Είναι μια αριστούχα μαθήτρια, ετών 17, που σε λίγες ημέρες ξεκινάει την Γ’ Λυκείου και προετοιμάζεται για τις πανελλήνιες. Όταν τη συναντήσεις, καταλαβαίνεις ότι αυτό το παιδί μέσα του «βράζει». Είναι ανατρεπτική, αλλά πολύ συνειδητοποιημένη, ενώ πατάει τόσο καλά στα πόδια της, που αισθάνεται ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Και αν θέλετε τη γνώμη μου, μάλλον θα τα καταφέρει. Στους μεγάλους την ενοχλεί που απαιτούν τον σεβασμό χωρίς να τον κερδίζουν. Αν μπορούσε να κάνει τρεις μαγικές κινήσεις, θα έσβηνε μια για πάντα το Internet, θα άνοιγε τα σύνορα των κρατών και θα έκλεινε τα σχολεία, ενώ περιγράφει τη γενιά της ως εικονική και βιαστική. Είναι πολύ πιθανό η συνέντευξη με τη Θάλεια να αλλάξει διά παντός τον τρόπο που σκέφτεστε.
Θάλεια, τι μπορεί να σε εξοργίσει πραγματικά;
Όλα σχεδόν. Κυρίως όταν βλέπω την αδερφή μου να φοράει τα ρούχα μου. Θεωρώ γενικότερα τον εαυτό μου πολύ οξύθυμο. Μπορεί να νευριάσω με τα πάντα. Αν δεν πετύχω τον επιθυμητό χρόνο στην προπόνηση, αν δεν καταφέρω να λύσω μια άσκηση μαθηματικών και πολλά άλλα. Πραγματικά όμως αυτό που με εξοργίζει είναι να ενοχλούν ή να μιλούν άσχημα για τους φίλους μου. Είναι κάτι που το παίρνουμε όλοι μας πολύ στα σοβαρά. Είμαστε μια οικογένεια και υποστηρίζουμε πάντα ο ένας τον άλλον.
Τι σε ενοχλεί στους ενήλικες;
Το ότι απαιτούν τον σεβασμό λόγω της ηλικίας τους. Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτά τα πράγματα εμπνέονται και κερδίζονται. Σαφώς και έχουν περισσότερες εμπειρίες και, μερικές φορές, ίσως να έχουν και δίκιο. Κάποια στιγμή πρέπει να το παραδεχτούμε αυτό. Σίγουρα, όμως, όχι πάντα. Επίσης, σύμφωνα με αυτούς, όλα είναι εύκολα. Είμαστε παιδιά και τι προβλήματα μπορεί να έχουμε; Γενικότερα, θα ήθελα να μας εκτιμούν λίγο παραπάνω. Ας παραδεχτούν πως, χωρίς εμάς, η ζωή τους θα ήταν υπερβολικά αδιάφορη.
Πώς περνάτε όμορφα με τους φίλους και τις φίλες σου;
Όμορφα περνάμε όταν είμαστε όλοι μαζί, ό,τι κι αν κάνουμε, όπου και αν είμαστε, δεν έχει τόση σημασία. Από ένα Σάββατο βράδυ σε κλαμπ μέχρι μια ατελείωτη Δευτέρα στην τάξη. Για μένα, το ιδανικό σενάριο είναι μια βόλτα στην παραλία με κιθάρα. Μακριά από σχολείο και υποχρεώσεις. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν μπορούμε να το κάνουμε τόσο συχνά φέτος. Αρκούμαστε στο ότι έχουμε ο ένας τον άλλον.
Αν μπορούσες να αλλάξεις τον κόσμο, ποιες τρεις κινήσεις θα έκανες;
Θα έκλεινα το Internet σίγουρα. Πρώτα από όλα. Όσο και αν τρομάζουμε στην ιδέα μιας ζωής χωρίς Facebook, αποκλεισμένοι δηλαδή από τον έξω κόσμο, πιστεύω πως είναι κάτι που πρέπει να γίνει. Φανταστείτε έναν κόσμο χωρίς tablet και κινητά, στον οποίο θα μπορούμε πραγματικά να επικοινωνήσουμε με τον διπλανό μας κοιτώντας τον στα μάτια. Δεν πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να το αντέξουμε. Δευτερευόντως, θα άνοιγα τα σύνορα. Ταξίδια, καινούριοι πολιτισμοί, ανταλλαγή ιδεών και πόσα άλλα. Κυριολεκτική διεύρυνση του πνεύματος μέσα από τις εμπειρίες της ζωής και όχι μέσα από το σχολείο. Γι’ αυτό και η τρίτη κίνησή μου θα ήταν να κλείσω τα σχολεία. Δεν υπάρχει κάτι που να μην μπορείς να μάθεις παρατηρώντας, εξερευνώντας και ανακαλύπτοντας, που να μπορείς να το μάθεις μέσα στους τέσσερις τοίχους μιας τάξης.
Είναι αστείο το ότι ρωτάνε στους δρόμους τι γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου και δεν ξέρει να απαντήσει κανένας, ενώ όλοι οι απόφοιτοι βρίσκονται σε θέση να δώσουν τον ακριβή ορισμό της ομοιόστασης.
Βρίσκεσαι μια ανάσα πριν από την τελευταία σου σχολική χρονιά. Ποιες αλλαγές θα έκανες στο εκπαιδευτικό σύστημα και πώς θα ήταν μια ιδανική ημέρα στο σχολείο;
Τα πάντα. Το εκπαιδευτικό σύστημα δε χρειάζεται αλλαγές. Χρειάζεται να φτιαχτεί εξ ολοκλήρου από την αρχή. Πραγματικά δεν έχει τίποτα σωστό από τη στιγμή που θεωρεί ότι το να μάθεις Aρχαία και Xημεία είναι σημαντικότερο από τους στοιχειώδεις τρόπους συμπεριφοράς. Αν ήταν στο χέρι μου, θα εστίαζα στην παιδεία και όχι στην εκπαίδευση των μαθητών, ώστε να γίνουν καλύτεροι και πιο χρήσιμοι άνθρωποι στο μέλλον, χρησιμοποιώντας το μυαλό τους και όχι την παπαγαλία ή την αντιγραφή. Είναι αστείο το ότι ρωτάνε στους δρόμους τι γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου και δεν ξέρει να απαντήσει κανένας, ενώ όλοι οι απόφοιτοι βρίσκονται σε θέση να δώσουν τον ακριβή ορισμό της ομοιόστασης. Για μένα, σε μια ιδανική μέρα στο σχολείο, ο μελλοντικός αθλητής, μουσικός, ζωγράφος, ή ηθοποιός θα είχε την ευκαιρία να αναδείξει την ευφυΐα και το ταλέντο του χωρίς και πάλι να του κλέβει την παράσταση ο γιατρός ή ο μηχανικός.
Ποιο επάγγελμα θα ήθελες να ακολουθήσεις;
Να σου πω την αλήθεια, δεν έχω ιδέα. Δε νομίζω πως αυτά που θέλω να κάνω, τα όνειρά μου για το μέλλον συνοψίζονται σε κάποιο υπάρχον επάγγελμα. Με βλέπω ανάμεσα στο να πρωταγωνιστώ σε ταινία δράσης του James Bond, να βρίσκομαι σε παγκόσμια περιοδεία με το συγκρότημά μου ή να ταξιδεύω ολόκληρο τον κόσμο με ένα σακίδιο. Πίσω στην πραγματικότητα, θα προσπαθήσω να περάσω στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου και να ασχοληθώ με τις επιστήμες του μέλλοντος, βρίσκοντας μια καλή δουλειά. Αυτό ίσως μου επιτρέψει να εκπληρώσω ένα μέρος του ονείρου μου. Αυτό που αγοράζεται τουλάχιστον.
Τι θαυμάζεις στη δική σου μαμά; Και τι πιστεύεις ότι θα κάνεις διαφορετικό στα δικά σου παιδιά;
Τώρα μου βάζεις δύσκολα... θαυμάζω ότι προσπαθεί. Νομίζω ότι είναι το σημαντικότερο από όλα. Κάθε φορά που της ζητάω κάτι, μου λέει πάντα «ναι» και ας φαίνεται η ανησυχία και ο φόβος στα μάτια της. Όταν λείπω, ξέρω ότι ξενυχτάει και με περιμένει, νιώθω ότι η σκέψη της είναι μαζί μου. Δεν πιστεύω ότι θα μπορούσα ποτέ να το κάνω αυτό. Το εκτιμώ απεριόριστα, ακόμα και αν δεν της το λέω, γιατί σε καθημερινή βάση οι τσακωμοί και οι παρεξηγήσεις μας μου φαίνονται σημαντικότεροι. Μπορεί να φανεί αντιφατικό, όμως, στα δικά μου παιδιά θα ήθελα να δώσω λίγη παραπάνω ελευθερία. Προφανώς όχι σε υπερβολικό βαθμό, η ανεξαρτησία ενός παιδιού θα του διδάξει πώς να «παίρνει την κατάσταση στα χέρια του». Θα το κάνει πιο δυνατό και μαχητικό. Δυστυχώς ή ευτυχώς, οι γονείς του δε θα είναι για πάντα εκεί να το προστατεύουν.
Πλέον γνωρίζουμε ανθρώπους μέσα από την οθόνη ενός κινητού. Τα συναισθήματά μας τα δείχνουμε με βάση τα emoji που χρησιμοποιούμε. Μιλάμε με ανθρώπους όλη μέρα, αλλά δεν επικοινωνούμε με κανέναν.
Πώς θα περιέγραφες τη γενιά σου με λίγες λέξεις;
Βιαστική. Η ενηλικίωση είναι αλήθεια συναρπαστική και όλοι ανυπομονούμε για τα δεκαοχτώ. Όμως τα χρόνια της εφηβείας σε λίγο τελειώνουν, ενώ ενήλικοι θα είμαστε για την υπόλοιπη ζωή μας. Πρέπει να τη χαρούμε όσο προλαβαίνουμε και να μη βιαζόμαστε τόσο να μεγαλώσουμε. Ψεύτικη. Πλέον γνωρίζουμε ανθρώπους μέσα από την οθόνη ενός κινητού. Τα συναισθήματά μας τα δείχνουμε με βάση τα emoji που χρησιμοποιούμε. Μιλάμε με ανθρώπους όλη μέρα, αλλά δεν επικοινωνούμε με κανέναν. Και όταν έρθει η δύσκολη στιγμή, κανένας από τους εκατοντάδες φίλους στο Facebook δε θα είναι εκεί να μας βοηθήσει. Εικονική. Ένα Instagram story μπορεί να καταστήσει τη ζωή κάποιου αξιοζήλευτη και να αποτελέσει θέμα συζήτησης σε όλο το σχολείο για μέρες ή ακόμα και για εβδομάδες. Ανυπομονούμε να πάμε κάπου, απλώς για να το ανεβάσουμε, να δείξουμε ότι πήγαμε. Έτσι και αλλιώς, σημασία δεν έχει τι πραγματικά συμβαίνει, αλλά τι επιλέγεις να δείξεις.
Όσο μεγαλώνω, καταλαβαίνω ότι… Ότι μεγαλώνω. Και πρέπει να προλάβω να πραγματοποιήσω όσα θέλω πριν αρχίσω να βασανίζομαι από τις αληθινές υποχρεώσεις της ενηλικίωσης. Το Instagram, οι βόλτες, το «Game of Thrones», ακόμα και το σχολείο είναι όλος μας ο κόσμος τώρα και δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη να τον αφήσω πίσω. Ένα αναπάντητο μήνυμα μπορεί να αποτελέσει μέγιστη αιτία στενοχώριας, προβληματισμού ή και σκληρού τσακωμού. Πώς θα μπορέσουμε να διαχειριστούμε ενοίκιο και δουλειά;
Photo Credits: Δανάη Ίσαρη
Ξεφυλλίστε ολόκληρο το πρώτο τεύχος του BOOM εδώ!
