Μία υπέροχη πρωτοβουλία πήραν εθελοντές του νοσοκομείου της Cordoba στην Αργεντινή για να συμβάλουν στην ταχύτερη ανάπτυξη των πρόωρων μωρών που βρίσκονται σε θερμοκοιτίδες. Ειδικότερα, μία ομάδα που αποτελείται από 49 γυναίκες και 1 άνδρα, και ονομάζεται «huggers», κάνει βάρδιες των 2 ωρών εναλλάξ κρατώντας τα βρέφη αγκαλιά, ώστε να τα βοηθήσει να αναρρώσουν και να μεγαλώσουν πιο γρήγορα, αλλά και να τα κρατήσει για λίγο, όσο αυτό είναι δυνατόν, μακριά από τα μηχανήματα της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας Νεογνών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Γιατί τα περισσότερα μωρά γεννιούνται καλοκαίρι;
Hug therapy… works!
Σύμφωνα με έρευνες, η αγκαλιά στα μωρά επιταχύνει τη νευρολογική ανάπτυξή τους, τα βοηθά να πάρουν βάρος, να εγκλιματιστούν στον κόσμο και να κοιμηθούν πιο ήσυχα. Τα νεογέννητα αναστενάζουν από ευχαρίστηση, χαλαρώνουν τις μπουνίτσες των χεριών τους και το δέρμα τους αποκτά ένα πιο φυσικό χρώμα – επωφελούνται σημαντικά, δηλαδή, από την ανθρώπινη επαφή.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα, οι 50 εθελοντές του Επαρχιακού Μαιευτηρίου της Cordoba αποφάσισαν να προχωρήσουν στη θεραπεία αγκαλιάς, περνώντας χρόνο και αγκαλιάζοντας μωράκια των οποίων οι μαμάδες δεν μπορούσαν να είναι παρούσες για διάφορους λόγους. Στη λίστα αναμονής, μάλιστα, βρίσκονται ακόμη 200 υποψήφιοι, οι οποίοι θέλουν όσο τίποτε άλλο να βοηθήσουν στη βελτίωση της υγείας και της ανάπτυξης των πρόωρων βρεφών.
«Θέλω τα μωρά να είναι σίγουρα ότι, από τότε που γεννήθηκαν, έχουν αγαπηθεί και έχουν γίνει αποδεκτά. Είναι εκπληκτικό πόσο θαρραλέα είναι, έχουν τέτοια επιθυμία να ζήσουν», δήλωσε χαρακτηριστικά η Irma Castro, συνταξιούχος δασκάλα και εθελόντρια.
Η Nancy Sánchez Zanón, επικεφαλής του Τμήματος Νεογνολογίας και Μητρότητας, ανέφερε στην ισπανική εφημερίδα El Pais ότι «1.500 από τα 5.200 μωρά που γεννιούνται στο νοσοκομείο τους κάθε χρόνο χρειάζεται να παραμείνουν στη ΜΕΝΝ και περίπου το 15% από αυτά πρέπει να αγκαλιάζονται για τον έναν ή τον άλλο λόγο».
Η συνάδελφος της Zanón, Ana María Rognone, πρόσθεσε ότι «σε νοσοκομείο του Μπουένος Άιρες που συνεργάστηκε με τη UNICEF, εφάρμοσαν ένα παρόμοιο πρόγραμμα, αλλά η συνολική ιδέα προήλθε από ένα πρόγραμμα αγκαλιάς βρεφών, που ακολούθησαν στον Καναδά με μωρά των οποίων οι μαμάδες ήταν εθισμένες στην ηρωίνη».
Ο μηχανισμός επιβίωσης και η ανάπτυξη των πρόωρων βρεφών
«Όταν τα μωρά βρίσκονται σε μία αγκαλιά, σταματούν να καταναλώνουν τη δική τους ενέργεια», εξηγούν οι γυναίκες. «Πρόκειται για έναν μηχανισμό επιβίωσης που διαθέτουν και χρησιμοποιούν όταν προκύπτουν καταστάσεις που τα καταβάλουν για τον έναν ή τον άλλον λόγο. Εάν μια τέτοια κατάσταση συνεχιστεί για πολύ, το βρέφος αρχίζει να χάνει τη δύναμή του, αλλά όταν βρίσκεται στην αγκαλιά κάποιου άλλου, μπορεί να νιώσει τη ζεστασιά του ανθρώπινου δέρματος και τους χτύπους μιας ανθρώπινης καρδιάς. Κατά συνέπεια, αυτός ο μηχανισμός επιβίωσης απενεργοποιείται. Συνήθως, λοιπόν, μέσα στην αγκαλιά κάποιου τα πρόωρα μωράκια αναστενάζουν, χαλαρώνουν και το σώμα τους μπορεί να αρχίσει να αναπτύσσεται ξανά», προσθέτουν οι εθελόντριες.
«Αυτή η επαφή προάγει τη νευροανάπτυξη, την προστασία, τη φροντίδα και την ανάπτυξη», εξηγεί η Zanón. Και ολοκληρώνει λέγοντας: «Ένα παιδί αγχώνεται λιγότερο, επειδή είναι στην αγκαλιά κάποιου… Μπορεί να ρυθμίσει τη θερμοκρασία του ευκολότερα… Είναι λιγότερο επιρρεπές σε υπνική άπνοια και κερδίζει βάρος πιο γρήγορα σε σύγκριση με ένα άλλο που δεν είναι συνδεδεμένο με κανέναν».
Πολλοί από τους εθελοντές, γράφει η El Pais, είναι μητέρες και παραδέχονται ότι η αγάπη που δίνουν στα βρέφη του νοσοκομείου μέσω της αγκαλιάς τους είναι διαφορετική. Ναι μεν είναι βαθιά ικανοποιητική και τις γεμίζει, αλλά με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που βίωσαν με τα μωρά τους.Είναι μέρος της συνολικής εστίασης του νοσοκομείου στην ανθρωποκεντρική φροντίδα των νεογνών και μια όμορφη υπενθύμιση της δύναμης της αγάπης και της ανθρωπιάς σε μια κατάσταση κατά την οποία το μωρό έρχεται σε επαφή με ξένους ανθρώπους και με την παγωμένη ατμόσφαιρα ενός νοσοκομειακού δωματίου, γεμάτο ιατρικά μηχανήματα.
