Σύσσωμη η ομάδα του BOOM προσυπογράφει και ταυτίζεται απόλυτα με τον τίτλο του βιβλίου της Kate Silverton, δημοσιογράφου και παιδοψυχολόγου, που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Διαβάζοντάς το, μέσα από παραδείγματα δοσμένα με χιούμορ και άλλους ευρηματικούς τρόπους, βρήκαμε απαντήσεις που εξηγούν πολλές από τις «ακαταλαβίστικες» για εμάς τους μεγάλους συμπεριφορές των παιδιών μας, αλλά και πολύτιμα tips για την ανατροφή τους.
Ας μπει ένα τέλος σε μια «παρεξήγηση» χρόνων!
«Περνάει τα τρομερά δύο!» / «Γιατί δεν μπορούμε να φύγουμε ποτέ στην ώρα μας;» «Το μωρό μου είναι τόσο προσκολλημένο σ’ εμένα». Δεν υπάρχει μαμά και μπαμπάς που να μην έχουν πει μία από τις παραπάνω φράσεις. Κι όμως, τα παιδιά μας δεν είναι «άτακτα» – απλώς προσπαθούν να μας πουν κάτι. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά κάτω των πέντε χρονών εκδηλώνουν πολλές φορές τα συναισθήματά τους με μια «όχι αποδεκτή συμπεριφορά» από τους μεγάλους, επειδή πολύ απλά δεν γνωρίζουν τις λέξεις για να τα εκφράσουν. Και είναι λογικό, καθώς σε αυτή την ηλικία ο εγκέφαλός τους είναι τόσο απασχολημένος με το να αναπτύσσεται, να εξερευνά και να μαθαίνει, ενώ τα συναισθήματά τους τους φαίνονται τεράστια και δεν μπορούν να τα διαχειριστούν.
Για παράδειγμα, όταν κοιτάζετε το σκίτσο αυτό, τι βλέπετε;
Η σαύρα, ο μπαμπουίνος και η κουκουβάγια
Το βιβλίο χρησιμοποιεί μια υπεραπλουστευμένη μεταφορά με τρία ζώα για να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την ανάπτυξη του εγκεφάλου των παιδιών: μια σαύρα, έναν μπαμπουίνο και μια γέρικη σοφή κουκουβάγια.
Ας θεωρήσουμε ότι ένα δέντρο μπαομπάμπ στο σύνολό του αντιπροσωπεύει τον εγκέφαλο των παιδιών μας. Στη βάση του κορμού υπάρχει μια μικρή σαύρα, που αντιπροσωπεύει τον εγκέφαλο επιβίωσης, δουλειά του οποίου είναι να κρατάει τα παιδιά μας ζωντανά. Ελέγχει τον παλμό της καρδιάς και τη θερμοκρασία του σώματος, τον ύπνο, την αναπνοή και άλλες ζωτικές λειτουργίες και αντιδρά ενστικτωδώς και αυτόματα σε οτιδήποτε ενδέχεται να είναι απειλητικό για τη ζωή. Παίζει έναν ρόλο στη στάση των παιδιών μας απέναντι στο ρίσκο, στην τάση τους προς το άγχος και στη μελλοντική ψυχική τους υγεία.
Μετά έχουμε τον συναισθηματικό εγκέφαλο (ή, όπως αναφέρεται στο βιβλίο, τον μπαμπουίνο). Εμπλέκεται στην επεξεργασία και στη ρύθμιση των έντονων συναισθημάτων των παιδιών, όπως είναι ο θυμός και η χαρά, καθώς και στην κοινωνική τους συμπεριφορά, στο πώς σχετίζονται με τους άλλους ανθρώπους. Καθορίζει επίσης το πώς τα μωρά και τα μικρά παιδιά επεξεργάζονται αυτό που συμβαίνει στον κόσμο γύρω τους. Εκεί βρίσκεται μεγάλο μέρος της μνήμης και του λόγου τους, όπως επίσης και η αντίδρασή τους στο άγχος.
Τέλος, φτάνουμε στον σκεπτόμενο εγκέφαλο, τον οποίο εκπροσωπεί μια μικρούλα χνουδωτή κουκουβάγια. Αυτό βοηθάει τα παιδιά μας να μαθαίνουν και να έχουν ενσυναίσθηση.
Τι συμβαίνει λοιπόν μέχρι την ηλικία των πέντε χρονών; Στον εγκέφαλο των παιδιών μας υπερισχύει η σαύρα και ο μπαμπουίνος, και να πώς εξηγούνται, σύμφωνα με το βιβλίο, μερικές από τις συμπεριφορές τους:
- «Περνάει τα τρομερά δύο!» ---> Μπαμπουίνος: «Είμαι σε κρίσιμο στάδιο της ανάπτυξής μου, οπότε προσπαθώ να γίνω πιο ανεξάρτητος, αλλά εσύ δεν με αφήνεις!».
- «Το μωρό μου είναι τόσο προσκολλημένο σ’ εμένα». ---> Σαύρα και μπαμπουίνος: «Είμαστε απλώς τρομαγμένοι!».
- «Η κόρη μου δεν μπορεί να μοιράζεται». ---> «Είμαι ένας μικρός μπαμπουίνος –αν κάποιος πάρει το φαγητό μου, μπορεί να μην επιβιώσω–, οπότε όχι, δεν μου είναι εύκολο να μοιράζομαι αυτή τη στιγμή».
- «Γιατί δεν μπορούμε να φύγουμε ποτέ στην ώρα μας;» ---> Σαύρα και μπαμπουίνος (κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο): «Τι είναι ώρα;».
Το βιβλίο «Δεν υπάρχουν άτακτα παιδιά!» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ
Διαβάστε αυτό και πολλά ακόμα άρθρα στο νέο τεύχος του BOOM που μπορείτε να διαβάσετε online πατώντας στο εξώφυλλο!
