Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου στην Εκπαίδευση, η ηθοποιός και σκηνοθέτιδα Καλλιρόη Βελέντζα μάς μιλά για τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα του θεάτρου, το πώς διαμόρφωσε τη ζωή της αλλά και την συμμετοχή της στην παιδική παράσταση «Η μπάντα του Δάσους».
Συνέντευξη στην Έλενα Χάλαρη
Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με το θέατρο;
Ως παιδί παρακολουθούσα θέατρο ενηλίκων, αφού η μητέρα μου με έπαιρνε μαζί της στις θεατρικές παραστάσεις που ήθελε η ίδια να δει. Θυμάμαι από το Δημοτικό να παρακολουθώ τραγωδίες του Shakespeare και να γοητεύομαι απόλυτα. Στο Γυμνάσιο συμμετείχα στη θεατρική ομάδα του σχολείου και στο Λύκειο γνώριζα ήδη ότι δεν ήθελα να ασχοληθώ με τίποτα άλλο επαγγελματικά στη ζωή μου πέρα από το θέατρο. Έτσι, δήλωσα ως πρώτη επιλογή το τμήμα Θεατρικών Σπουδών Αθήνας, μετά συνέχισα στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν, και πράγματι, κατάφερα να ασχολούμαι αμιγώς με το θέατρο.
Γιατί ονομάσατε τον χώρο πολιτισμού που ιδρύσατε «Θέατρο Νηπιαγωγείο»;
Παλιά το κτήριο όπου τώρα στεγάζεται το «Θέατρο Νηπιαγωγείο» στην Καλαμάτα, ήταν δημοτικός παιδικός σταθμός. Έτσι κράτησα τον τίτλο με συγκίνηση, γιατί πραγματικά πιστεύω στον εκπαιδευτικό και ψυχαγωγικό χαρακτήρα του θεάτρου και πάντα επιθυμώ και η ίδια να μπαίνω στη διαδικασία δημιουργίας μίας θεατρικής παράστασης με την αφοσίωση και τη διάθεση εξερεύνησης ενός παιδιού.
Ποιον από τους δύο ρόλους σας προτιμάτε, αυτόν του ηθοποιού ή του σκηνοθέτη;
Μου αρέσει να δημιουργώ κόσμους. Ως ηθοποιός λοιπόν, δημιουργώ τον κόσμο του ρόλου μου, ενώ ως σκηνοθέτης ένα ολόκληρο σύμπαν. Νομίζω ότι νιώθω πιο άνετα με τον ρόλο του σκηνοθέτη, αλλά όταν απέχω για καιρό από την υποκριτική, μου λείπει τρομερά. Νομίζω πως τελικά δεν μπορώ να διαλέξω, άλλωστε ο ένας ρόλος εμπεριέχει τον άλλο!
Μιλήστε μας για την παράσταση « Η μπάντα του Δάσους».
«Η μπάντα του Δάσους» είναι διασκευή του παραμυθιού «Οι μουσικοί της Βρέμης» των αδερφών Γκριμ. Η ιστορία μιλάει για ένα γερο-γάιδαρο, ένα σκύλο χωρίς όσφρηση, μία κοκέτα αγελάδα και έναν ξεχασιάρη κόκορα. Οι πρωταγωνιστές μας, οποίοι διωγμένοι από τα αφεντικά τους όταν έχουν πάψει πλέον να τους είναι χρήσιμοι, βρήκαν ο ένας τον άλλο, έγιναν φίλοι, κυνήγησαν μια συμμορία ληστών, έγιναν ήρωες και τέλος, έφτιαξαν μια μπάντα και έγιναν διάσημοι, αποδεικνύοντας πως κανείς ποτέ δεν παύει να είναι χρήσιμος, αρκεί να ονειρεύεται και να δημιουργεί! Νομίζω πως η παράσταση έχει πολύ χιούμορ και ένα από τα πιο θετικά της στοιχεία, το οποίο αποτελεί και στοίχημα για εμάς, είναι ότι την απολαμβάνουν και οι γονείς μαζί με τα παιδιά.
Δεδομένου ότι σήμερα είναι Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου στην Εκπαίδευση, ποια θεωρείτε ότι είναι συμβολή της θεατρικής αγωγής στην εκπαίδευση;
Δε νομίζω πως υπάρχει καλύτερο εργαλείο για έναν εκπαιδευτικό από τη θεατρική αγωγή. Βοηθά ένα παιδί να καλλιεργήσει τη φαντασία, τη δημιουργικότητα και την ευελιξία του. Το ενθαρρύνει να μπαίνει σε άλλους κόσμους, να σκέφτεται και να ονειρεύεται χωρίς όρια, και να κοινωνικοποιείται. Και βέβαια, μέσα από τις παραστάσεις και τα θεατρικά κείμενα περνάνε στα παιδιά τα πιο σημαντικά μηνύματα...
Πού: Στο θέατρο Άβατον, Ευπατριδών 3, Γκάζι
Πότε: Από 2 Νοεμβρίου και κάθε Σάββατο στις 18:00 και καθημερινές για σχολεία
Διάρκεια: 60’
Τηλέφωνο κρατήσεων: 6948930181
Περισσότερες πληροφορίες www.theatroavaton.com
Εμφανίζονται οι ηθοποιοί:
Αλέξανδρος Παυλίδης - κιθάρα
Άρης Μπαταγιάννης- μπαγλαμάς
Βασιλική Λαθύρη- σαξόφωνο
Καλλιρόη Βελέντζα - κρουστά
Η παράσταση έχει ζωντανή μουσική σε πρωτότυπη μουσική σύνθεση του Πάνου Καντή.
