Μέσα σε λίγες μέρες και με βασική κινητήριο δύναμη τα social media, όλη η Ελλάδα συσπειρώθηκε να καλύψει το υπέρογκο κόστος της θεραπείας του μικρού αγοριού.
Λίγο καιρό προτού ξεκινήσει ο έρανος για τον Παναγιώτη-Ραφαήλ, είχα διαβάσει την ιστορία ενός άλλου παιδιού με νωτιαία μυϊκή ατροφία, της 9 μηνών Pia από το Βέλγιο, όπου ένα εκατομμύριο άτομα είχαν στείλει από ένα sms κόστους 1 ευρώ. Σκοπός, να συγκεντρωθεί το ένα εκατομμύριο ευρώ που χρειαζόταν για να υποβληθεί το κοριτσάκι στην πρωτοποριακή γονιδιακή θεραπεία Zolgensma, η οποία έχει αρχίσει να εφαρμόζεται στις ΗΠΑ. Το περιστατικό εκείνο είχε αναπαραχθεί από πολλά ξένα μέσα, για τη φαινομενικά απλή χειρονομία προσφοράς με τα τεράστια αποτελέσματα στην οποία είχε προχωρήσει σχεδόν το ένα δέκατο των Βέλγων (η χώρα έχει περίπου 11,4 εκατομμύρια κατοίκους).
Και να που και στην Ελλάδα, όπου παραπονιόμαστε διαρκώς για τα χίλια μύρια αρνητικά της, μέσα σε λίγες μέρες και με βασική κινητήριο δύναμη τα social media συσπειρωθήκαμε και συγκεντρώσαμε 3 εκατομμύρια ευρώ, καλύπτοντας το υπέρογκο κόστος της θεραπείας στην οποία θα υποβληθεί ο 18 μηνών Παναγιώτης Ραφαήλ στη Βοστώνη. Ένα θαύμα, χάρη όχι σε κάποιον από μηχανής θεό αλλά στην ευαισθησία του κόσμου που ενεργοποιήθηκε από τις φωτογραφίες του σγουρομάλλικου, ξανθού αγοριού που θα μπορούσε άνετα να είναι δικό μας παιδί.
Η καθημερινή έκθεση στα social media είναι δοκιμασία για εμάς τις ούτως ή άλλως αγχωμένες μαμάδες, καθώς από το news feed παρελαύνουν φοβερά ατυχήματα και αρρώστιες με θύματα μικρά παιδιά, φορτώνοντας το μυαλό μας με νέα σενάρια καταστροφής. Όμως τα social media έχουν και κάτι θετικό: Βιώνοντας μέσα από αυτά, κατά κάποιον τρόπο, την αγωνία μιας οικογένειας που ίσως να μην έχουμε γνωρίσει ποτέ, κινητοποιούμαστε για μικρές ή μεγαλύτερες πράξεις αλληλεγγύης, που στο παρελθόν μπορεί να είχαν παραλήπτη μόνο ένα συγγενικό ή φιλικό μας πρόσωπο ή το πολύ πολύ την ενορία της γειτονιάς μας.
Έτσι και στην περίπτωση του Παναγιώτη Ραφαήλ, η επαφή μας με την ιστορία του μας ευαισθητοποίησε ώστε να συνεισφέρουμε ο καθένας όπως μπορούσε. Διαθέτοντας από 1 έως 40.000 ευρώ (αυτή είναι η υψηλότερη δωρεά που έγινε, σύμφωνα με τον πατέρα του αγοριού), διοργανώνοντας εκδηλώσεις με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων, προσφέροντας υπηρεσίες ή αγαθά από τις επιχειρήσεις μας.
Η ιστορία του επιβεβαίωσε την -αδιαπραγμάτευτη- δύναμη των social media και ανανέωσε την πίστη μου στην ανθρωπότητα. Κάποιες φορές το διαδικτυακό πλήθος μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτα σκληρό, να κανιβαλίσει πρόσωπα και καταστάσεις, άλλοτε όμως, όπως στην περίπτωση του μικρού αγοριού με νωτιαία μυϊκή ατροφία, μπορεί να μεταμορφωθεί σε ένα κύμα αγάπης που σώζει ζωές και ανεβάζει το συλλογικό ηθικό.
Ας κρατήσουμε ενεργοποιημένα τα αντανακλαστικά που ξύπνησε σε πολλούς από εμάς ο Παναγιώτης Ραφαήλ γιατί πολλά ακόμα πλάσματα, δίποδα αλλά και τετράποδα, θα χρειαστούν τη μικρή-μεγάλη βοήθειά μας.
Από τη Γεωργία Καρκάνη
