Το να μεγαλώνει κανείς παιδιά είναι ένας ατέρμονος δημιουργικός αυτοσχεδιασμός. Εφαρμόζεις δοκιμασμένες πρακτικές -πάντα με έναν δικό σου τρόπο-, ανακαλύπτεις νέες μεθόδους, εφευρίσκεις συνεχώς τεχνάσματα, ακόμα και λέξεις που δεν υπήρχαν μέχρι πρότινος, όπως η σύνθετη λέξη «μοναδικο-μεγαλο-συναίσθημα» που έπλασε ο Παναγιώτης Χατζηδάκης για να περιγράψει με χιούμορ και συγκίνηση όλα όσα νιώθει ως νέος, περήφανος μπαμπάς. (Δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε τίποτα λιγότερο από έναν creative director...)
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης...
Μπορεί να έχουμε συνηθίσει στην ιδέα της εγκυμοσύνης και να μας φαίνεται κάτι δεδομένο, παραμένει όμως κάτι μαγικό. Εγώ τραβούσα τη Χαρά μια φωτογραφία σχεδόν κάθε εβδομάδα στο ίδιο σημείο, με σκοπό να φτιάξω ένα βιντεάκι στο τέλος, ένα time-lapse. Ήθελα να βλέπω την αλλαγή στο σώμα της, να παρακολουθώ την εξέλιξη. Έτσι συνειδητοποιείς το μεγαλείο. Γιατί, πολλές φορές, ξεχνάμε πόσο σημαντικό είναι όλο αυτό – κι εγώ ο ίδιος, πριν μας συμβεί, το ξεχνούσα. Βλέπουμε μια έγκυο στον δρόμο και δεν συνειδητοποιούμε πόσο σπουδαίο είναι. Και γενικά, καθ’ όλη τη διάρκεια, καταλάβαινα πως συμβαίνουν πολλές και τεράστιες αλλαγές μέσα της. Έτσι μπήκα σε μια λογική και ακολουθούσα, προσπαθώντας να δίνω στη Χαρά τη σημασία που πρέπει, αλλά να μη δίνω σημασία στα όποια ξεσπάσματα...
Τη στιγμή που γεννιέται το παιδί σας...
Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχουν κατάλληλες λέξεις για να περιγράψεις όλο αυτό το συναίσθημα. Είναι ένα «μοναδικο-μεγαλο-συναίσθημα»... Βασικά, είναι η ζωή και δεν υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από τη ζωή. Είναι μια στιγμή μοναδική, που δεν γυρίζει πίσω, και η αλήθεια είναι πως ο μόνος τρόπος για να ζήσεις όσο πιο κοντά γίνεται το θαύμα είναι να είσαι παρών. Εκεί καταλαβαίνεις και τη δύναμη της γυναίκας. Αρκεί βέβαια αυτό να μην τραυματίσει το ζευγάρι. Πολλοί άνθρωποι δεν το αντέχουν και είναι οκέι. Το σημαντικό είναι να είναι κανείς θετικά προδιατεθειμένος.
Το πρώτο 24ωρο με το παιδί στο σπίτι...
Είχα πάρει τις πληροφορίες μου, αλλά ευτυχώς έχω επιλεκτική ακοή. Δεν με επηρεάζουν το ίδιο όλα όσα ακούω. Γι’ αυτό επέλεγα να ακούω όσους εμπιστεύομαι και μου το περιέγραφαν σε ένα λογικό πλαίσιο. Κρατούσα όσα θα με βοηθήσουν και όχι όσα με τρομάζουν. Σημασία έχει να μην ξεχνά κανείς πως μιλάμε για έναν ξεχωριστό άνθρωπο, που δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι μπορεί να θέλει, τι μπορεί να του αρέσει, πώς αισθάνεται. Άρα πηγαίνεις δοκιμάζοντας, στη λογική του trial and error, γιατί δεν ξέρεις ποτέ πώς θα αντιδράσει (γέλια!). Γενικά, κύλησε ψύχραιμα.
Όταν η μαμά είναι έτοιμη να καταρρεύσει...
Υπάρχει μια ιεραρχία: Πρώτα είναι η μαμά και το παιδί-baby boss και μετά είμαστε όλοι οι υπόλοιποι. Σημασία έχει να είναι καλά η μαμά, που μπαίνει σε μια λογική καπετάνιου και δεν αφήνει το τιμόνι (ακόμη!). Διαπίστωσα επίσης πως ισχύει αυτό που λένε ότι υπάρχει μέσα μας αλλά δεν το ξέρουμε... Μια υπερδύναμη που κρύβουμε κάπου και ξαφνικά ενεργοποιείται, και τότε πας μόνο με πέμπτη. Εδώ θέλω να πω πόσο θαυμάζω αυτήν τη δύναμη της γυναίκας μου και πως της είμαι ευγνώμων. Εννοείται πως είμαι μάχιμος κι εγώ, κάνω ό,τι μπορώ και σχεδόν ζηλεύω που δεν μπορώ να θηλάσω, κυρίως για να νιώσω αυτό το δέσιμο.
Όταν πραγματικά φοβάσαι ότι μπορεί να συμβεί στο παιδί σου κάτι κακό...
Βασικά, έχω τον φόβο για το άγνωστο. Έχω ενημερωθεί για όλους τους κινδύνους, αλλά το θέμα είναι να καταλάβεις πότε κάτι δεν πάει καλά. Στην ουσία, τώρα καταλαβαίνεις κι εσύ από πού ξεκίνησες. Έρχεσαι αντιμέτωπος με μια καινούρια πραγματικότητα. Ωριμάζεις, κάνεις πρωτόγνωρες σκέψεις. Είσαι πιο συνειδητοποιημένος, πιο υπεύθυνος. Αυτό που λέω μέσα μου είναι πως θα τον προστατεύσω όσο μπορώ, αλλά θέλω να μου θυμίζω όσο μεγαλώνει πως είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα, δεν μου «ανήκει» δηλαδή. Υπάρχει όριο...
Όταν ένα μωρό σε βγάζει εκτός εαυτού...
Ακριβώς γι’ αυτό όλα τα μωράκια είναι γλυκούλια μάλλον, για να μη βγαίνεις εκτός εαυτού! Πιστεύω πως πρόκειται για παγκόσμια συνωμοσία. Φτάνεις στο όριο και μετά το κοιτάς και λες: «Κοίτα ένα ανθρωπάκι!». Θα μοιραστώ μαζί σας ένα πρόσφατο true story: Τον αλλάζαμε προχθές και τσίριζε τόσο δυνατά, που το smartwatch της Χαράς έβγαλε ένδειξη «βρίσκεστε σε χώρο με 85 decibel, κίνδυνος κώφωσης»! Είναι κι ένα μάθημα ζωής όλο αυτό. Σου μαθαίνει να είσαι ψύχραιμος. Ύστερα από αυτό, μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα!
Όταν εισπράξατε το πρώτο χαμόγελο...
Τον είχαμε δει ένα βράδυ να γελάει στον ύπνο του, αλλά, οκέι, ξέραμε πως ήταν αντανακλαστικό. Αυτές τις μέρες όμως έχει κάνει ένα άλμα ανάπτυξης, εστιάζει σε πρόσωπα, κι έτσι το πρωί εισπράξαμε το πρώτο μας επίσημο χαμόγελο. Τώρα μπορώ να πεθάνω ήσυχος. Είναι σαν να παίρνεις το πρώτο χειροκρότημα. Γενικά, είναι τεράστιο κεφάλαιο οι μορφασμοί.
Τη στιγμή που μπαίνεις στο σπίτι κατάκοπος και το μωρό κλαίει ασταμάτητα...
Όταν φτάνεις σπίτι, είναι σαν να μπαίνεις σε μια τρύπα. Δεν υπάρχει πια τίποτα άλλο. Ασχολείσαι και θέλεις να ασχολείσαι μόνο με αυτό και με πράγματα που έχουν να κάνουν με αυτό. Μπορώ να πω πως σχεδόν ζηλεύω όταν δεν είμαι στο σπίτι.
Επιχείρηση «μωρουδιακό μπάνιο»...
Εδώ, πρόσφατα σημειώσαμε την πρώτη μας μεγάλη κατάκτηση, έπειτα από μια μακρά διαδικασία A/B testing (γέλια). Έξι εβδομάδες μετά τον κάναμε μπάνιο χωρίς να κλαίει!
Κεφάλαιο «ύπνος»!
Η αλήθεια είναι πως υπάρχει μια τεράστια απόσταση ανάμεσα στο πού νομίζεις ότι θα κοιμηθεί το παιδί σου και στο πού κοιμάται τελικά... Έχεις πάρει κούνια, λίκνο, κρεβάτι, ριλάξ και, εντέλει, κοιμάται πάνω σου! Και προσπαθείς βέβαια να αναπνέεις όσο πιο «διακριτικά» γίνεται για να μην το ξυπνήσεις...
BOOM info: Ο Παναγιώτης Χατζηδάκης είναι creative director και αυτήν τη σεζόν βρίσκεται στην παρέα της εκπομπής «Love it» με την Ιωάννα Μαλέσκου που προβάλλεται στον ΣΚΑΪ.
Διαβάστε αυτό και πολλά ακόμα άρθρα στο νέο τεύχος του BOOM που μπορείτε να διαβάσετε και online πατώντας στο εξώφυλλο
