Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Από τη μία συγκίνηση, που αν και μας φαίνεται μόλις χτες η μέρα που το κρατήσαμε για πρώτη φορά στην αγκαλιά μας, είναι ήδη ένας μικρός μαθητής. Από την άλλη αγωνία για το άγχος αποχωρισμού, που έχει αρχίσει ήδη να πνίγει εμάς τους ίδιους, και μόνο με τη σκέψη ότι θα περνάμε 6, 8 ή 9 ώρες χώρια. Ακόμα και αν δεν είναι ο πρώτος πολύωρος αποχωρισμός μας, γιατί αναγκαστήκαμε να το αφήσουμε από πολύ μικρό για να επιστρέψουμε στη δουλειά, είναι η πρώτη φορά που το αφήνουμε σε ένα άγνωστο περιβάλλον. Πώς θα κάνουμε τη μετάβαση πιο ομαλή;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Tiny Toes | 10 super-duper items που θα κάνουν τα παιδιά να ανυπομονούν για την επιστροφή στο σχολείο
Προετοιμάζουμε το έδαφος
#1 Επισκεπτόμαστε τον παιδικό σταθμό ή το νηπιαγωγείο πριν από την έναρξη της σεζόν. Συναντάμε τους δασκάλους του και συζητάμε μαζί τους για τη διαδικασία προσαρμογής που ακολουθούν στη διάρκεια των πρώτων, δύσκολων εβδομάδων – αλλά και σε όλη τη χρονιά. Τους ενημερώνουμε επίσης για τις ιδιαίτερες συνήθειες και προτιμήσεις του παιδιού μας, για παράδειγμα για το αγαπημένο του τραγούδι ή παιχνίδι. Τους καθοδηγούμε, έτσι, ώστε να το βοηθήσουν, από την πλευρά τους, στην προσαρμογή.
#2 Συζητάμε με το παιδί μας. Του μιλάμε για τα παιχνίδια που θα παίζει όταν θα αρχίσει να πηγαίνει σχολείο, για τα πράγματα που θα μαθαίνει και φυσικά, του λέμε ξανά και ξανά ότι στο τέλος κάθε σχολικής μέρας θα είμαστε μαζί. Αποφεύγουμε, ωστόσο, να δώσουμε υποσχέσεις για τις οποίες δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι, για παράδειγμα ότι θα αποκτήσει καινούριους φίλους.
#3 Του δίνουμε την ευκαιρία να γνωρίσει εκ των προτέρων τους συμμαθητές του, εφόσον υπάρχει η δυνατότητα. Για παράδειγμα, αν τυχαίνει να πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο τα παιδιά μιας οικογένειας που γνωρίζουμε ήδη, μπορούμε να οργανώσουμε εκ των προτέρων μερικά playdates, ώστε η προσαρμογή του να ξεκινήσει παρέα με γνώριμα πρόσωπα. Έτσι, θα είναι πολύ πιο εύκολη.
#4 Προσπαθούμε να είμαστε ήρεμοι. Το ζητούμενο είναι να μη μεταδώσουμε το άγχος μας και στο παιδί. Δεν το ρωτάμε ξανά και ξανά «αν φοβάται να πάει σχολείο, γιατί έτσι θα του προκαλέσουμε ακόμα περισσότερο φόβο» σχολιάζει η ειδικός στην Προσχολική Αγωγή Amy Flynn, προσθέτοντας: «Αν δείχνει ανήσυχο πριν από την πρώτη μέρα στο σχολείο, το διαβεβαιώνουμε ότι όλα θα πάνε καλά και πως όποτε μας χρειαστεί, θα είμαστε κοντά του».
#5 Επιστρατεύουμε το παιχνίδι και το βιβλίο. Παίζουμε παιχνίδια ρόλων: π.χ., βάζουμε το αρκουδάκι του να πηγαίνει σχολείο και, αφού έχει παίξει με τους φίλους του, η μαμά αρκούδα να επιστρέφει κοντά του. Ή καταφεύγουμε σε παραμύθια που αγγίζουν το θέμα της σχολικής προσαρμογής με τρυφερό τρόπο, όπως το βιβλίο «Στο νηπιαγωγείο για πρώτη φορά» από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Την ημέρα του αποχωρισμού
#1 Δημιουργούμε μια ρουτίνα αποχαιρετισμού. Σταδιακά, αυτή η ρουτίνα θα καλλιεργήσει ένα αίσθημα ασφάλειας και οικειότητας στο παιδί. Μπορούμε, για παράδειγμα, κάθε πρωί να το παίρνουμε αγκαλιά και να του λέμε: «Τα λέμε αργότερα!». Προσπαθούμε ο αποχαιρετισμός να είναι σύντομος και ήρεμος. Δεν φεύγουμε ποτέ στα κλεφτά, καθώς με αυτό τον τρόπο ενισχύουμε την ανασφάλειά του.
#2 Του δίνουμε ένα αντικείμενο παρηγοριάς. Συνεννοούμαστε με τους δασκάλους του ώστε τουλάχιστον την περίοδο της προσαρμογής, να έχει μαζί ένα αντικείμενο που του προσφέρει ασφάλεια, όπως το αγαπημένο του λούτρινο ζωάκι.
#3 Δεν το συγκρίνουμε ποτέ με άλλα παιδιά. Δεν του λέμε, για παράδειγμα: «Δες τον Κώστα, δεν κλαίει όταν τον αφήνει η μαμά του». Σεβόμαστε τα συναισθήματά του και τον τρόπο με τον οποίο τα εκφράζει και του επιτρέπουμε να τα διαχειριστεί.
#4 Δεν το διακόπτουμε από το σχολείο, αν η προσαρμογή παίρνει χρόνο. Οι πρώτες μέρες στο σχολείο είναι ένα μάθημα ζωής. Όσο σκληρό κι αν φαίνεται να το αφήνουμε και να φεύγουμε, ενώ εκείνο μας παρακαλάει με δάκρυα στα μάτια να γυρίσουμε πίσω, η παιδαγωγός Katrina Green μας διαβεβαιώνει ότι δεν είμαστε κακοί γονείς, αλλά πως η διακοπή του σχολείου θα ήταν μια κακή ιδέα. Γιατί με αυτό τον τρόπο θα του στερούσαμε την ευκαιρία να επεξεργαστεί τα αρνητικά συναισθήματά του και να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες.
BOOM Note: Η προσαρμογή μπορεί να κρατήσει μήνες. Μπορεί, ακόμα, ένα παιδί να έχει πισωγυρίσματα ή, ακόμα και αν δεν εκδηλώσει άγχος αποχωρισμού τις πρώτες μέρες, να το κάνει στη διάρκεια της χρονιάς, ιδιαίτερα μετά από κάποια αλλαγή στην καθημερινότητά του ή μετά από μια μεγάλη περίοδο απουσίας. Τα καλά νέα; Η Green τονίζει ότι σε όλη τη διάρκεια της ακαδημαϊκής εμπειρίας της δεν συνάντησε ούτε έναν μαθητή που δεν κατάφερε, τελικά, να ξεπεράσει το άγχος αποχωρισμού.
