Μία από τις πιο δυνατές και viral στιγμές της φετινής τελετής των Όσκαρ, ήταν σίγουρα ο λόγος της Michelle Yeoh, που κέρδισε το βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Τα πάντα όλα», και κατάφερε να γίνει η πρώτη Ασιάτισσα που πήρε στα χέρια της το χρυσό αγαλματίδιο.
«Για όλα τα μικρά αγόρια και τα μικρά κορίτσια που μοιάζουν σαν εμένα και μας βλέπουν απόψε, αυτός είναι φάρος ελπίδας και πιθανοτήτων. Είναι η απόδειξη πως μπορείς να κάνεις μεγάλα όνειρα και πως τα όνειρα, μπορεί να γίνουν πραγματικότητα. Και, κυρίες, μην αφήσετε κανέναν να σας πει ποτέ πως έχετε αφήσει πίσω τα καλύτερά σας χρόνια. Μην τα παρατάτε ποτέ», είπε και ταυτίστηκαν μαζί της μεμιάς όλοι οι outsiders του κόσμου. Ο λόγος της όμως ήταν συγκινητικός για έναν ακόμα λόγο: Γιατί αφιέρωσε το Όσκαρ στην μαμά της, λέγοντας: «Πρέπει να το αφιερώσω στη μαμά μου, σε όλες τις μαμάδες του κόσμου, γιατί είναι οι πραγματικοί υπερήρωες, και χωρίς αυτές, κανείς από εμάς δεν θα ήταν εδώ απόψε. Είναι 84 ετών και αυτό εδώ το πάω στο σπίτι, σε εκείνη. Μας παρακολουθεί αυτή τη στιγμή στη Μαλαισία, Κουάλα Λουμπούρ, με την οικογένεια και τους φίλους μου. Σας αγαπώ παιδιά, και σας φέρνω αυτό εδώ στο σπίτι». Η μητέρα της Yeoh, Janet, πράγματι παρακολουθούσε την προβολή της τελετής και έκλαψε με δάκρυα χαράς για τη «μικρή της πριγκίπισσα», δηλώνοντας: «Αγαπώ τόσο πολύ την κόρη μου και έχει κάνει τη Μαλαισία περήφανη».
Εκτός από την πρωταγωνίστρια όμως, και οι υπόλοιποι συντελεστές της ταινίας που σάρωσε τα φετινά Όσκαρ, αναγνωρίζοντας πως οι μαμάδες είναι «τα πάντα όλα» και τους αξίζουν τα Όσκαρ και τα βραβεία όλου του κόσμου, τις ευχαρίστησαν αναλόγως. Μην ξεχνάμε πως στην ταινία πρωταγωνιστεί μια μαμά-ηρωίδα που ανακαλύπτει ξαφνικά πως έχει υπερδυνάμεις και τις επιστρατεύει για να αντιμετωπίσει μια σειρά από χαοτικές καταστάσεις και να σώσει τον κόσμο. «Θέλουμε να το αφιερώσουμε στις μαμάδες, σε όλες τις μαμάδες του κόσμου, στις μαμάδες μας», είπαν οι σκηνοθέτες, Daniel Kwan και Daniel Scheinert, με τον Scheinert να απευθύνει ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γονείς του, Ken και Becky, που δεν κατέπνιξαν τη δημιουργικότητά του όταν όπως είπε, έκανε πραγματικά ανατριχιαστικές ταινίες τρόμου ή περίεργες κωμωδίες. Αντίστοιχα και ο Kwan συγκινήθηκε τη στιγμή που μοιράστηκε με το κοινό τι σήμαιναν οι γονείς του για την καριέρα του. «Είμαστε όλοι “προϊόντα ενός πλαισίου” απόγονοι κάποιου... κι εγώ θέλω να ευχαριστήσω το δικό μου "πλαίσιο", τους μετανάστες γονείς μου. Τον μπαμπά μου που αγάπησε τις ταινίες γιατί έπρεπε να δραπετεύσει από την πραγματικότητα και πέρασε την αγάπη αυτή σε μένα και τη μαμά μου που είναι μια δημιουργική ψυχή που ήθελε να σπουδάσει υποκριτική και τραγούδι αλλά επειδή δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά αυτή την πολυτέλεια για τον εαυτό της, το πέρασε σε μένα».
Ακόμα πιο συγκινητικός ήταν και ο λόγος του Quan, που πήρε το Όσκαρ Β’ Αντρικού ρόλου και δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του. «Η μαμά μου είναι 84 ετών και αυτή τη στιγμή παρακολουθεί… Μαμά, μόλις κέρδισα ένα Όσκαρ» είπε χαρακτηριστικά, ευχαριστώντας την για όλες τις θυσίες που έχει κάνει για να βρίσκεται εκείνος σήμερα σε αυτή τη θέση. Ομοίως, και η Jamie Lee Curtis κερδίζοντας το Όσκαρ του Β’ Γυναικείου ρόλου και το πρώτο Όσκαρ της καριέρας της, αναφέρθηκε στους γονείς που «ήταν και οι δύο υποψήφιοι για Όσκαρ σε διαφορετικές κατηγορίες», ενώ λίγο μετά κοίταξε ψηλά λέγοντας «Μόλις κέρδισα ένα Όσκαρ».
Πάντα οι μαμάδες έχουν την τιμητική τους στη τελετή των Όσκαρ
Κάθε φορά που ένας ηθοποιός ή συντελεστής ταινίας βραβεύεται με Όσκαρ, ευχαριστεί συνήθως την Ακαδημία, τους συνεργάτες του, τους συμπρωταγωνιστές του, τον μάνατζέρ του, ίσως και τους καθηγητές του, στη συντριπτική πλειοψηφία τους όμως όλοι θα αναφερθούν στις μαμάδες τους, θα τους πουν ένα μεγάλο ευχαριστώ και πολλές φορές θα τους αφιερώσουν το «τρόπαιο». Μερικά παραδείγματα από παλιότερες τελετές, η Halle Berry, η Gwyneth Paltrow, η Kate Winslet, η Hilary Swank, ο Roberto Benigni, ο Javier Bardem, ο Russell Crowe, αλλά ακόμα και οι σκληροί του σινεμά, όπως ο Robert De Niro και ο Clint Eastwood, όλοι τους μα όλοι, όταν παρέλαβαν το χρυσό αγαλματίδιο και οι περισσότεροι μη μπορώντας να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους, ευχαρίστησαν τις μαμάδες τους. Και η λίστα θα μπορούσε να συνεχίζεται για πολύ ακόμα...
(Και ας μείνει μεταξύ μας, αλλά όσες φορές έχουμε σταθεί κι εμείς μπροστά σε έναν καθρέφτη προσποιούμενοι τη δική μας «φανταστική» απονομή το ίδιο δεν κάνουμε; Ευχαριστούμε πρώτα τη μαμά μας. Και ποιον άλλο να ευχαριστήσουμε άλλωστε;)
