Είναι προστατευτικός μπαμπάς, προσπαθεί καθημερινά να δίνει το καλό παράδειγμα στον 4χρονο γιο του, ενώ εξομολογείται ότι ο μικρός ήρθε στη ζωή του… την κατάλληλη στιγμή! Ο ηθοποιός Αλέξανδρος Μπουρδούμης λέει τις δικές του αλήθειες για την πατρότητα με λογική αλλά και συναίσθημα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Ο Τάσος Ιορδανίδης στο BOOM: «Όταν μεγαλώσουν τα παιδιά μου, θα ήθελα να αποζητούν την παρουσία μου, να θέλουν τον μπαμπά στην παρέα τους»
Αλέξανδρε, τι τύπος μπαμπά είσαι;
Είμαι προσαρμοστικός. Πάω με το κύμα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αφήνω τα πράγματα στην τύχη τους. Ακούω τις ανάγκες του γιου μου, τον ακολουθώ, όμως δεν είμαι φίλος του. Σε καμία περίπτωση. Είμαι ο μπαμπάς του και κύριο μέλημά μου είναι να είμαι προστατευτικός.
Προστατευτικός ή υπερπροστατευτικός;
Όχι, δεν είμαι υπερπροστατευτικός, είμαι προστατευτικός με την έννοια ότι θέλω το παιδί μου να είναι ασφαλές. Δεν μπαίνω στη διαδικασία να μην το αφήσω να δοκιμάσει πράγματα. Μην ξεχνάς ότι ανήκω σε μία γενιά που μεγάλωσε χωρίς κινητά, στις αλάνες, και, αν κάτι προσπαθώ καθημερινά να κάνω, είναι να τον αφήνω ελεύθερο να βλέπει τα όρια και τις αντοχές του – πάντα σε ένα ασφαλές πλαίσιο.
Η γενιά σου με τη σημερινή διαφέρουν πράγματι πολύ. Πλέον, ακούμε καθημερινά στις ειδήσεις για περιστατικά βίας από ενήλικες σε παιδιά, αλλά και ανάμεσα σε παιδιά πολύ μικρής ηλικίας. Σε προβληματίζει όλο αυτό; Πώς προσπαθείς να θωρακίσεις τον γιο σου;
Φυσικά και με προβληματίζει. Έχουμε φτάσει στο σημείο να βλέπουμε 5χρονα να σπάνε δόντια σε 4χρονα, στο νηπιαγωγείο. Είναι φρικτό. Για να θωρακίσουμε τον Αναστάση, τόσο εγώ όσο και η μητέρα του (σ.σ. η ηθοποιός Λένα Δροσάκη), προσπαθούμε να του δίνουμε ερεθίσματα. Δεν είμαστε της φιλοσοφίας ότι «παρκάρουμε» κάπου το παιδί και ζούμε στον δικό μας κόσμο. Εμένα μου αρέσει να παίζω μαζί του και να αξιοποιώ οτιδήποτε. Πολλές φορές στο σπίτι φτιάχνουμε και τα δικά μας παιχνίδια με τη φαντασία μας.
Μίλησέ μου για τον γιο σου… Τι χαρακτήρας είναι;
Είναι συνεσταλμένος και διακριτικός, δεν είναι από τα παιδάκια που θα κάνουν χαμό με το που μπουν σε έναν χώρο. Παίρνει τον χρόνο του, βλέπει πού βρίσκεται και επιλέγει πώς θα κινηθεί. Μου το επεσήμαναν πρόσφατα και οι δασκάλες του στο προνήπιο, και μου είπαν μάλιστα πως αυτό είναι δείγμα ωριμότητας που, αν καλλιεργηθεί, θα τον ενδυναμώσει ακόμα περισσότερο.
Φαντάζομαι, επειδή είναι και 4 ετών, εκφράζεται κανονικά πια. Θυμάσαι κάποια ατάκα που σου είπε τελευταία και σε έπιασε εξαπίνης;
Τις προάλλες είχαμε μία διαφωνία και μου λέει «μπαμπά, θέλω χρόνο». Λέω «μάλιστα» (γέλια). Δεν νομίζω ότι εγώ έχω πει ποτέ αυτήν την ατάκα. Συνέχισε κιόλας λέγοντάς μου «αν θες, πήγαινε και λίγο μέσα στο δωμάτιό σου, γιατί θέλω τον χρόνο μου». Είναι σε αυτήν την ηλικία που δεν φιλτράρει τίποτα.
Θέλεις να είσαι πρότυπο για τον Αναστάση;
Θέλω να πάρει κάποια καλά στοιχεία από εμένα – γιατί, όπως όλοι μας, έχω και κακά. Πρόσφατα, η δασκάλα του μου είπε και κάτι ακόμα: ότι ο μπαμπάς για το παιδί, ειδικά για το αγόρι, είναι ο «Θεός» του, μια σπουδαία μορφή. Γι’ αυτό και στην καθημερινότητά μου προσέχω πολύ από το πώς θα οδηγήσω μέχρι το πόσο ευγενικός θα είμαι με τους ανθρώπους. Θέλω να αποτελώ καλό παράδειγμα για εκείνον.
«Ο μπαμπάς για το παιδί, ειδικά για το αγόρι, είναι ο “Θεός” του, μια σπουδαία μορφή»
Κάνεις συχνά αυτοκριτική, έχοντας και τις συνήθεις αμφιβολίες και τα άγχη που προκύπτουν από τη γονεϊκότητα;
Βέβαια! Κάνω καθημερινά αυτοκριτική και σκέφτομαι ότι μπορεί να μη χειρίστηκα έξυπνα ή ώριμα μια κατάσταση, να μην αφουγκράστηκα τις ανάγκες του παιδιού. Και προσπαθώ πάντα να μην ξανακάνω κάτι που ίσως έχει γίνει μία παγιωμένη κατάσταση. Όλα αυτά τα συζητάμε πολύ και με τη μαμά του Αναστάση προκειμένου να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, να έχουμε μια κοινή γραμμή στην ανατροφή του. Είτε ένα ζευγάρι είναι μαζί, είτε όχι, πρέπει να στηρίζει ο ένας τον άλλον.
Ποια πιστεύεις ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για έναν γονέα σήμερα;
Να είναι παρών. Η καθημερινότητα είναι αμείλικτη, το άγχος τεράστιο και είναι μεγάλο challenge, από τη στιγμή που θα είσαι με το παιδί, να είσαι εκεί 100%. Εγώ κάνω διάφορα κολπάκια, για παράδειγμα αφήνω το κινητό στην άκρη, δεν αναλώνομαι. Ακόμα και αν κάτι αφορά τη δουλειά μου, εκείνη την ώρα λέω αμέσως «τώρα είμαι με τον γιο μου, δεν μπορώ να μιλήσω». Μπορεί ο Αναστάσης να μην καταλαβαίνει σε αυτήν την ηλικία ποια είναι ακριβώς η δουλειά μου, ωστόσο αυτή η συμπεριφορά μου του δείχνει ότι όντως τώρα ο μπαμπάς είναι μαζί του. Θέλει προσπάθεια να είσαι παρών, να μην ξεχνιέσαι, να μη βάζεις το παιδί σε μια κατάσταση για να βολευτείς εσύ. Και, φυσικά, δεν τα καταφέρνω πάντα. Και λυγίζω, και λάθη κάνω, γιατί μπορεί να είμαι κουρασμένος, γιατί μπορεί να μην έχω όρεξη τη δεδομένη στιγμή.
Σε φανταζόσουν πάντα μπαμπά;
Όχι, αλλά το ήθελα πολύ τα τελευταία χρόνια. Ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Αν ήμουν πιο μικρός, δεν ξέρω αν θα το βίωνα όπως τώρα.
Μιας και πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, αναρωτιέμαι… Είσαι ο μπαμπάς που θα ντυθεί Άγιος Βασίλης;
Εννοείται! Το έχω κάνει και το έχω απολαύσει πολύ. Και όσο μπορώ, θα το κάνω κάθε χρόνο. Είναι ωραίο να υπάρχουν αυτές οι εικόνες.
Παλαιότερα, είχες δηλώσει ότι τα πρώτα Χριστούγεννα, μετά το διαζύγιό σου με τη Λένα Δροσάκη, ήταν περίεργα. Παραμένει αυτό το «αγκάθι»;
Οι ενοχές υπάρχουν πάντα. Παρ’ όλα αυτά, προσπαθώ όσο περισσότερο μπορώ να είμαι με το παιδί. Για παράδειγμα, αν ένα πρωί δεν έχω δουλειά, θα τον πάω εγώ στο σχολείο – ευτυχώς μένουμε πολύ κοντά. Αυτά τα 10 λεπτά που θα τον δω είναι σημαντικά! Θέλει χρόνο όλη αυτή η κατάσταση.
«Οι ενοχές υπάρχουν πάντα μετά από ένα διαζύγιο… Θέλει χρόνο όλη αυτή η κατάσταση»
Ο ίδιος πώς βίωσε αυτήν την αλλαγή;
Τίποτα δεν γίνεται να είναι ομαλό σε αυτές τις περιπτώσεις. Όπως και να το κάνουμε, είναι ένα gap. Θέλει δουλειά. Και η Λένα το διαχειρίστηκε εξαιρετικά όλο αυτό. Ωστόσο, έχουν υπάρξει και δύσκολες ημέρες, που μπορεί ο μικρός να είναι στενοχωρημένος, θυμωμένος, προβληματισμένος. Θα καθίσουμε, θα του εξηγήσουμε, θα συζητήσουμε μαζί, για να καταλάβει ότι οι γονείς του είναι εκεί, τον αγαπούν και τον φροντίζουν.
Κλείνοντας, πες μου… Μοιάζεις καθόλου ως μπαμπάς με τον δικό σου πατέρα;
Μοιάζουμε εξωτερικά, έχουμε κοινά στοιχεία στον χαρακτήρα, αλλά ως μπαμπάς δεν έχω καμία σχέση με τον πατέρα μου. Οι εποχές που εγώ μεγάλωσα ήταν διαφορετικές. Τότε, δεν υπήρχε η αγκαλιά, η επαφή. Τώρα πηγαίνεις στην παιδική χαρά και βλέπεις συχνά περισσότερους μπαμπάδες από μαμάδες. Τα χρόνια που εγώ ήμουν παιδί, αυτό δεν υπήρχε ούτε κατά διάνοια.
Instagram: @abourdoumis
BOOM Note: Ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Ο Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας», που συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά στο EMBASSY Theater, καθώς και στην παράσταση «California Dreaming 20 Χρόνια Μετά», σε σκηνοθεσία Σταύρου Καραγιάννη, που παίζεται στη Σκηνή Ωμέγα, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
