείψει, για να πω την αλήθεια, που καθόμασταν με τους φίλους μου στο διάλειμμα. Δεν υπάρχουν φάσεις που νιώθω να μην αντέχω, γιατί δεν επιτρέπεται και γενικά δεν μου έχει περάσει από το μυαλό να βγω έξω. Λέω στον εαυτό μου ότι θα περάσει κάποτε και μετά θα βγαίνουμε όλη την ώρα!».
Από τη Γεωργία Καρκάνη
