Ως μοναχοπαίδι πάντα επιζητούσε την παρέα στο σπίτι, γι’ αυτό και σήμερα χαίρεται όσο τίποτα τον ισχυρό δεσμό που έχουν οι δύο γιοι της. Η Λένα Παπαληγούρα καταφέρνει να είναι μια μαμά αυστηρή και cool ταυτόχρονα, που παραδέχεται ότι η μητρότητα δεν την άλλαξε απλώς – την οδήγησε σε μια… «υπαρξιακή μετατόπιση»!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Great News! CHRISTMAS BOOM VILLAGE - 29 & 30 Νοεμβρίου
Λένα, έχεις δύο γιους, τον Αναστάση (6,5 ετών) και τον Αντώνη (5 ετών). Το γεγονός ότι είσαι μοναχοπαίδι έπαιξε ρόλο ώστε να κάνεις δύο παιδιά;
Ναι, σίγουρα έπαιξε ρόλο. Κυρίως, γιατί ως παιδί μού είχε λείψει αυτή η χαρά τού μοιράσματος στο σπίτι και αυτή η στενή σχέση με τον αδελφό ή την αδελφή, που τώρα βλέπω να έχουν τα παιδιά μου και με συγκινούν πολύ. Δεν ξέρω αν έλεγα συνειδητά ότι θα κάνω δύο παιδιά επειδή είμαι μοναχοπαίδι, αλλά τώρα που τους βλέπω και μεγαλώνουν μαζί, χαίρομαι που πήραμε αυτήν την απόφαση.
«Είναι από συγκινητικό έως υπερρεαλιστικό το γεγονός ότι γινόμαστε οι γονείς μας»
Εκτός όμως από αυτήν την υπέροχη σχέση, φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν και συγκρούσεις ανάμεσά τους…
Υπάρχουν τσακωμοί, αλλά κι αυτό είναι μέρος της επικοινωνίας τους. Και, κάπως, με έναν τρόπο, μετά τα βρίσκουν. Πάντως, δεν έχει συμβεί ποτέ κάτι extreme, σε σημείο να πω «Παναγία μου» (γέλια).
Εσύ μπαίνεις στη διαδικασία να τους συμφιλιώσεις; Πώς το διαχειρίζεσαι;
Εξαρτάται από τη βαρύτητα του θέματος. Αν έχει γίνει μια αδικία, θα εμπλακώ. Αν είναι κάτι το οποίο βλέπω ότι μπορούν να λύσουν μόνοι τους, τους αφήνω. Έτσι κι αλλιώς, στη ζωή μόνος σου πρέπει να λύνεις κάθε ζήτημα. Ωστόσο, δεν είμαι της γνώμης «άφησέ τους μόνους τους, θα τα βρουν». Κρίνω τι πρέπει να συμβεί ανάλογα με την περίσταση. Καμία στιγμή δεν είναι ίδια, άλλωστε.
Είσαι cool ή αυστηρή μαμά;
Είμαι συνδυασμός. Είμαι και αυστηρή, δηλαδή θέλω να υπάρχει ένα πρόγραμμα και όρια, καθώς θεωρώ ότι ωφελούν τα παιδιά, τους δημιουργούν ένα αίσθημα ασφάλειας. Από την άλλη, προσπαθώ να είμαι και cool, να μη γίνεται τίποτα με ψυχαναγκαστικό τρόπο και να προσαρμόζομαι αν κάτι αλλάξει.
Βλέπεις τη δική σου μητέρα μέσα σου;
Νομίζω ότι σε όλους συμβαίνει αυτό. Είναι από συγκινητικό έως υπερρεαλιστικό το γεγονός ότι γινόμαστε οι γονείς μας, αλλά και πολύ λογικό. Αυτό που προσπαθώ είναι τουλάχιστον να κρατάω τα καλά τους – που είμαι τυχερή, γιατί έχουν πολλά καλά. Πιστεύω όμως ότι δεν μας διαμορφώνει μόνο η οικογένεια, αλλά και διάφορα κοινωνικά στερεότυπα, τα οποία πολύ συνειδητά μπορεί να απορρίπτεις, αλλά ασυνείδητα βλέπεις ότι ενυπάρχουν μέσα μας και είμαστε εμποτισμένοι με αυτά, με αποτέλεσμα, καμιά φορά, να φτάνεις να λες πράγματα που ενδεχομένως δεν ήθελες, π.χ. ότι οι άντρες δεν κλαίνε.
Τι είναι αυτό που θα ήθελες οπωσδήποτε να περάσεις στα παιδιά σου από τη δική σου οικογένεια;
Την αγάπη και τα όρια. Θέλω να ξέρουν ότι στο σπίτι μας υπάρχει άπειρη αγάπη και αποδοχή, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν και όρια. Είναι πολύ δύσκολο να το πετύχεις, αλλά γίνεται.
Κάθε χρόνο δουλεύεις στο θέατρο, συχνά κάνεις καλοκαιρινές περιοδείες, όπως έγινε φέτος, άλλες φορές εργάζεσαι παράλληλα και στην τηλεόραση. Νιώθεις ενοχές που χρειάζεται να λείπεις από κοντά τους;
Εννοείται! Και πέρα από το ενοχικό, με πιάνει και στενοχώρια. Σκέφτομαι ότι χάνω στιγμές από τα παιδιά μου. Από την άλλη, ξέρω ότι είναι είτε με τον πατέρα τους –που είναι ένας εξαιρετικός μπαμπάς–, είτε με τη μαμά μου, που είναι φανταστική γιαγιά –πραγματικά, χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσαμε σε καμία περίπτωση–, είτε με την κοπέλα που μας βοηθάει και την αγαπούν πολύ. Οπότε, ξέρω ότι είναι πάντα σε καλά χέρια. Και σίγουρα προσπαθώ, όσο χρόνο έχω, να τον αφιερώνω σε αυτούς. Δεν το κάνω επειδή πρέπει, το κάνω επειδή θέλω και περνάω καλά μαζί τους.
Αλήθεια, λες «μπράβο» στον εαυτό σου για όσα καταφέρνεις κάθε μέρα;
Παλαιότερα δεν το έκανα, τώρα προσπαθώ να το κάνω. Αλλά, ακόμα κι αν δεν πω «μπράβο», θέλω να σκέφτομαι ότι όλα είναι μέρος μιας διαδικασίας, μιας διαδρομής. Ότι προσπαθούμε κάθε μέρα για το καλύτερο. Και στη δουλειά, αλλά και στην οικογένεια, προσπαθώ να σκέφτομαι ότι μία μέρα δεν θα καθορίσει τα πάντα. Είναι συνολικό το πράγμα, δεν είναι αγώνας δρόμου, είναι αγώνας αντοχής.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο δώρο που σου έχει χαρίσει η μητρότητα;
Όταν κάνεις παιδιά, μετατοπίζεται το κέντρο βάρους. Σταματάς να είσαι εσύ το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο και γίνονται τα παιδιά σου. Ξαφνικά, αρχίζει να σε ενδιαφέρει μια άλλη ζωή περισσότερο από τη δική σου. Οπότε, αυτό από μόνο του είναι –κατά τη γνώμη μου– πολύ ευεργετικό, γιατί σε απαλλάσσει από εγωκεντρισμό, από ματαιοδοξία και από το να ασχολείσαι με μικρά, ασήμαντα πράγματα. Είναι σαν να επανατοποθετεί τα σημαντικά στη ζωή σου κάπως. Σαν να γίνεται από μόνο του… Μια υπαρξιακή μετατόπιση. Αυτό είναι για εμένα το πιο σπουδαίο δώρο, καθώς επίσης και το γεγονός ότι ξαναβλέπεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια των παιδιών, ξαναβρίσκεις τρυφερά σου κομμάτια. Νιώθω ότι δεν θα μπορούσα να γυρίσω στη ζωή που είχα πριν τα παιδιά. Αισθάνομαι πολύ καλύτερα τώρα από ό,τι όταν ήμουν ελεύθερη, χωρίς παιδιά. Είμαι πιο ήσυχη μέσα μου.
Έχοντας αυτήν τη διαδρομή με τον άντρα και τα παιδιά σου, μέχρι σήμερα, τι θα έλεγες ότι σημαίνει για εσένα η λέξη «οικογένεια»;
Αυτό που μου αρέσει να λέω είναι ότι είμαστε μία ομάδα, που σέβεται όλα τα μέλη της και λειτουργεί αρμονικά μαζί. Είμαστε μια ομάδα στην οποία υπάρχει τρυφερότητα, αγάπη, σίγουρα και μικρο-συγκρούσεις, αλλά ο στόχος είναι να λειαίνονται για να πηγαίνουμε παρακάτω το παιχνίδι.
Αν κάποια στιγμή ο Αναστάσης και ο Αντώνης διάβαζαν μια συνέντευξή σου, τι θα ήθελες να τους μείνει για το πώς νιώθεις ως μαμά;
Θα ήθελα να τους μείνει στο μυαλό ότι τους ευχαριστώ, γιατί είναι το πιο πολύτιμο κομμάτι της ζωής μου.
BOOM Note: Η Λένα Παπαληγούρα αυτήν τη σεζόν βρίσκεται στο Θέατρο Πορεία με τον μονόλογο «Prima Facie», σε σκηνοθεσία του Γιώργου Οικονόμου. Παράλληλα, πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Ο εχθρός του λαού», στο Θέατρο Κνωσός, σε σκηνοθεσία του Τόμας Οστερμάγιερ.
Instagram: @lena_papaligoura
Photos: Instagram @lena_papaligoura
