Με ένα παιδί -και δύο και τρία και τέσσερα- οι διακοπές μας δεν είναι ποτέ πια οι ίδιες. Ακόμα και η ίδια η λέξη μοιάζει ασυμβίβαστη με την καινούρια μας ζωή όπου, από τη στιγμή που γινόμαστε γονείς, οι οικογενειακές υποχρεώσεις και αγωνίες απλά δεν έχουν διακοπή. Υπάρχουν όμως τρόποι να τις κάνουμε (πιο) ξεκούραστες, αρκεί να αναθεωρήσουμε το παλιό μοντέλο τους. Οι παρακάτω προτάσεις προέκυψαν από ένα συνδυασμό προσωπικής εμπειρίας και συμβουλών από άλλους, βετεράνους γονείς:
Κατεβάζουμε ρυθμούς στα ταξίδια. Είτε έχουμε μπροστά μαςέναroadtrip στην Ελλάδα με προορισμό το χωριό είτε ταξίδι σε μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, τα συχνά διαλείμματα για τουαλέτα/φαγητό/μεσημεριανή σιέστα είναι πλέον ζωτική ανάγκη, για να μειωθούν τα «μαμά, πεινάω», «μαμά, κουράστηκα» και να προλαβαίνουμε να φορτίσουμε οικογενειακώς μπαταρίες (που εξαντλούνται πλέον τόσο σύντομα όσο εκείνες ενός κινητού δεκαετίας). Μπορεί να δούμε λιγότερα αξιοθέατα, αλλά θα τα απολαύσουμε περισσότερο. Μικροί και μεγάλοι.
Στις μετακινήσεις, το timing είναι το Α, το Ω και όλα τα ενδιάμεσα γράμματα του αλφαβήτου. Ένα ταξίδι με το αυτοκίνητο θα γίνει ασύγκριτα πιο εύκολο αν οι ώρες του συμπίπτουν με το μεσημεριανό ύπνο του νηπίου (αρκεί το νήπιο να κοιμάται στο κάθισμα του αυτοκινήτου). Ένα ολονύκτιο ταξίδι με το πλοίο σε καμπίνα κυλάει νεράκι – σε αντίθεση με ένα ολοήμερο στο κατάστρωμα με δύο παιδιά που τρέχουν πέρα-δώθε.
Τα ενοικιαζόμενα δωμάτια με κουζίνα είναι η καλύτερη επένδυση. Εφόσον δεν έχουμε κλείσει διακοπές σε allinclusiveresort, προτιμάμε για τη διαμονή μας ένα studio με πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα ή ακόμα καλύτερα ένα ολόκληρο σπίτι παρά ένα απλό, π.χ., τρίκλινο ή τετράκλινο δωμάτιο. Αν δεν έχουμε δώσει όρκο να μη μαγειρέψουμε ούτε μια μέρα στις διακοπές μας, κάποια βράδια θα αποδειχθεί πιο ξεκούραστο, και σίγουρα πιο οικονομικό, το να ετοιμάσουμε ένα πρόχειρο δείπνο στο κατάλυμά μας παρά να (συνεχίσουμε να) κυνηγάμε τα παιδιά γύρω από τα τραπέζια της ταβέρνας.
Και έτσι ξαφνικά, οι διακοπές στο χωριό μοιάζουν (ξανά) παραδεισένιες. Ακόμα και αν δεν έχουμε εξοχικό σπίτι και πρέπει να νοικιάσουμε κατάλυμα, η αξία των παππούδων, των συγγενών και των παιδικών φίλων που θα αναλάβουν με προθυμία να απασχολήσουν τα παιδιά μας έστω και για μερικές ώρες είναι, απλά, ανυπολόγιστη. Αν μάλιστα μετατρέψουμε το χωριό σε σταθερό προορισμό για κάθε καλοκαίρι, τα παιδιά θα κάνουν τις δικές τους παρέες κι εμείς το όνειρο της καλοκαιρινής ξεκούρασης, πραγματικότητα.
Όσο περισσότεροι, τόσο το καλύτερο. Αν δεν έχουμε εξοχικό και/ή τόπο καταγωγής, οι διακοπές με φιλικές οικογένειες είναι ό,τι πιο πρακτικό, ανεξαρτήτως προορισμού. Ειδικά αν ταιριάζουμε μικροί και μεγάλοι, από τα παιδιά δεν θα ακούσουμε ούτε μία φορά «μαμά, μπαμπά, βαριέμαι», ενώ οι γονείς θα έχουμε την επιλογή της ανταλλαγής babysitting, για να βγούμε ένα βράδυ μόνοι με το σύντροφό μας ή να κερδίσουμε λίγο παραπάνω ύπνο το πρωί.
Όσο πιο κοντά, τόσο πιο καλά. Ακόμα και τα πιο ευπροσάρμοστα παιδιά ταλαιπωρούνται -και ταλαιπωρούν κι εμάς- με τις πολύωρες μετακινήσεις. Γι’ αυτό, προσπαθούμε να τις περιορίσουμε στις διακοπές, είτε αυτό σημαίνει να νοικιάσουμε ένα σπίτι δίπλα στην παραλία είτε, αν π.χ. ταξιδεύουμε στο εξωτερικό, να παραμείνουμε σε μία πόλη αντί να προσπαθήσουμε να επισκεφτούμε όσο το δυνατόν περισσότερες προλαβαίνουμε μέσα σε λίγες μέρες.
Αφήνουμε (τουλάχιστον) μία κενή ημέρα ανάμεσα στη δουλειά και στα ταξίδια. Ίσως στο παρελθόν δεν καταδεχόμασταν να περάσουμε ούτε μία ώρα από την άδειά μας στην Αθήνα. Αλλά μετά τα παιδιά θα διαπιστώσουμε ότι χρειαζόμαστε τουλάχιστον ένα 24ωρο προετοιμασίας πριν από την αναχώρηση και ακόμα ένα ξεκούρασης στο σπίτι/πλυντηρίων/γενικής καθαριότητας μετά την επιστροφή, ώστε να μη μας βρει η πρώτη μέρα στη δουλειά μετά τις διακοπές στα πρόθυρα νευρικής κατάρρευσης.
