Όσα βιβλία και άρθρα και αν διαβάσουμε πριν από τη γέννα, τα μεγαλύτερα μαθήματα τα παίρνουμε μέσα από την καθημερινότητά μας με το παιδί, συχνά διά της δοκιμής και του λάθους. Κάπως έτσι, το πρωτότοκο γίνεται η εκπαίδευσή μας στη μητρότητα, μια εκπαίδευση με πολλή αγάπη αλλά και σφάλματα που συχνά συνειδητοποιούμε αργότερα. Ποια λάθη έκανα στο πρωτότοκο και θα προσπαθήσω να αποφύγω στο δεύτερο παιδί; Ίσως σε κάποια αναγνωρίσετε και τον εαυτό σας.
Έσπευδα να το βοηθήσω, από μωρό ακόμα, σε όποιο πρόβλημα αντιμετώπιζε. Είτε προσπαθούσε να βάλει ένα τουβλάκι στη θέση του είτε να φάει το φαγητό του με κουτάλι. Συχνά όμως πρέπει να αφήνουμε ένα παιδί να τα βγάζει πέρα μόνο του, να αντιστεκόμαστε στον πειρασμό να του προσφέρουμε τη λύση στο πιάτο. Η εξάσκησή του στην επίλυση προβλημάτων είναι μια μεγάλη παρακαταθήκη για την ευφυΐα και την αυτοπεποίθησή του.
Προσπαθώντας να ελέγξω μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά, του έταζα γλυκά και παιχνίδια. Πλέον ξέρω ότι καλό είναι να αποφεύγουμε να δίνουμε διαρκώς εξωτερικά κίνητρα στα παιδιά μας, π.χ. μια καραμέλα για να μαζέψουν τα παιχνίδια τους. Ο λόγος; Έτσι δεν τα ενθαρρύνουμε να αναπτύξουν τα εσωτερικά τους κίνητρα, ώστε μεγαλώνοντας να μην περιμένουν ανταμοιβή κάθε φορά που θα είναι συνεπείς απέναντι στις υποχρεώσεις τους.
Δεν του έδινα την ευκαιρία να συμμετέχει στις δουλειές του νοικοκυριού. Την ώρα, ας πούμε, που έπλενα τα πιάτα, αναγκαζόμουν να του βρω μια απασχόληση, ώστε να μη με «καθυστερεί». Κι όμως παρακινώντας ένα πολύ μικρό παιδί να βοηθάει, με τρόπο σύμφωνο με την ηλικία του, το κάνουμε να νιώθει χρήσιμο, του δίνουμε αυτοπεποίθηση και το εκπαιδεύουμε σε βασικές δεξιότητες.
Κάθε φορά που έβγαζε ένα σπυράκι, κατέφευγα στον «γιατρό» Google. Με αποτέλεσμα, λίγα μόλις λεπτά αργότερα, να περνούν από το μυαλό μου τα πιο φοβερά σενάρια. Δίσταζα να τηλεφωνήσω στον παιδίατρο για να μην «ενοχλήσω», αλλά και μου φαινόταν υπερβολικό το να πάω στο Παίδων, με αποτέλεσμα να γεμίζω το μυαλό μου με τρομερές σκέψεις και άγχος.
Κατέφευγα εύκολα στην «νταντά» του YouTube. Πελαγωμένη, συχνά, από τις δουλειές του νοικοκυριού, δεν δίσταζα να του δώσω το τάμπλετ για να παρακολουθήσει το αγαπημένο του παιδικό. Το αποτέλεσμα είναι τώρα να μπαίνουμε σε σκληρές διαπραγματεύσεις για το πόση ώρα θα παίξει με το τάμπλετ...
Παραμέρισα εντελώς τις δικές μου ανάγκες. Τα πρώτα χρόνια ο ελεύθερος χρόνος περιλάμβανε μόνο παιδικές δραστηριότητες. Δεν τρέφω ψευδαισθήσεις ότι με ένα δεύτερο παιδί ξαφνικά βρίσκεις άπειρο χρόνο για τον εαυτό σου. Αλλά ακόμα και μία ώρα την εβδομάδα στο γυμναστήριο μπορεί να αποδειχθεί σωτήρια όχι μόνο για το σώμα αλλά και για τη διάθεση. Νιώθοντας καλύτερα με τον εαυτό μου, γίνομαι και καλύτερη μητέρα.
Έτρεφα υπερβολικές προσδοκίες απέναντι στην ανάπτυξη του παιδιού μου. Δεν υπολόγιζα τους προσωπικούς του ρυθμούς, επηρεασμένη από άλλες μαμάδες που κόμπαζαν ότι το παιδί τους μίλησε 12 μηνών ή ότι έβγαλε την πάνα στα 2 χρόνια του. Πιέζοντας όμως το παιδί να κάνει ένα βήμα για το οποίο δεν είναι έτοιμο, μεταξύ άλλων η καθημερινότητα της οικογένειας πλημμυρίζει με κλάματα και στρες. Ο παιδίατρος και όχι οι άλλες μαμάδες είναι αυτός που θα μας ενημερώσει για τα φυσιολογικά στάδια ανάπτυξης.
Έτρεφα υπερβολικές προσδοκίες απέναντι στον εαυτό μου. Πριν γίνω μητέρα πίστευα ότι με έναν μαγικό τρόπο θα διατηρούσα το σπίτι καθαρό, θα συνέχιζα να δουλεύω με τους ίδιους ρυθμούς και ταυτόχρονα θα αφιέρωνα αρκετό χρόνο στο παιδί. Το αποτέλεσμα ήταν, όταν αντιμετώπισα την πραγματικότητα, να αισθάνομαι διαρκώς ανεπαρκής και γεμάτη τύψεις.
