Είναι απίστευτο το πόσο θεραπευτικό μπορεί να είναι ένα φιλάκι!
Είναι θεαματικό το πώς περνάει ο πόνος ενός μικρού παιδιού όταν έχει χτυπήσει τη στιγμή που η μαμά θα δώσει ένα φιλάκι στο σημείο που πονάει.
Δεν υπάρχει μαμά σε αυτόν τον κόσμο που δεν έχει πει το «να του δώσω ένα φιλάκι να περάσει;»
Και το μαγικό είναι πως... πιάνει!
Προχτές η κόρη μου είχε πονοκέφαλο. Της έδωσα Algofren, την ξάπλωσα στο κρεβάτι μας, της έκανα χαδάκια, της διάβασα παραμύθια. Με την αγωνία κάθε μαμάς που δεν θέλει το παιδί της να έχει το παραμικρό, την κοιτούσα με αγωνία παρακαλώντας μέσα μου να φύγει ο πονοκέφαλός της, να εξαφανιστεί. Πίστευα ότι είχα κάνει τα πάντα, μέχρι που μόνη της, επειδή το κάνουμε από τότε που γεννήθηκε και το ξέρει, μου ζήτησε να της δώσω «ένα φιλάκι για να περάσει».
Πώς δεν το είχα σκεφτεί;!
Όπως την είχα στην αγκαλίτσα μου, της είπα πως «θα σου δώσω όχι ένα αλλά πολλά φιλάκια σε όλο το μετωπάκι» και με κάθε φιλάκι ο πονοκέφαλος όλο και θα φεύγει. Τη φίλησα ξανά και ξανά, δυνατά, ρουφηχτά, λες και με κάθε φιλί τραβούσα εγώ τον πονοκέφαλό της και την ανακούφιζα.
Και -ξέρω πως θα με πιστέψετε μόνο όσες είστε μαμάδες- ο πονοκέφαλος ως διά μαγείας εξαφανίστηκε. Εξαφανίστηκε.
Και δεν ήταν η πρώτη φορά. Πόσες φορές έχω δώσει φιλάκια σε δαχτυλάκια, γονατάκια, πλατούλες, κοιλίτσες, λαιμουδάκια όπου υπάρχει χτύπημα ή πόνος και αυτή η ιδιότυπη ενστικτώδης μαμαδένια θεραπεία έχει πιάσει!
Με έπιασε μια μελαγχολία... Πόσο θα ήθελα αυτή η εποχή να κρατήσει κι άλλο.
Μεγαλώνοντας -σκέφτομαι- χάνουμε αυτή τη μαγική σωματική επαφή με τις μαγικές δυνάμεις της μαμάς μας. Βέβαια -ξανασκέφτομαι- η μαμά μας είναι πάντα εκεί για αγκαλίτσες και ζεστές κουβέντες, όμως δεν σας το κρύβω, η εποχή αυτή που μπορείς να κάνεις τον πόνο να φύγει με ένα φιλάκι, είναι πραγματικά μοναδική!
Με αγάπη,
Μυρτώ
