Για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι σημερινές οικογένειες μίλησε πρόσφατα η Kate Middleton σε μια νέα καμπάνια της με τίτλο «Shaping Us». Προτού όμως σπεύσουμε να την κατηγορήσουμε για υποκρισία, ας σκεφτούμε ότι παρόλο που δεν χρειάζεται να υπολογίσει τα έξοδα του μήνα για να αποφασίσει, για παράδειγμα, αν θα βάλει πετρέλαιο ή αν θα πάρει baby sitter ένα (ακόμα) απόγευμα στο σπίτι, ουσιαστικά όλοι οι γονείς του κόσμου, ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης και οικονομικής κατάστασης, αγωνιούμε για την υγεία, την ασφάλεια και την αρμονική ανάπτυξη των παιδιών μας. Άλλωστε, στο φορτωμένο πρόγραμμα που έχει σήμερα ακόμα και μια πριγκίπισσα, ο καλύτερος και πιο ακριβοπληρωμένος επαγγελματίας δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη δική μας αγάπη. (Και αν δεν μας πιστεύετε, παρακολουθήστε το «Crown».)
Γιατί όμως είναι τόσο δύσκολη αυτή η εποχή για να μεγαλώνεις παιδιά; Η δούκισσα του Κέιμπριτζ, μητέρα του 9χρονου πρίγκιπα George, της 7χρονης πριγκίπισσας Charlotte και του 4χρονου πρίγκιπα Louis, επισημαίνει ότι οι οικογένειες χρειάζονται υποστήριξη στην επιλογή των προτεραιοτήτων τους και, για να ξεκαθαρίσει ότι οι καιροί είναι δύσκολο και για μικρούς πρίγκιπες, προσθέτει πως «σημασία δεν έχει ο αριθμός των παιχνιδιών που έχουν τα παιδιά ή τα ταξίδια που πηγαίνεις μαζί τους. Σημασία έχει να λαμβάνουν τη σωστή συναισθηματική υποστήριξη από τους ενήλικες στη ζωή τους».
Κάπου εκεί, βέβαια, απομακρύνεται από τη δική της πραγματικότητα και μιλάει για τις οικογένειες που αντιμετωπίζουν, επιπλέον, την αγωνία αν θα συνεχίσουν να εξασφαλίζουν μια σταθερή στέγη ή θέρμανση στα παιδιά τους.
Φυσικά, οικονομικές δυσκολίες υπήρχαν σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας. Μάλιστα αν συγκρίνουμε εκείνες που αντιμετωπίζει η πλειονότητα των οικογενειών του δυτικού κόσμου με τις αντιξοότητες, ας πούμε, των Αθλίων του Ουγκό, οι δικές μας μοιάζουν ασήμαντες. Κάτι πολύτιμο όμως που έχει χαθεί, και το οποίο φρόντιζε ακόμα και οικογένειες του παρελθόντος που ζούσαν στην ανέχεια, είναι η κοινότητα. Ή όπως θα έλεγε και η Kate, it takes a village to raise a child.
Αυτό το «χωριό», που θα μπορούσε να είναι και η γειτονιά μιας πόλης ή μια στενά δεμένη ευρύτερη οικογένεια, περιλαμβάνει φίλους και συγγενείς που αναλαμβάνουν να κρατήσουν για λίγο τα παιδιά μας όταν χρειαζόμαστε επειγόντως μια λύση φύλαξης ή δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουμε επαγγελματία. Ένα ζεστό σπιτικό φαγητό όταν δεν προλαβαίνουμε να μαγειρέψουμε ή περνάμε μία ακόμα ίωση οικογενειακώς. Ένα ακόμα ζευγάρι χέρια που θα μας βοηθήσουν σε «μερεμέτια» του σπιτιού όταν δεν έχουμε το χρόνο ή το χρήμα να απευθυνθούμε σε τεχνίτες. Ένα τσούρμο παιδιών διαφόρων ηλικιών, που δεν τα συνδέει απαραίτητα συγγενική σχέση με τα δικά μας αλλά τα μεγαλύτερα από αυτά θα λειτουργήσουν ως πρότυπα ενώ τα μικρότερα θα διδάξουν στα δικά μας αξίες κοινωνικής συνύπαρξης όπως ο σεβασμός προς τον πιο αδύναμο. Μια παρέα ανθρώπων μεγαλύτερη της πυρηνικής οικογένειας που μέσα από συζητήσεις, χορούς, παιχνίδια, θα προσφέρουν στα παιδιά μας έναν πλούτο ερεθισμάτων που εμάς δεν θα μας έφτανε μια ζωή να τους τον προσφέρουμε. Και, ίσως κυρίως, πολλές αγκαλιές και φιλικές συμβουλές στους γονείς που δοκιμάζονται από οτιδήποτε, από τις ιώσεις του νηπίου τους μέχρι τα προβλήματα συμπεριφοράς του εφήβου τους.
Ωστόσο ποτέ δεν είναι αργά για να δημιουργήσουμε εμείς αυτή την κοινότητα. Ακόμα και αν δεν φτιάξαμε οικογένεια στο μέρος όπου γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε, πήγαμε σχολείο και χτίσαμε τις πρώτες φιλίες μας, όπου κι αν μας βγάλει η προσωπική μας διαδρομή, ακόμα και σε μια μακρινή πόλη ή μια διαφορετική χώρα, μπορούμε να αναπτύξουμε ένα τέτοιο, πολύτιμο κοινωνικό δίκτυο, αν είμαστε ανοιχτοί σε νέες γνωριμίες, ανταποδοτικοί σε οποία προσφορά βοήθειας και δεκτικοί ακόμα και σε ανθρώπους που μάς φαίνονται, εκ πρώτης όψης, «διαφορετικοί». Ίσως μάλιστα τα ίδια μας τα παιδιά, μεγαλώνοντας, να μας δείξουν το δρόμο.
