Ίσως έχουμε ακουστά τον «Κανόνα 777» για τα ζευγάρια, που προβλέπει ένα ραντεβού κάθε επτά μέρες, μια διανυκτέρευση εκτός σπιτιού κάθε επτά εβδομάδες και μία ρομαντική απόδραση κάθε επτά μήνες. Γνωρίζουμε όμως ότι ο ίδιος, «μαγικός» αριθμός χρησιμοποιείται σε έναν ακόμα κανόνα, ο οποίος απευθύνεται σε γονείς; Ο λεγόμενος «Κανόνας 7-7-7» για γονείς επίσης αναφέρεται σε τρία χρονικά διαστήματα, αλλά ίσα μεταξύ τους: στις τρεις δεκαετίες που απαρτίζουν συνολικά τη ζωή ενός παιδιού από τη γέννηση μέχρι και την ενηλικίωσή του: 0-7 ετών, 7-14 ετών και 14-21 ετών.
Για κάθε επταετία προτείνει να δώσουμε έμφαση σε μια διαφορετική προσέγγιση, η σημασία της οποίας έχει υποστηριχθεί από πολλές επιστημονικές μελέτες. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι αγνοούμε τις άλλες δύο προσεγγίσεις, μόνο ότι αλλάζει η αναλογία που τις χρησιμοποιούμε στη διαπαιδαγώγηση. Και όπως συμβαίνει με κάθε κανόνα, μπορεί μεν να μας δώσει κάποιες γενικές κατευθύνσεις, αλλά πάντα προσαρμόζεται στις ανάγκες και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της δικής μας οικογένειας.
Διαβάστε ακόμα: 10 πράγματα να πεις στο παιδί σου για να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του
Ποιες είναι λοιπόν οι προσεγγίσεις για κάθε ηλικιακή φάση, σύμφωνα με τον «Κανόνα 7-7-7»;
0-7 ετών: Παιχνίδι. Έχει καθοριστικό ρόλο σε κάθε τομέα ανάπτυξης του παιδιού, από τη νοητική μέχρι τη σωματική, ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια της ζωής του. Καλλιεργεί μεταξύ άλλων τη δημιουργικότητα, τη φαντασία, την περιέργεια, την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και, όταν συμμετέχουν οι γονείς και/ή τα αδέρφια, δυναμώνει τους οικογενειακούς δεσμούς. Ακόμα και μια εκπαίδευση βασισμένη στο παιχνίδι, σύμφωνα με μελέτες, δεν προάγει μόνο τη μάθηση αλλά επιπλέον συμβάλει στην ανάπτυξη δεξιοτήτων όπως ο έλεγχος των συναισθημάτων και ο υγιής ανταγωνισμός. Αυτή η προσέγγιση περιλαμβάνει και το δομημένο και το ελεύθερο παιχνίδι.
7-14 ετών: Μάθηση. Είναι η περίοδος που οι μαθησιακές δεξιότητες των παιδιών εξελίσσονται ραγδαία. Παρόλο που το σχολείο και οι εκπαιδευτικοί κατέχουν πλέον σημαντική θέση στην καθημερινότητά τους, μια μετα-ανάλυση (Castroetal., 2015) επιβεβαιώνει ότι η συμμετοχή των γονιών σε αυτό το ταξίδι, για παράδειγμα με εκπαιδευτικές δραστηριότητες στο σπίτι, παραμένει σημαντική από κάθε αναπτυξιακή άποψη. Αν οι εκπαιδευτικοί είναι επιφορτισμένοι κυρίως με το καθήκον να διδάξουν τη σχολική ύλη, οι γονείς εστιάζουμε στο να φέρουμε σε επαφή τα παιδιά με θεμελιώδεις αξίες και αρχές, όπως η ενσυναίσθηση, η αλληλεγγύη, η συμπερίληψη, η φροντίδα των συνανθρώπων μας αλλά και του περιβάλλοντος.
14-21 ετών: Καθοδήγηση. Καθώς οι έφηβοι οδεύουν προς την ενηλικίωση, έχουν ανάγκη από γονείς που παραμένουν διακριτικά στο πλάι τους, συμβουλεύοντας και καθοδηγώντας τους όποτε το χρειαστούν. Και σε αυτή την ηλικιακή φάση ο επιθυμητός τύπος διαπαιδαγώγησης, σύμφωνα με τις νεότερες μελέτες, είναι ο λεγόμενος «δημοκρατικός» (authoritative parenting), που ναι μεν παρακινεί τα παιδιά να γίνουν οι καλύτερες εκδοχές του εαυτού τους αλλά ταυτόχρονα τα υποστηρίζει με κάθε τρόπο. Για παράδειγμα, μια μελέτη του 2016 έδειξε ότι οι έφηβοι που ενθαρρύνονται να εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις τους στις οικογενειακές συζητήσεις τείνουν να γίνονται πιο αυτόνομοι και υγιώς ανταγωνιστικοί. Ενώ μια άλλη μελέτη (2015) επιβεβαιώνει ότι οι θετικές οικογενειακές σχέσεις συνδέονται με λιγότερες επικίνδυνες συμπεριφορές στην εφηβεία.
