Θυμάται με κάθε λεπτομέρεια τη στιγμή που συνειδητοποίησε ότι είναι μαμά, τρελαίνεται να παρακολουθεί προπονήσεις ποδοσφαίρου με την κόρη της, Ειρήνη, και αντιμετωπίζει κάθε πρόκληση με θετική διάθεση. Η Χριστίνα Βραχάλη βιώνει τη μητρότητα ως το πιο συναρπαστικό «ματς» της ζωής της!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Η Λένα Παπαληγούρα στο BOOM: «Αισθάνομαι πολύ καλύτερα τώρα από ό,τι όταν ήμουν ελεύθερη, χωρίς παιδιά»
Χριστίνα, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η εγκυμοσύνη σου ήρθε εντελώς απρόσμενα. Αγχώθηκες;
Την καλοδέχτηκα, όπως καλοδέχομαι οτιδήποτε ξαφνικό έρχεται στη ζωή μου. Νομίζω, ένα τέτοιο γεγονός δεν σε βρίσκει ποτέ προετοιμασμένο, αλλά έχουμε τόση δύναμη μέσα μας, που μπορούμε και καταφέρνουμε τα πάντα.
Και έρχεται –επιτέλους– η ώρα που κρατάς στα χέρια σου την Ειρήνη. Τι θυμάσαι πιο έντονα από τον τοκετό;
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μαία μου, την Ξένια, που τυχαίνει να είναι και οικογενειακή μου φίλη, η οποία μου κρατούσε το χέρι καθ’ όλη τη διάρκεια της καισαρικής. Και, βέβαια, θα θυμάμαι για πάντα τη στιγμή που η κόρη μου ήρθε στη ζωή, που βγήκε με λυγμούς σε αυτό το χάος της πραγματικότητας, που την έφεραν στην αγκαλιά μου και της είπα «Ειρήνη μου, μη στενοχωριέσαι, μη φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ». Μόλις άρχισα να της μιλάω, σταμάτησε να κλαίει κι εκεί αντιλήφθηκα ότι είμαι η μαμά της. Μάλλον αναγνώρισε τη φωνή μου και ηρέμησε. Το συναίσθημα ήταν πρωτόγνωρο. Ίσως ήταν η πιο συγκινητική στιγμή της ζωής μου μέχρι τώρα. Τυχαίνει όλο αυτό να το έχω καταγεγραμμένο σε βίντεο και το έχω δει… δεν ξέρω κι εγώ πόσες χιλιάδες φορές!
Ο πρώτος καιρός στο σπίτι πώς ήταν;
Η αρχή είναι δύσκολη. Ο πρώτος στόχος είναι να επιβιώσει το μωράκι, σκέφτεσαι τι πρέπει να κάνεις για να είναι καλά το παιδί. Οι κοντινοί μου άνθρωποι μου έλεγαν ότι ήμουν σαν να είχα μωρό από πάντα. Δεν ξέρω γιατί. Έκανα πολλά πράγματα ενστικτωδώς. Όλα όμως με δυσκόλεψαν – η αλλαγή πάνας, γιατί η Ειρήνη ούρλιαζε, το μπάνιο, γιατί χρειάστηκε χρόνο μέχρι να εξοικειωθεί, οι κολικοί… Δυσκολεύτηκα επίσης να μάθω να ξεχωρίζω γιατί κλαίει κάθε φορά, πότε είναι κλάμα πείνας, πότε κλαίει επειδή νυστάζει κ.ο.κ.
Και πώς βρήκες τα πατήματά σου;
Μπήκα σε μια διαδικασία συνεχούς παρατήρησης της Ειρήνης, ώστε να αρχίσω να αποκρυπτογραφώ τις αντιδράσεις της.
Μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια που είσαι μαμά, ανακάλυψες κάτι που ίσως δεν ήξερες για εσένα;
Με τον ερχομό της Ειρήνης «αγκάλιασα» περισσότερο τα καλά στοιχεία του εαυτού μου. Η μικρή με βοήθησε να τα αναδείξω, χωρίς καν να το καταλάβει. Επίσης, αντιλήφθηκα το μεγαλείο και το θαύμα της φύσης. Η Ειρήνη είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά το ΘΑΥΜΑ μου.
Αλήθεια, σου μοιάζει η μικρή;
Λένε πως είμαστε σαν δύο σταγόνες νερό. Τι να πω… Έχει πάρει σίγουρα τα μάτια μου και την έκφρασή μου – ίσως για αυτό! Μια φορά με είχε σταματήσει μία άγνωστη κυρία στον δρόμο, στον πεζόδρομο του Χαλανδρίου, και μου είπε «συγγνώμη που παίρνω το θάρρος να σας μιλήσω, αλλά δεν έχω δει ποτέ τέτοια ομοιότητα σε μαμά και κόρη!». Σε ό,τι αφορά την προσωπικότητά της, θεωρώ πως είναι ένα πολύ δυναμικό και συναισθηματικό πλάσμα, με τον δικό της σπάνιο και μοναδικό χαρακτήρα.
Τι όνειρα έχεις; Πώς θέλεις να τη μεγαλώσεις;
Θέλω να μεγαλώσω έναν ελεύθερο άνθρωπο. Ελεύθερο να εκφράσει τα συναισθήματά του και να νιώθει πως όλα είναι αποδεκτά. Ο θυμός, η στενοχώρια, η χαρά. Όλα. Κι αυτό γιατί, αύριο-μεθαύριο, θέλω πολύ να μπορεί να εκφράσει το συναίσθημά της ελεύθερα και στους γύρω της. Ξέρεις, πολλές φορές «αγκαλιάζουμε» ή «αποδεχόμαστε» ένα παιδί μόνο όταν είναι «το καλό παιδί», που τα κάνει όλα σωστά, είναι χαρούμενο, κοινωνικό. Όχι! Το παιδί δεν έχει μόνο αυτά τα συναισθήματα. Μπορεί να θυμώσει, να νευριάσει, να είναι άτακτο. Τότε πρέπει να το «αγκαλιάσουμε», ώστε να μην αισθανθεί ποτέ ότι απορρίπτεται κανένα συναίσθημά του.
Ως αθλητικογράφος που είσαι, έχεις ονειρευτεί τη στιγμή που θα την πάρεις μαζί σου στο γήπεδο;
Εννοείται! Ήδη, από ενός έτους, την παίρνω μαζί μου όταν κάνω προπόνηση beach volley και παίζει με τις μπάλες, χαίρεται με την άμμο. Επιπλέον, της αρέσει να παρακολουθεί ποδόσφαιρο. Πηγαίνουμε και βλέπουμε τον γιο του άντρα μου σε προπονήσεις, κι εκείνη πανηγυρίζει, φωνάζει «γκοοολ».
Συμπλήρωσε τη φράση...
- Η Χριστίνα πριν γίνει μαμά ήταν… μία άλλη Χριστίνα.
- Αν η οικογένειά μας ήταν χρώμα, θα ήταν… κόκκινο, γεμάτο αγάπη.
- Δεν φεύγω ποτέ από το σπίτι χωρίς… να ζουλήξω, να φιλήσω και να πω στην κόρη μου ότι την αγαπώ.
- Χριστούγεννα για εμένα σημαίνουν… οικογενειακό τραπέζι, αγάπη, φωτάκια, ζεστασιά.
- Η πιο γλυκιά παιδική χριστουγεννιάτικη ανάμνησή μου είναι… το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Θεωρώ ότι είναι αυτό που συνδέει την οικογένεια, που την κρατά ενωμένη. Σκέφτομαι πάντα με πολλή αγάπη και ζεστασιά αυτά τα τραπέζια και επιδιώκω να γίνονται κάθε χρόνο. Άλλωστε, έχω την ονομαστική μου εορτή ανήμερα των Χριστουγέννων, η Ειρήνη έχει γενέθλια στις 20 Δεκεμβρίου, οπότε γιορτάζουμε μαζί.
BOOM Note: Η Χριστίνα Βραχάλη παρουσιάζει την τηλεοπτική εκπομπή «Αθλητική Κυριακή» μαζί με τον Πέτρο Μαυρογιαννίδη στην ΕΡΤ1, τη ραδιοφωνική εκπομπή «Η Φανέλα με το… 10» στην ΕΡΑ Σπορ 101.8, καθώς επίσης και τη διαδικτυακή εκπομπή «ΟΠΑΠ Game Time».
Instagram: @christina_vrachali
Φωτογραφίες: Instagram @christina_vrachali
Διαβάστε αυτό και πολλά ακόμα άρθρα στο νέο, χριστουγεννιάτικο τεύχος του BOOM που μπορείτε να διαβάσετε online πατώντας στο εξώφυλλο!
