Ο έμπειρος και καταξιωμένος φωτογράφος -κι αγαπημένος συνεργάτης του BOOM- φαίνεται πως έχει βρει τον τρόπο να εφαρμόζει τον βασικότερο κανόνα της τέχνης που υπηρετεί και στον ρόλο του ως μπαμπά: Εστιάζει δηλαδή στην ουσία και δεν αφήνει «σκιές» από στερεότυπα και ανώφελα «πρέπει» να του χαλάνε το πλάνο.
Flashback στη στιγμή που κράτησες για πρώτη φορά στην αγκαλιά σου την κόρη σου: Η σπουδαιότερη στιγμή στη ζωή μου, χωρίς αμφιβολία, ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα που, ακριβώς επειδή δεν το ζεις συχνά, δεν ξέρεις πώς να εκφραστείς. Θες να κλάψεις, να γελάσεις, να φωνάξεις, κι όλα αυτά μαζί… Και ξαφνικά, όλα σβήνουν και λες «είμαι εγώ, εσύ και ο κόσμος από εδώ και πέρα».
Όταν την άφησες για πρώτη φορά στο σχολείο: Αυτό είχε πλάκα. Ένιωσα μια περηφάνια και παράλληλα μια χαρά που ήξερα ότι από εκείνη τη στιγμή και μετά η κόρη μου θα ξεκινήσει το δικό της ταξίδι στον κόσμο. Εντάξει, κι ένα μικρό άγχος, δεν λέω...
Την πρώτη φορά που έπεσε και χτύπησε με το ποδήλατο: Δεν θυμάμαι να έχει χτυπήσει με το ποδήλατο, όμως σίγουρα έχουμε ζήσει πολλές τούμπες. Πάντα η ίδια αγωνία και πάντα μέσα από το ίδιο πρίσμα που πολλαπλασιάζει την πραγματικότητα σε σημείο υπερβολής. Το κρατάω συνήθως, αλλά θα τρέμω πάντα στην ιδέα ότι έπαθε κάτι.
Σε ποια «μέθοδο» καταφεύγεις όταν θέλεις να αποφύγεις να πεις «όχι»; Χμ, δεν λέω σχεδόν ποτέ «όχι», οπότε όταν πρέπει, εκείνες τις ελάχιστες φορές, είναι ευκολότερο και για τους δύο, γιατί ξέρουμε ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.
Όταν σου είπε για πρώτη φορά πως θα βγει μόνη με τις φίλες της: Ακόμα είναι νωρίς για έξοδο με φίλες, σε πάρτι όμως έχει πάει μόνη της. Δεν ξέρω... πάλι χαίρομαι που αρχίζει να μαζεύει εμπειρίες στη ζωή της και προσπαθώ να μη σκέφτομαι αρνητικά. (Εντάξει, πάω κανένα μισάωρο νωρίτερα από την ώρα που έχω πει ότι θα περάσω να την πάρω, αλλά συνήθως περιμένω στο αμάξι!)
Terrible twos ή εφηβεία; Ποια φάση είναι πιο δύσκολη; Η εφηβεία σίγουρα, αν και ακόμη δεν είναι εκεί, αλλά πάμε σιγά σιγά... Παρ’ όλα αυτά, σκέφτομαι να μη σπαταλήσω την ενέργεια που έχουμε μεταξύ μας μόνο για να ανησυχώ. Λέω να κάνω ό,τι έκαναν και οι δικοί μου γονείς μ’ εμένα. Να εμπιστεύομαι, να είμαι εκεί όταν χρειάζεται, και να κάνω όσο το δυνατόν πιο σαφές ότι δεν είμαι εδώ για να την κρίνω, αλλά για να την υποστηρίζω για πάντα.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπες στον εαυτό σου «μπράβο, είμαι καλός μπαμπάς»; Ευτυχώς, μου το λέει η ίδια και δεν χρειάζεται να το σκέφτομαι!
Ποια είναι τα τρία πράγματα που σου έχει μάθει η κόρη σου για τη ζωή και για ποιους λόγους θα ήθελες να της μοιάσεις; Αγνότητα, απλότητα και ενσυναίσθηση. Θέλω να πάρω την ενέργειά της και τη στάση της σε αυτό, γιατί τα συγκεκριμένα στοιχεία του χαρακτήρα μας είναι και τα πρώτα που εξασθενούν με τα χρόνια.
Πες μας τρία skills που ανέπτυξες από τότε που έγινες μπαμπάς: Ξεκάθαρα την πολυλειτουργικότητα, την υπομονή και την ευελιξία.
Ποιο είναι το μυστικό ώστε να είσαι cool μπαμπάς και ταυτόχρονα να βάζεις και όρια; Δεν ξέρω αν είμαι cool μπαμπάς... Το σημαντικό είναι να ανακαλύψουμε μαζί με τα παιδιά μας τα όρια και να κατανοήσουμε ποια είναι αυτά.
Γιατί λένε πως οι κοριτσομπαμπάδες είστε πιο τυχεροί από όλους τους άλλους; Ίσως γιατί τα κορίτσια αγκαλιάζουν ευκολότερα τους μπαμπάδες από ό,τι τα αγόρια, και η αγκαλιά του παιδιού σου είναι κάτι ανεπανάληπτο και τρομερά αναζωογονητικό. Ένας χαμός από συναισθήματα.
Follow him: @panosgeorgiou
Διαβάστε αυτό και πολλά ακόμα άρθρα στο νέο τεύχος του BOOM που μπορείτε να διαβάσετε online πατώντας στο εξώφυλλο!
