Στην αρχή κάθε καλοκαιριού οι γονείς που σκρολάρουμε συχνά στα social media σίγουρα θα πέσουμε πάνω στην υπενθύμιση ότι «έχουμε μόνο 18 καλοκαίρια με τα παιδιά μας». Από τη μία μάς κινητοποιεί να εκμεταλλευτούμε κάθε στιγμή μαζί τους, ιδιαίτερα στην πιο φωτεινή και ανέμελη εποχή του χρόνου, από την άλλη όμως είναι παραπλανητική, γιατί στην πραγματικότητα όσο κι αν μεγαλώνουν τα παιδιά μας ποτέ δεν παύουμε να έχουμε ανάγκη, και να απολαμβάνουμε, την επικοινωνία μαζί τους. Μάλιστα όσο μεγαλώνουν, και αφού περάσουν τη «δύσκολη» εποχή της εφηβείας, η σχέση μας μαζί τους πιθανόν να μαλακώσει και ο χρόνος που μοιραζόμαστε να έχει λιγότερες εντάσεις και περισσότερες ουσιαστικές συγκινήσεις.
Γιατί η μητρότητα, στην πραγματικότητα, δεν έχει ημερομηνία λήξης. Από τη στιγμή που γίνεσαι μαμά, ξέρεις ότι θα κουβαλάς μαζί σου αυτή την ιδιότητα εφ’ όρου ζωής, ακόμα και αν τα παιδιά σου, κάποια στιγμή, φύγουν από το σπίτι και επιλέξουν να ζήσουν πολλά χιλιόμετρα μακριά από το πατρικό τους. Στη διαχρονική δύναμη αυτής της σχέσης εστιάζει μια πρόσφατη ανάρτηση, τρυφερή και ειλικρινής, που δεν έγινε τυχαία viral, από το ιστολόγιο Her View From Home:
«Μια μαμά θα στείλει μήνυμα στο εικοσάχρονο παιδί της για να του γράψει ότι θα βρέξει και να μην ξεχάσει να πάρει ομπρέλα. Θα τηλεφωνήσει στην κόρη της την πρώτη μέρα του σχολείου για τα εγγόνια της, για να μάθει πώς πήγε ο αποχωρισμός και αν η κόρη της κατάφερε να φτάσει στο αυτοκίνητο χωρίς το πρόσωπό της να γεμίσει με δάκρυα. Θα αναλάβει να φυλάξει το μωρό της κόρης της, ώστε να μπορέσει εκείνη να κάνει ένα ντους και να φροντίσει το σώμα της μετά τον τοκετό. Θα στείλει μήνυμα στον σαραντάχρονο γιό της, για να βεβαιωθεί ότι επέστρεψε σπίτι ασφαλής μετά από ένα γάμο, γιατί ξέρει ότι μόνο έτσι θα μπορέσει να κοιμηθεί ήσυχη. Θα αγοράσει φρέσκα κουλούρια για την 34χρονη κόρη της όταν βγει για ψώνια, γιατί ξέρει πόσο τα λατρεύει εκείνη.
Ακόμα και αν δεν είναι απαραίτητο πια να κάνει όλα αυτά τα πράγματα, θα τα κάνει.» Γιατί μια μητέρα πάντα θα θέλει να κάνει τη ζωή των παιδιών της πιο εύκολη, οπότε μπορεί, ακόμα και όταν εκείνα θα είναι πλέον ικανοί, υπεύθυνοι άνθρωποι, που θα μπορούν να κάνουν τα πάντα μόνοι τους. Και πάντα θα θέλει να ξέρει ότι είναι ασφαλή. Γιατί δεν σταματάς να είσαι μαμά όταν τα παιδιά σου κλείνουν τα δεκαοκτώ, φεύγουν από το πατρικό σπίτι ή αποκτούν τα δικά τους παιδιά».
